Προχθές έγινε γνωστό ότι ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης παραπέμπεται οριστικά και αμετάκλητα σε δίκη και για το κακούργημα της αλλοίωσης αποτελεσμάτων αγώνων. Την ίδια ακριβώς ημέρα, ο ίδιος μίλησε στην εκδήλωση-παρουσίαση του ψηφοδελτίου του Γιάννη Μώραλη, εξαπολύοντας μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στην κυβέρνηση, εμμέσως και προς τη Δικαιοσύνη.
Συγκεκριμένα έκανε λόγο για «την πιο ανακόλουθη κυβέρνηση όλων των εποχών» και για ένα «ακραία κυνικό σύστημα εξουσίας, το οποίο επιστρατεύει θεσμικά παράκεντρα και επίορκους κρατικούς λειτουργούς». Χθες ο κ. Μαρινάκης συνέχισε στο ίδιο μοτίβο με συνέντευξη που έδωσε στον Real FM και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραθέσουμε αναλυτικά όσα ισχυρίστηκε ο μεγαλοεφοπλιστής. Το σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας (σελ. 6-7) αρκεί για να κατατοπιστεί επαρκώς ο αναγνώστης. Εχοντας όμως γνώση ανάλογων αντιδράσεων του μεγαλοεφοπλιστή στο παρελθόν, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως όταν αισθάνεται στριμωγμένος, προβαίνει πάντα σε αυτού του είδους τα ξεσπάσματα. Δεν μας εκπλήσσει. Τα έχουμε συνηθίσει.
Αυτές οι αντιδράσεις του κ. Μαρινάκη είναι πάντα πολιτικές. Δεν έχει σημασία αν ο λόγος του είναι τραχύς και συχνά πεζοδρομιακού επιπέδου. Σημασία έχει ότι ενεργεί ως επικεφαλής κόμματος. Ως ο κύριος πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης, που επιδιώκει να τη διαδεχτεί. Από πού αντλεί αυτό το δικαίωμα; Τα κόμματα έχουν θεσμικό ρόλο. Εκείνος έχει κάποιον ανάλογο; Αν έτσι αισθάνεται, αυτό το οφείλει στην οικονομική δύναμή του ή στη σχέση του με πολιτικά κόμματα; Πολύ φοβόμαστε ότι ισχύουν και τα δύο. Και αυτό είναι το πρόβλημα.
Οι άνθρωποι που έχουν οικονομική και πολιτική δύναμη οφείλουν να τη χειρίζονται με σύνεση και μέτρο. Γιατί αυτή η δύναμη σημαίνει εξουσία και η κατάχρηση εξουσίας είναι βασικός εχθρός της δημοκρατίας. Δεν περιμένουμε βεβαίως από τον κ. Μαρινάκη να το αντιληφθεί. Δεν έχει άλλωστε δείξει να το αντιλαμβάνεται και να χειρίζεται συνετά τις εξουσίες που του εξασφαλίζει η οικονομική δύναμή του.
Περιμέναμε, όμως, να το αντιλαμβάνονται τα πολιτικά κόμματα, η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., που έτρεξαν να συνταχθούν πίσω του. Αυτό είναι πρόβλημα μεγαλύτερο για τη δημοκρατία από το πρόβλημα ενός μεγαλοεφοπλιστή που παραληρεί και πολιτικολογεί με ανοησίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου