Του Κώστα Καναβούρη
Δυο μόλις εβδομάδες μετά τις εκλογές χρειάστηκαν ώστε να μη μείνει σε κανένα η παραμικρή αμφιβολία για τις κυβερνητικές και προπαντός συστημικές προθέσεις της Ν.Δ.: θα δράσει -ήδη δρα από την πρώτη κιόλας στιγμή- ως ολετήρας δικαιωμάτων και κεκτημένων ώστε να επιτευχθεί πάση δυνάμει (με ανυπολόγιστες συνέπειες στα δικαιώματα και την καθημερινότητα όλων των πολιτών) η βίαιη ωρίμανση του «καθ’ ημάς» καπιταλισμού.
Το πέρασμα δηλαδή απ’ τον καπιταλισμό του κρατικοδίαιτου πλιάτσικου (πρωτογενής συσσώρευση κεφαλαίου) στο αποχαλινωμένο πλιάτσικο της άυλης οικονομίας του εμπορευματοποιημένου χρήματος. Το πάθημα (τους) έγινε μάθημα: οι πολυποίκιλες και επώδυνες υστερήσεις (ιστορικές και άλλες) της «ελληνικής ιδιαιτερότητας» που έφεραν στην κυβέρνηση ένα τμήμα της «επάρατης» Αριστεράς, ένα τμήμα που και σήμερα όχι μόνο δηλώνει σθεναρά την παρουσία του αλλά απειλεί το σύστημα με την προσπάθεια διεύρυνσής και ανανέωσής του, όλες αυτές οι υστερήσεις λοιπόν, πρέπει βίαια, που πάει να πει ταχύτατα, να εξαφανιστούν.
Όχι για να έχουμε έναν «καλύτερο» καπιταλισμό, έναν καπιταλισμό παραχωρητικό, «με ανθρώπινο πρόσωπο», τρόπον τινά, αλλά το αντίθετο: για να έχουμε έναν ισοπεδωτικό καπιταλισμό, που θα εκμεταλλεύεται όλα τα «νέα όπλα» της οικονομίας και της χειραγώγησης (ου μην αλλά και της ποδηγέτησης, όπου και όποτε χρειαστεί), ώστε το σύστημα να ξεζουμίζει και την τελευταία ικμάδα της κοινωνίας, την τελευταία σταγόνα από τα περιθώρια κέρδους.
Το ότι τούτο μπορεί να σημαίνει εκατόμβη θυμάτων που θα δουν τη ζωή τους να αποκόπτεται από θεμελιώδη αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, η αξιοπρεπής διαβίωση σε όλη τη διάρκεια του βίου, η ελευθερία της συνείδησης και η ελευθερία επιλογών, η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και πολλά άλλα, λίγο μοιάζει να απασχολεί τον πρωθυπουργό «όλων των Ελλήνων» και το βαθύ σύστημα που στον στηρίζει.
Το σχέδιο είχε εξυφανθεί και έγινε φανερό από την πρώτη κιόλας στιγμή με την τοποθέτηση 21 εξωκοινοβουλευτικών (3 υπουργοί και 18 υφυπουργοί, σχεδόν οι μισοί δηλαδή), σε ένα κυβερνητικό σχήμα που παρουσιάζει ευελιξία οδοστρωτήρος. Και το σχέδιο αυτό δείχνει πως βαδίζουμε όπως και άλλες “προηγμένες” δημοκρατίες και υπερεθνικοί οργανισμοί σε ένα είδος εξωκοινοβουλευτικού καπιταλισμού, όπου η πολιτική θα είναι η θεραπαινίδα του συστήματος παρέχοντας μια εξαϋλωμένη νομιμοποιητική κάλυψη. Τώρα. Και για όσο χρειάζεται. Ας το έχουν υπ’ όψη τους όσοι ανησυχούν για την «καθαρότητα» της Αριστεράς ή βλέπουν με καχυποψία τις καταγωγικές προσπάθειες εξελίξεων στους κόλπους της.
Ας έχουν υπ’ όψη τους ότι το σύστημα προχωράει με άλματα στην αλλοίωση του πολιτεύματος. Το ότι ο ΣΕΒαστός κύριος Α. Σκέρτσος (μέχρι πρότινος γενικός διευθυντής του ΣΕΒ) θα κανοναρχεί το κυβερνητικό έργο ή ότι ο υφυπουργός Ελληνικού... συγγνώμη, Περιβάλλοντος ήθελα να πω, Δημήτρης Οικονόμου ήταν μέχρι πριν λίγες μέρες σύμβουλος της Lamda Development για το Eλληνικό, δείχνει απλώς τη βιασύνη με την οποία επιχειρείται η αλλοίωση του πολιτεύματος, καθώς και την ακραία περιφρόνηση προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο στανικά και βάρβαρα προσπαθούν να μετατρέψουν από πολίτη σε πελάτη μιας αγοραίας και εκχυδαϊσμένης δημοκρατίας.
Και μάλιστα πελάτη ο οποίος αδυνατεί να «αγοράσει» τα προϊόντα που θα παράγει αυτή η δημοκρατία, γιατί δεν θα διαθέτει το απαραίτητο «χρήμα». Το «μέτρον» των πάντων κατά Πρωταγόρα. Δηλαδή δεν θα διαθέτει ισονομία, ισοπολιτεία και ελευθερία.
Ήδη με την τοποθέτηση των εξωκοινοβουλευτικών εκπροσώπων διαφόρων συμφερόντων και διαφόρων think tank, τις αντισυνταγματικές μεταφορές αρμοδιοτήτων σε διάφορα υπουργεία, καθώς και τον σκληρά πρωθυπουργοκεντρικό τρόπο λειτουργίας ενός κυβερνητικού σχήματος που πόρρω απέχει από τον πολιτικό όρο «κυβέρνηση», βλέπουμε με γοργά βήματα τον εξανδραποδισμό και της εκτελεστικής εξουσίας μετά τον εξανδραποδισμό της νομοθετικής, πράγμα που σημαίνει και την απρόσκοπτη εργαλειοποίηση της Δικαστικής.
Ο κύριος Μητσοτάκης μπορεί να μην γνωρίζει ποιος συνέλαβε τη έννοια της διάκρισης των εξουσιών, γνωρίζει πολύ καλά όμως πως ο εκφασισμός της δημοκρατίας από την κατάργηση των διαμεσολαβήσεων και τη συνακόλουθη βαράθρωση των αναμονών συνεπάγεται απεριόριστα περιθώρια ισχύος για τους ήδη ισχυρούς και απεριόριστα περιθώρια κέρδους στους ήδη κερδισμένους. Εξ ου και η σύμπλευση του ακροδεξιού παράγοντα με τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Το ότι όλο το γεγονός συνοδεύεται από αντιπροσφυγικές αγριότητες τύπου Βρούτση, χυδαιότητες τύπου Παπαδημητρίου, βαρβαρότητες τύπου Μιχαηλίδου, ανοησίες τύπου Μηταράκη, ζοφερές αυτοεκπληρούμενες προφητείες των Πρετεντέρηδων, εν κρυπτώ επιβραβεύσεις στον εκκλησιαστικό σκοταδισμό από «ιερομόναχους» μέχρι ιεράρχες, είναι απλώς για να εμπεδώσουμε πως ο εκφασισμός επιχειρείται on your face, που λένε και οι μπασκετικοί. Η σύνολη Αριστερά το βλέπει; Ή παίζει σε άλλο γήπεδο;
ΜΟΤΟ
Βαδίζουμε όπως και άλλες “προηγμένες” δημοκρατίες και υπερεθνικοί οργανισμοί σε ένα είδος εξωκοινοβουλευτικού καπιταλισμού, όπου η πολιτική θα είναι η θεραπαινίδα του συστήματος παρέχοντας μια εξαϋλωμένη νομιμοποιητική κάλυψη. Το σύστημα προχωράει με άλματα στην αλλοίωση του πολιτεύματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου