Γραβάτες

https://left.gr/news/gravates

Χρήστος Σίμος

Γυναίκες δε παίζω για να χάσω γι’ αυτό θα πάτε πάσο στο φοβερό μου λουκ

Γραβάτες τινάζονται σα λάσο κορίτσια θα σας πιάσω σαν άλλος Λουκι Λουκ*

Μας έκανε σοφότερους η πρώτη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία παραχωρήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου) μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων του; Αναμφίβολα ναι. Κι αυτό γιατί η πολιτική στρατηγική του αρχηγού της ΝΔ καθίσταται, πλέον, ξεκάθαρη: Ο Κυρ. Μητσοτάκης κινείται πολιτικά αποπολιτικοποιώντας ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό.

Μέσα από τα βίντεο που προβλήθηκαν καθόλη τη διάρκεια της συνέντευξης, τα οποία έδωσαν και τον τόνο σε αυτή, μάθαμε για τον φοιτητή, τον καριερίστα, τον πατέρα, τον σύζυγο, τον γιο, τον ερασιτέχνη αθλητή, τον άντρα Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Σε ό,τι αφορά αυτό που η καθομιλουμένη ορίζει ως πολιτική, μάθαμε ελάχιστα, τα οποία μάλιστα διατυπώθηκαν και με εξαιρετική ακρίβεια που προβληματίζει. Η έμφαση, άλλωστε, δεν ήταν σε αυτά. Αν κάτι τονίστηκε εμφατικά ως προς τον ρόλο του πρωθυπουργού, αυτό δεν ήταν το τι θέλει να κάνει ο Κυρ. Μητσοτάκης ως προς το ασφαλιστικό, τις επενδύσεις, το περιβάλλον ή τις εργασιακές σχέσεις. 

Η έμφαση δόθηκε στο πώς: Στη δομή του πρωθυπουργικού γραφείου, στις αισθητικές επεμβάσεις στον χώρο του γραφείου και, βεβαίως, στο ότι “δουλεύει πολύ”.

Στο πλαίσιο αυτό, και αφού είχαν προηγηθεί εξαιρετικά... σκληρές και δύσκολες ερωτήσεις από τον Ν. Χατζηνικολάου όπως αυτές για τις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις, το αγαπημένο του φαγητό και τον τρόπο με τον οποίο γνωρίστηκε με τη σύζυγο του, η καταληκτική ερώτηση που τέθηκε αφορούσε το βασικό φετίχ της πολιτικής ελίτ: τη γκαρνταρόμπα. 

Έτσι, λοιπόν, όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης ρωτήθηκε για τη γραβάτα, προχώρησε κυριολεκτικά σε κατάθεση ψυχής. 

Ανέλυσε με πάσα λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος αντιλαμβάνεται την πολιτική και τον ρόλο του πρωθυπουργού παρουσιάζοντας τη σημασία του πρωτοκόλλου και της γραβάτας, τη σημειολογία της εμφάνισης του πρωθυπουργού, τον θεσμό του πρωθυπουργού ως μια θέση κύρους, το κύρος που εξασφαλίζεται με τη γραβάτα και βεβαίως τη σημασία της εικόνας του κύρους. Προς τούτο, ανέφερε ως παράδειγμα την ενθρόνιση του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας και το συναφές τελετουργικό, κάτι που προκαλεί συνειρμούς εξαιρετικά ενδιαφέροντες. 

Όπως έλεγε κι ο Αλτουσέρ, σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό επιβιώνουν στοιχεία από τους προηγούμενους. Μπορεί λοιπόν να είμαστε στην περίοδο της νεωτερικότητας, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ακόμα ζωντανά στοιχεία από την περίοδο της φεουδαρχίας, όταν ο θεσμός του βασιλιά και η έννοια της παραδοσιακής κυριαρχίας ήταν στο επίκεντρο.

Το παραπάνω πακέτο φαντάζει άψογο. 

Το βιογραφικό, η καριέρα, η προσωπική ζωή, η σύζυγος, τα παιδιά, τα χόμπι, η εναρμόνιση με το πρωτόκολλο. Ποιο είναι το πρόβλημα; Είναι τόσο άψογο που μετατρέπεται σε γκροτέσκο. Κι αυτό για 2 λόγους: 

Ο πρώτος έχει να κάνει με την ίδια τη σκηνοθεσία του πακέτου. Το πακέτο, λοιπόν, “φωνάζει” από χιλιόμετρα πως είναι στημένο, η σκηνοθεσία δεν καταφέρνει να κρυφτεί. 

Κι αυτό προκαλεί προβλήματα για τον πρωταγωνιστή αλλά και για τους υπόλοιπους ρόλους. Από ένα σημείο και μετά, η πρακτική ενός πρωθυπουργού που διαρκώς υποδύεται ρόλους που παραπέμπουν σε εκπομπές life style προκαλεί φθορά και στον ίδιο και σε αυτούς που συμμετέχουν στο show.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με τον χρόνο. Η μετατροπή του πρωθυπουργικού ρόλου σε άσκηση ύφους δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. 

Κάποια στιγμή, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να φορέσει το κοστούμι και τη γραβάτα του όχι για να ποζάρει απλώς στον φακό, αλλά για να πάρει πολιτική θέση. 

Και τότε τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.

*Στίχοι από το τραγούδι του Βλάση Μπονάτσου “Γραβάτες”, που κυκλοφόρησε το 1993