Γεια σου πιτσιρίκο,
νοιώθω την ανάγκη να μεταφέρω κάποιες σκέψεις σήμερα, κάτι που κάνω νοερά, είτε ακούγοντας τα podcast που με συντροφεύουν στο σχεδόν καθημερινό περπάτημα, είτε διαβάζοντας τις απαντήσεις σου στα κείμενα των αναγνωστών του blog.
Αφορμή στάθηκε το podcast για την Νέα Ζηλανδία και τον προβληματισμό σου, που είναι και δικός μου, σχετικά με την είδηση.
Είναι αλήθεια ότι παίρνουμε περισσότερες άσχημες πληροφορίες, από όσες μπορούμε να φιλτράρουμε, να διαχειριστούμε ψυχικά.
Πώς μπορούμε όμως να τις αγνοήσουμε, να μην παρατηρήσουμε πώς γεννιούνται αυτές οι συμπεριφορές με κοινά χαρακτηριστικά, όπως μίσος, εκδίκηση, κυνισμός, αίσθηση κατοχής της απόλυτης αλήθειας.
Αυτά τα χαρακτηριστικά καλλιεργούνται πλέον, μέσα από τις πληροφορίες που μεταδίδονται με ασύλληπτη ταχύτητα, σε κάθε οθόνη μικρή και μεγάλη, σταθερή ή κινητή.
Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε πως την ίδια στιγμή που μια μεγάλη, ελπίζω, μερίδα του κόσμου επηρεασμένη από το συμβάν, διακατέχεται από αισθήματα απέχθειας, αηδίας και γενικότερα κατανόησης του πόνου, που τέτοιες ενέργειες προκαλούν, υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, που διεγείρεται με τέτοιες πράξεις.
Και όπως σωστά γράφει ο φίλος από την Νέα Ζηλανδία ας σκεφτούμε πόσος κόσμος γύρω μας επικροτεί φανερά πλέον, χωρίς ντροπή, και χωρίς καμία αντίδραση από τον περίγυρό του ίσως, αυτήν την πράξη.
Νομίζω, πιτσιρίκο, ότι εδώ βρίσκεται ένα από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας,
πώς δηλαδή μπορεί να ανακοπεί αυτή η διασπορά του «κακού» ως πληροφορία από τα Μέσα.
«Σήμερα είμαι της άποψης πως το κακό δεν είναι ποτέ ριζικό, αλλά μονάχα ακραίο, και ότι δεν έχει ούτε βαθύτητα ούτε κάποια δαιμονική διάσταση.
Το κακό δύναται να κατακυριεύει τα πάντα και να σαρώνει τον κόσμο ολόκληρο, ακριβώς γιατί διασπείρεται σαν μύκητας. […]
Εδώ έγκειται η ρηχότητά του».
ΧΑΝΝΑ ΑΡΕΝΤ 24 Ιουλίου 1963.
Δημήτρης Θ.
Υ.Γ.1 Περιμένω podcast του Ψυχίατρου του blog μας.
Υ.Γ.2 Αγάπη μόνο.
(Αγαπητέ Δημήτρη, έχω την εντύπωση πως όλοι οι βλαμμένοι και ακυρωμένοι του πλανήτη είναι σε βεντέτα μεταξύ τους αλλά, αντί να βρεθούν κάπου και να αλληλοεξοντωθούν, όπως θα ήταν το σωστό, παίρνουν αθώους ανθρώπους στο λαιμό τους. Τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο βοηθούν στην εξάπλωση του μίσους και το τροφοδοτούν.
Ίσως, αν υπήρχαν περισσότερα ανεξάρτητα ΜΜΕ, να υπήρχε δυνατότητα αντίστασης σε αυτό. Αλλά δεν υπάρχουν. Προφανώς, επειδή δεν το επιθυμούμε. Δημήτρη, όλοι περιμένουμε podcast του Βασίλη.
Για να ισιώσουμε.
Να είσαι καλά.
Την αγάπη μου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου