Δεν είναι ανάγκη να μπει κανείς στον κόπο να αξιολογήσει πόσο άστοχη και αχρείαστη ήταν αυτή η παρέμβαση του Πολάκη. Επειδή το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ότι η ΝΔ, με αιχμή του δόρατος τον υποψήφιο ΑΜΕΑ του ευρωψηφοδελτίου της, επιχειρεί προεκλογικά να υπενθυμίσει στα όρια της την νεοφιλελεύθερη απειλή της προς την κοινωνία

Andreas Mp

Δεν είναι ανάγκη να μπει κανείς στον κόπο να αξιολογήσει πόσο άστοχη και αχρείαστη ήταν αυτή η παρέμβαση του Πολάκη.

 Επειδή το ζήτημα δεν είναι εκεί. 

Το ζήτημα είναι ότι η ΝΔ, με αιχμή του δόρατος τον υποψήφιο ΑΜΕΑ του ευρωψηφοδελτίου της, επιχειρεί προεκλογικά να υπενθυμίσει στα όρια της την νεοφιλελεύθερη απειλή της προς την κοινωνία.

Δεν έγινε τυχαία η δήλωση αυτή του κ.Κυμπουρόπουλου. 

Άσχετα που προσπάθησε μετά να την πάρει πίσω. 

Δεν χρειάζεται επιδόματα και μόρια, διεκδικεί μόνο ίσες ευκαιρίες. 

Διευκρίνισε: Δηλαδή να είναι προσβάσιμη και για τα ΑΜΕΑ η καθημερινότητα στην πόλη.

Για αυτό αξίζει να κριθεί η κυβέρνηση, και νομίζω ότι ειδικά σε αυτό το κομμάτι έχει γίνει δουλειά που δεν είχε γίνει χρόνια. Και όχι μόνο για τα ΑΜΕΑ. Η διασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και προσβασιμότητας στην εργασία και στην μόρφωση αφορά ένα πολυεπίπεδο πλέγμα παρεμβάσεων, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψιν την ιδιαίτερη γεωμορφία της χώρας μας.

Η ΝΔ ακόμα και στο κομμάτι των ΑΜΕΑ επέλεξε να παίξει το χαρτί των αρίστων. Ο άριστος ΑΜΕΑ, λογικά, βάζει σε δεύτερη μοίρα-στην καλύτερη περίπτωση-τα επιδόματα. Εφόσον ο ίδιος τα κατάφερε-και χίλια μπράβο του-τότε θα μπορούσαν και οι άλλοι.

Σε τι διαφέρει, άραγε, αυτή η λογική από τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης αξιακής διαβάθμισης της κοινωνίας ανάμεσα σε εκείνους που αξίζουν και στους άλλους που δεν αξίζουν; Επειδή, ας πούμε, ο κ.Κυμπορόπουλος εργάζεται και δεν χρειάζεται τα επιδόματα, πάει να πει, με μια απλή λογική επαγωγή, ότι και η πλειονότητα των ΑΜΕ θα μπορούσε το ίδιο.

Υπάρχει μια αλληλουχία, ένα σπιράλ προς τα κάτω σε αυτό το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο δόγμα, που υπερασπίζεται ο κ.Μητσοτάκης:

 Τα επιδόματα κάνουν οκνηρούς τους ανθρώπους, πρόκειται για ληστεία από τα δίκαια κέρδη των ελίτ, στην πραγματικότητα για το σύστημα οι άνεργοι, οι αναξιοπαθούντες, τα ΑΜΕΑ, είναι περιττά δημοσιονομικά βάρη αυτού του νέου κοινωνικού δαρβινισμού.

Η σύγκρουση με τον πυρήνα αυτής της λογικής δεν μπορεί να γίνεται παρά μονάχα στην πράξη, με την καλύτερη λειτουργικότητα και την ευρύτητα του κράτους πρόνοιας, αλλά και με γενναίους αξιακούς επαναπροσδιορισμούς.

Οι άριστοι έρχονται από την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν το κόμμα των δυνατών, των ισχυρών, εκείνων που είχαν το κληρονομικό δικαίωμα επάνω στις ζωές των άλλων. Από εκεί καταλαβαίνει κανείς, από το γεγονός ότι η ΝΔ δηλαδή διεκδικεί έναν προσδιορισμό που μας πηγαίνει 2100 χρόνια πίσω σε τι σκοταδιστικές περιπέτειες θέλει να μας ρίξει, ακόμα πιο βαθιά, ο νεοφιλελευθερισμός.

Εκείνο που κρύβουν οι '''ίσες ευκαιρίες'' είναι το βαθύ ψέμα του κεφαλαιοκρατικού κόσμου, της ταξικής κοινωνίας, όπου τα ζάρια είναι φτιαγμένα από πριν. Όχι, οι φτωχοί και όσοι ζουν σε κάθε είδους δεύτερες ζώνες ποτέ δεν θα έχουν τις ίσες προσβάσεις με τους ελίτ.

Μπορεί να ανέβει κανείς με πολλούς τρόπους στην κορυφή-όπως την εννοεί η κοινωνία. Έρποντας, γλείφοντας, με την εργασία του, από τύχη, με την επιμονή του, επειδή είναι στοχοπροσηλωμένος ή επειδή πατά επί πτωμάτων. Ο θετικισμός των τίτλων και των θέσεων που ηγεμονεύει στην πολιτική ζωή μα και παντού, δεν ρωτάει το πως-μόνο το τι.

Όταν ένας άνθρωπος που πολιτεύεται και σαν εκπρόσωπος των ΑΜΕΑ δρασκελίζει όλα τα επίπεδα που εγκλωβίζεται η ζωή ενός ΑΜΕΑ στην Ελλάδα για να μιλήσει σαν ένας ακόμα άριστος των ελίτ διαπράττει μια κάποιου είδους αδικία εις βάρος των άλλων ανθρώπων με ειδικές ανάγκες που δεν είχαν την δική του τύχη, ή ικανότητα, έστω.

Και, προφανώς, παράλληλα, καταθέτει μια πολύτιμη προσφορά στο κόμμα που τον στεγάζει: Όλοι σε αυτόν τον τόπο διψάνε για το ατομικό τους δικαίωμα στην άνοδο, το κράτος πρόνοιας είναι μια ξεπερασμένη ιδεοληψία των τεμπέληδων

.