Αχ, Χριστούλη μου, εσύ που γύριζες το άλλο μάγουλο, εσύ που πάντα νοιαζόσουν και φρόντιζες τους φτωχούς, τους επήλυδες και τους κυνηγημένους - πόσα ακόμη ρατσιστικά εγκλήματα, πόσα φονικά, πόσες γενοκτονίες θα διαπραχθούν στ’ όνομά σου;
Χτες το μεσημέρι, ενώ τρέχαμε σαν τον Βέγγο για να γράψουμε και να στήσουμε τούτο το τετρασέλιδο για το νέο μακελειό στους αντίποδες της Γης, της λογικής, της ανοχής και της ανθρωπιάς, βίωσα ένα ξαφνικό deja vu – μια προμνησία, όπως θα ’λεγε κι ο διευθυντής μας ο Βουλέλης.
Οχτώ χρόνια πριν, λοιπόν, μιαν άλλη ματωμένη Παρασκευή σε ένα άλλο κτίριο μιας άλλης εφημερίδας, τρέχαμε πανικόβλητοι με τον φίλο μου τον Γιώργο τον Αλλαμανή για να καλύψουμε μιαν άλλη φαινομενικά ανεξήγητη σφαγή.
Οι πληροφορίες, όπως και τώρα, ήταν αντιφατικές και συγκεχυμένες: κάποιος ή κάποιοι παλαβοί φονιάδες είχαν σκορπίσει τον τρόμο φυτεύοντας αυτοσχέδιες βόμβες στο κέντρο του Οσλο, της νορβηγικής πρωτεύουσας, και στη συνέχεια δολοφόνησαν δεκάδες εφήβους της νεολαίας του κυβερνώντος τότε κόμματος, που παραθέριζαν -Ιούλης ήταν- σε ένα άγνωστο νησάκι, την Ουτόγια.
Για ώρες πολλές, μέχρι τη νύχτα, και παρά τις μετρημένες και εσκεμμένα αόριστες δηλώσεις της νορβηγικής κυβέρνησης και αστυνομίας, όλα ανεξαιρέτως τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ και οι καλοπληρωμένοι αναλυτές τους μάς βεβαίωναν πως, χωρίς άλλο, πίσω από το τρομερό έγκλημα κρύβονταν η Αλ Κάιντα και οι βάρβαροι, κακοί ισλαμιστές, που σφάζουν στο γόνατο τους καλούς χριστιανούς όπου τους βρούνε, γιατί μισούν θανάσιμα τον φιλελεύθερο και ανεκτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό μας.
Ηταν, φυσικά, ένα τεράστιο ψέμα, ένα ανατριχιαστικό δείγμα fake news.
Σταδιακά, και με το σταγονόμετρο, μάθαμε ότι ο δράστης που είχε καθαρίσει 77 ανθρώπους δεν ήταν ισλαμιστής, αλλά ένας καθαρόαιμος Νορβηγός φασίστας – ένα παρανοϊκό δισέγγονο των ορίτζιναλ ναζί του Βίντκουν Κουίσλινγκ.
Τον έλεγαν Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ,
ήταν φανατικός των όπλων και των βίαιων βιντεοπαιχνιδιών και στον μικροσκοπικό, γεμάτο σκατά εγκέφαλό του είχε φτιάξει έναν απίθανο αχταρμά όπου μπερδεύονταν η μασονία,
ο νεο-τευτονισμός των Ες Ες,
οι Ναΐτες σταυροφόροι ιππότες,
ο Ριχάρδος Λεοντόκαρδος,
ο «ακροδεξιός Σιωνισμός» (sic) με τον Αδόλφο (!)
και η οικο-τρομοκρατία του Αμερικανού «Γιουναμπόμπερ».
Στους αποσβολωμένους ανακριτές του δήλωσε ευθαρσώς πως έκανε ό,τι έκανε για να διασώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό από την πολυπολιτισμικότητα, τη δημοκρατία και την ισλαμική απειλή.
Ο Μπρέιβικ υποστήριξε ακόμη πως το κύριο κίνητρό για τη σφαγή ήταν η ευρύτερη δημοσιοποίηση του μανιφέστου του, με τίτλο «2083: Ευρωπαϊκή Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας».
Οσοι άντεξαν να το διαβάσουν ολόκληρο -ναι, είμαι ένας από αυτούς- θα θυμούνται πως επρόκειτο για ένα απίστευτο μπάχαλο ενάντια στους δίδυμους εχθρούς, το Ισλάμ και τον «Πολιτισμικό Μαρξισμό», και ιδιαίτερα ενάντια σε αυτό που αποκαλεί «Ευραραβία», μια θεωρητική σύνδεση του ευρωπαϊκού και του αραβικού κόσμου.
Στόχος του, λέει, η απέλαση όλων των μουσουλμάνων από την Ευρώπη...
Για την ιστορία, το νορβηγικό δικαστήριο διόρισε δύο ομάδες για να εξετάσουν ψυχολογικά τον Μπρέιβικ πριν από τη δίκη.
Η πρώτη έκθεση των ψυχιάτρων διέγνωσε στον Μπρέιβικ παρανοϊκή σχιζοφρένεια, αλλά επικρίθηκε έντονα από πολλούς ειδικούς.
Αντίθετα, η δεύτερη ψυχιατρική αξιολόγηση, που δημοσιεύτηκε μία εβδομάδα πριν από τη δίκη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Μπρέιβικ δεν υπήρξε ψυχωτικός, ούτε κατά τη διάρκεια των επιθέσεων ούτε κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης.
Το μόνο που του διαγνώστηκε ήταν «ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας».
Με βάση αυτό, ο Μπρέιβικ κρίθηκε υγιής ψυχικά και καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκισης, τη μέγιστη προβλεπόμενη ποινή, με περαιτέρω δυνατότητα επέκτασης της κράτησης για όσο διάστημα θεωρείται «κίνδυνος για την κοινωνία», κάτι που σημαίνει πως, πιθανότατα, θα παραμείνει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο Μπρέιβικ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του δικαστηρίου και, ως εκ τούτου, δεν αποδέχεται την απόφασή του.
Το σημαντικότερο;
Ο Μπρέιβικ επέμεινε πως ενήργησε έχοντας σώας τας φρένας, διότι βεβαίως «είναι ο μόνος που γνωρίζει την αλήθεια».
Οπως φυσικά και οι δικοί μας φασίστες, τα δισέγγονα των ταγματασφαλιτών.
Οπως και αρκετοί ψηφοφόροι του Τραμπ, του Μπολσονάρου, του Σαλβίνι και τόσων άλλων μοντέρνων φιρερίσκων.
Οπως και ο «Τουρκοφάγος» ομοϊδεάτης του στην άλλη άκρη της υδρογείου, που διάλεξε για τη δική του σφαγή μια πόλη που τη λένε Κράισττσερτς, Εκκλησία του Χριστού...
Αχ, Χριστούλη μου, εσύ που γύριζες το άλλο μάγουλο, εσύ που πάντα νοιαζόσουν και φρόντιζες τους φτωχούς, τους επήλυδες και τους κυνηγημένους - πόσα ακόμη ρατσιστικά εγκλήματα, πόσα φονικά, πόσες γενοκτονίες θα διαπραχθούν στ’ όνομά σου;
Σε κάποιο μακρινό αμμόλοφο του Μισιριού, ο καταραμένος Φαραώ Αχενατόν, ο ιδρυτής του αδιάλλακτου, σκληρού μονοθεϊσμού, τις ιδέες του οποίου μάταια προσπάθησαν να εξαλείψουν οι πολυθεϊστές ιερείς του πριν από 33 αιώνες, χαμογελάει πονηρά και μας κλείνει το μάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου