Στην προσπάθειά τους να δείξουν ότι αγωνιούν για τη θεσμική θωράκιση της διαφάνειας, η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., τα κόμματα του παλιού πολιτικού κατεστημένου, διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους ότι είναι αποφασιστικά υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών.
Όταν λένε ότι είναι υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 86, εννοούν ότι συμφωνούν να καταργηθεί επιτέλους η κατάπτυστη αποσβεστική προθεσμία που έβαλε στο σύνταγμα ο Ευ. Βενιζέλος και η οποία ορίζει ότι οποιοδήποτε αδίκημα οποιουδήποτε υπουργού παραγράφεται αν η επόμενη κυβέρνηση δεν έχει κανονίσει να τον βάλει στο χέρι μέχρι να περάσει η μισή της θητεία.
Ρύθμιση άθλια, που εξόργισε την κοινή γνώμη και την οποία, όσο είχαν το 80% του εκλογικού σώματος, δεν κατάφερναν να αναθεωρήσουν.
Τους δυσκόλευε.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί.
Το πρόβλημα είναι αν ένας υπουργός που λαδώνεται ή κλέβει θα δικάζεται από τη Βουλή -δηλαδή με όρους πολιτικών συσχετισμών και όχι όρους δικαίου- ή από τη Δικαιοσύνη, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι σε όλα τα κανονικά μέρη του κόσμου.
Αυτό το τελευταίο είναι που προσπαθούν να αποτρέψουν η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Γιατί αν αυτοί που εμπλέκονται με τη Novartis πάνε στη Δικαιοσύνη, θα δικαστούν.
Ενώ αν τους αναλάβει η Βουλή, το μόνο που θα μπορέσει να κάνει είναι να διαπιστώσει ότι το αδίκημα είναι παραγεγραμμένο.
Αυτή είναι όλη η ουσία πίσω από τη συζήτηση για ερμηνευτικές διατάξεις, αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων και αδικήματα επ’ ευκαιρία της άσκησης των καθηκόντων.
Ένα τους καίει:
να κρατηθεί μακριά η Δικαιοσύνη από υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου