Haris Heizanoglou
Λέει ο κύριος Λεντάκης μεταξύ άλλων ανοησιών, "το ότι στην οικονομική ιστορία δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα κοινωνικής ή εθνικής ομάδας, που να ξέφυγε από τη φτώχεια χάρη σε επιδοματική πολιτική, ενώ τα επιδόματα πάντα είχαν ως αποτέλεσμα την τεχνητή δημιουργία μακροχρόνιας εξάρτησης από κρατικές επιχορηγήσεις δεν αναφέρεται πουθενά"...
Αυτή η πρόταση, δεν είναι ούτε η πιο ανιστόρητη, ούτε η πιο βλακώδης ούτε φυσικά η πιο χυδαία του κειμένου, υπάρχει και η άλλη που λέει "Η χειρότερη από όλες τις αριστερές ιδεοληψίες, που διδάσκονται και εκθειάζονται στο μάθημα της κοινωνιολογίας, είναι η λεγόμενη κοινωνική δικαιοσύνη."
Μη μου πεις ότι περίμενες να το διαβάσεις αυτό σε μη ακροδεξιό έντυπο σε περίοδο δημοκρατίας;
Ωστόσο διαλέγω να αναπτύξω την πρώτη πρόταση γιατί είναι αντιπροσωπευτική μιας κοινωνιοπαθούς ακρονεοφιλελεύθερης, σχεδόν θρησκευτικής ιδεοληψίας, AynRandικής στην βάση της, η οποία καταφέρνει να αγνοεί περίπου έναν αιώνα οικονομικής και πολιτικής ιστορίας.
Και όχι, δεν θα πω για την ΕΣΣΔ που μέσα σε 28 χρόνια (όσα πήρε στην Ελλάδα να λύσει το Μακεδονικό) πήρε τον φτωχότερο πληθυσμό στην Ευρώπη, δόμησε βιομηχανία και τεχνολογία και κέρδισε έναν Παγκόσμιο πόλεμο για να μπορεί ο Λεντάκης να γράφει αντικομμουνιστικές ανοησίες στα Ελληνικά και όχι στα Γερμανικά.
Θα κάνω την παραδοχή ότι οι Σοβιετικοί δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα (και πράγματι γιατί το project δεν είχε σαν στόχο απλά την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά κάτι παραπάνω) και ότι οι καλοί ήταν οι Δυτικοί.
Πάμε λοιπόν να δούμε ότι αγνοεί σχεδόν το σύνολο της οικονομικής ιστορίας της Δύσης.
Πριν τον Β' Παγκόσμιο είχαμε το κραχ και το New Deal στις ΗΠΑ.
Το New deal ήταν ακριβώς μια επιδοματική πολιτική για να στηριχτεί η Αμερικάνικη οικονομία κατά τη μεγάλη ύφεση μέσα από δημόσιες επενδύσεις, κρατικές παραγγελίες και χορηγίες.
Πρακτικά στη διάρκεια της κρίσης του '30, όσο έπεφτε το ΑΕΠ τόσο ανέβαιναν οι κρατικές δαπάνες, ουσιαστικά το Αμερικάνικο κράτος επιδοτούσε την στήριξη της οικονομίας...
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τις πολιτικές λιτότητας που ζήσαμε κατά τη διάρκεια της ύφεσης την τελευταία 8ετία.
Μάλιστα σε αντίθεση με τις πολιτικές λιτότητας που δεν δούλεψαν, το New Deal δούλεψε!
Μετά το New Deal, ο Λεντάκης αγνοεί τον ίδιο τον πόλεμο, οποίος ήταν βασικά κρατικά χρηματοδοτούμενος, από τα Liberty Ships μέχρι το Manhattan project... αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι μια ειδική συνθήκη και ας βάλουμε στην άκρη τον Β' Παγκόσμιο παρόλο που η τεχνολογία και τα επιτεύγματα εκείνης της περιόδου δημιουργούσαν νέα προϊόντα για τον καπιταλισμό για περίπου 50 χρόνια.
Αεροπλάνα, ραντάρ, διαστημόπλοια, δορυφόρους, πυρηνική ενέργεια... μέχρι και το κινητό σου δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε κρατικά χρηματοδοτούμενη έρευνα στον Β' Παγκόσμιο...
Ναι!
ΚΑΙ Γερμανική...
Αμέσως μετά αγνοεί την περίοδο από το 1945 μέχρι περίπου τα μέσα του '90.
Πάνω στην ανάγκη να στηριχθεί η παραγωγική μηχανή που αρχικά δομήθηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του πολέμου λαμβάνονται μια σειρά από αποφάσεις.
Σε αυτή την περίοδο έχουμε αρχικά το σχέδιο Μάρσαλ, το οποίο κι αυτό ήταν πρακτικά επιδοματική πολιτική.
Οι Αμερικάνοι προκειμένου να στηρίξουν την παραγωγή τους μοιράζουν λεφτά στην Ευρώπη για να την βοηθήσουν να ανακάμψει ώστε να μπορούν να εξάγουν τα προϊόντα τους.
Μετά έχουμε σχεδόν το σύνολο των αυτοκινητοβιομηχανιών της Ευρώπης οι οποίες για να επιβιώσουν μεταπολεμικά βασίζονται σε κρατικές παραγγελίες, σε σημαντικό βαθμό αχρείαστες. που γίνονται όμως γιατί τα κράτη έχουν πάρει την απόφαση να στηρίξουν την βιομηχανία τους και το κάνουν.
Και καθώς ο Γαλλικός στρατός εξοπλίζεται με Renault και 2CV οι κρατικές παραγγελίες και χορηγίες για την στήριξη της βιομηχανίας και της παραγωγής συνεχίζονται, ταυτόχρονα νέες πόλεις και προάστια ξεφυτρώνουν, καθώς τα κράτη επιχειρούν να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες στέγασης που έχουν προκύψει μεταπολεμικά, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που έχασαν τις εστίες τους, αλλά πολλοί ήταν και αυτοί οι οποίοι μετακινήθηκαν προς τις πόλεις και τις μονάδες παραγωγής αφήνοντας την ύπαιθρο.
Και όλα αυτά συμβαίνουν στο σύνολο σχεδόν της μεταπολεμικής Ευρώπης και μαζί με αυτά και πάνω σε αυτά δομείται η ιδέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, όχι επειδή το είπε ο Μαρξ, αλλά επειδή οι κοινωνίες υπέφεραν και μαζί με τις κοινωνίες υπέφεραν και οι οικονομίες.
Ακόμα και οι πιο ακραίοι καπιταλιστές σε αυτό το πλαίσιο κατάλαβαν ότι όφειλαν, για το δικό τους κέρδος και όφελος να στηρίξουν τις κοινωνίες.
Τα κράτη αντίστοιχα κατάλαβαν ότι έπρεπε να στηρίξουν τις βιομηχανίες τους και όλοι μαζί κατάλαβαν ότι για να υπάρχουν αυτοί και το σύστημα που υπηρετούν πρέπει τελικά η κοινωνία να μπορεί να λειτουργήσει σε κάποιο ανεκτό βαθμό και βεβαίως τελικά να μπορεί να παράγει για να μπορεί να καταναλώσει...
Και τι χρειαζόμαστε για να μπορεί να το κάνει αυτό; Χρειαζόμαστε Κοινωνική Δικαιοσύνη, Κοινωνικό κράτος, Κοινωνική κινητικότητα, Κοινωνική κατοικία και το σύνολο των παροχών που δόθηκαν εκείνη την περίοδο και που σε σημαντικό βαθμό δόμησαν αυτό το οποίο απολαμβάνει ο κύριος Λεντάκης σήμερα...
Γιατί αντίθετα με το τι πιστεύει ή με το τι θέλει να πιστεύει, η πραγματικότητα είναι, ότι οι "επιδοματικές" πολιτικές, όχι μόνο διέσωσαν κοινωνίες και έθνη από τη φτώχεια, αλλά διέσωσαν τον ίδιο τον καπιταλισμό τον αιώνα που μας πέρασε και δόμησαν και μια κοινωνική συνθήκη, η οποία μπορεί να μην είναι ακριβώς δίκαιη, μπορεί να μην είναι ακριβώς "ειρηνική", αλλά είναι αυτή που επιτρέπει στον Λεντάκη να γράφει αυτές τις μαλακίες στην Athens Voice και να κυκλοφορεί με το κεφάλι του στη θέση του χωρίς να το κυνηγά αγριεμένο το πεινασμένο πλήθος για να του το πάρει.
Γιατί στην τελική αυτό είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, δεν είναι ένα εργαλείο απλά για να επιβιώνει ο φτωχός.
Είναι το εργαλείο που επινόησαν κάποιοι για να επιβιώσει ένα σύστημα, και μέσα σε αυτό οι ίδιοι να κρατήσουν τις θέσεις τους, και μαζί με αυτές και τα κεφάλια τους στη θέση τους...
Αλλά να που ούτε την ιστορία του καπιταλισμού δεν ξέρετε....
Α!
Και φυσικά το "Ο Bill Gates δεν έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου κλέβοντας άλλους πτωχούς ανθρώπους, αλλά παρέχοντας το πιο ανταγωνιστικό λογισμικό στον κόσμο και για να το πετύχει, προσέλαβε τους πιο ικανούς ειδικούς σε αυτόν τον τομέα με τους υψηλότερους μισθούς της αγοράς" δεν ισχύει...
Βασικά ισχύει ακριβώς το αντίθετο γιατί ο Βill Gates το πρώτο του μεγάλο συμβόλαιο με την IBM το έκανε αγοράζοντας τη δουλειά κάποιου άλλου κυριολεκτικά για ψίχουλα (συγκεκριμένα το DOS) και πουλώντας την ως δική του για εκατομμύρια στην IBM... Ουσιαστικά δηλαδή περίπου έκλεψε την πνευματική εργασία κάποιου που είχε ανάγκη λίγα χιλιάρικα και αμέσως μετά την πούλησε σαν δική του.
Κρεμάω και το κείμενο του Λεντάκη σαν μνημείο Αριστείας εδώ.
Εγώ δεν το διάβασα ολόκληρο.
Είναι πολύ σπάνιο το να μην διαβάσω κάτι ολόκληρο.
Είναι ακόμα πιο σπάνιο να μην διαβάσω κάτι ολόκληρο και να το σχολιάσω...
Ο βασικός λόγος που το κάνω είναι γιατί δεν μου έχει ξανασυμβεί σε κείμενο όπου κι αν κοιτάζω να βρίσκω μόνο κραυγαλέα λάθη, και γιατί ο Λεντάκης έχει διατελέσει σύμβουλος Υπουργών...
Τους άδειους τενεκέδες λοιπόν πρέπει να τους κοπανάς για να κάνουν θόρυβο, να ακούνε όλοι πόσο άδειοι είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου