Αλαζόνες, τραμπούκοι και υποκριτές-Μπρέγιαννη Κατερίνα

http://www.avgi.gr/article/10811/10430378/alazones-trampoukoi-kai-ypokrites

Ήταν πάντα και το κρύβανε. Προεκλογικά πλεύριζαν τους αγρότες και τα «θα» έρεαν από τις οθόνες για τη μεσαία τάξη. Με το ατσαλάκωτο ύφος τους επιχειρηματολογούσαν υπέρ των δίκαιων αιτημάτων της και με κροκοδείλια δάκρυα έκλαιγαν για τους ασφαλισμένους.

Με το που ανέλαβαν, τα ξέχασαν όλα. Μόνο τους πλούσιους θυμήθηκαν και τις διευκολύνσεις στους τραπεζίτες. Οι φοροελαφρύνσεις για τους μεσαίους, κάτι λιγότερο από ψίχουλα, μόλις 17 ευρώ τον χρόνο, με τις επιβαρύνσεις από τη ΔΕΗ να φτάνουν τα 100 ευρώ.

Μετά τις διαψεύσεις των προεκλογικών τους υποσχέσεων άρχισε αβίαστα και απροσχημάτιστα να αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπό τους. Το δόγμα «νόμος και τάξη», η αστυνομική αυθαιρεσία, η βία, η ρυθμισιολογία και η υποτίμηση, ως και η χλεύη στη μειοψηφούσα εκλογικά άποψη, εισέβαλαν και πάλι στην καθημερινότητά μας υπό τη μορφή της «κανονικότητας».

Η αλαζονεία της εξουσίας δεν τους ήρθε ξαφνικά. Την κουβαλούσαν σε όλη την προεκλογική περίοδο κρύβοντάς την στοργικά στο πέτο. Οι ίδιοι είναι άλλωστε που επί τέσσερα χρόνια δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και πετροβολούσαν με απίστευτες λέξεις για να πείσουν ότι «με ψέματα πήρε την εξουσία» όπως έλεγε ο Κ. Μητσοτάκης, ή ότι «πήρε την εξουσία με βίαιο τρόπο», όπως έλεγε ο Βρούτσης και άλλοι, από τους φυσικούς νομείς της.

Σήμερα, αλαζόνες και τραμπούκοι αισθάνονται άνετα στις καρέκλες της εξουσίας και όποιον διαφωνεί μαζί τους ή τολμά και έχει αιτήματα τον χλευάζουν. Στο όνομα του «νόμου» ιδεολογικοποιούν το ξύλο και αμετανόητοι προσπαθούν να συνηθίσουν την κοινή γνώμη στο «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» ως κάτι φυσικό για την Ελλάδα του 2020.

«Άμα έχει καλύτερη (τιμή), δώστα αλλού, αγόρι μου. (...) Εσύ τα έσπειρες με Τσίπρα. Να πας στην Κουμουνδούρου» ήταν η απάντηση του υπουργού Ανάπτυξης Άδ. Γεωργιάδη στους αγρότες, που αγωνιούν για το πώς θα βγάλουν τη χρονιά, όταν ένα χρόνο πριν τους συμμεριζόταν και τους χαμογελούσε...

Επικαλούνται την επιβολή του «νόμου» για να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς τρόμου. Να μην τολμήσει κανείς να αντιδράσει, είτε αγρότης είτε συνδικαλιστής της ΔΕΗ, εργαζόμενος ή φοιτητής.

Ο κόσμος τους είναι κάστες... Οι άριστοι και η πλέμπα. Τόσο απλά. Τα όρια αυτά δεν είναι εύκολα να τα διασχίσεις. Με τη βάση του 10 και την υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων που ετοιμάζουν, ακόμα πιο δύσκολα. Ο πρόσφυγας αξίζει μόνο για μια δουλειά στα χωράφια, όπως είπε η Ντ. Μπακογιάννη, και τα παιδιά των λαϊκών γειτονιών μόνο «ψυκτικοί», όπως προεκλογικά «προδόθηκε» ο Κ. Μητσοτάκης.

Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα για να ζουν καλά αυτοί και οι πολλοί, όλο και μόνο χειρότερα.