Χθες στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε δύο από τα πολύ γνωστά πρόσωπά του: του ακραίου νεοφιλελεύθερου και του ακραίου καιροσκόπου. Για τον κ. Μητσοτάκη τα κορυφαία ζητήματα της συνταγματικής αναθεώρησης δεν είναι άλλα από την αλλαγή του άρθρου 16 και του άρθρου 24 του ισχύοντος Συντάγματος.
Θέλει, δηλαδή, να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ στην Ελλάδα και να αλλάξει το συνταγματικό πλαίσιο προστασίας των δασών, το οποίο κατά καιρούς -και όποτε χρειάστηκε- τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας και ανώτατοι δικαστικοί έχουν κρίνει επαρκέστατο.
Αυτά είναι, άραγε, τα συνταγματικά προβλήματα της Ελληνικής Δημοκρατίας ως ευνομούμενης πολιτείας; Ούτε ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει, βέβαια, κάτι τέτοιο. Γιατί τότε επιμένει, με εμμονικό τρόπο, σε αυτά τα ζητήματα;
Ιδιωτικά ΑΕΙ σημαίνουν το άνοιγμα μιας νέας αγοράς για τα συμφέροντα που θέλουν να επενδύσουν και να κερδοσκοπήσουν στην Ανώτατη Παιδεία.
Αλλαγή του συνταγματικού πλαισίου προστασίας των δασών σημαίνει το άνοιγμα μιας νέας αγοράς με απελευθέρωση και νομιμοποίηση συμφερόντων που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν δασικές περιοχές της χώρας.
Αν κάνουμε λάθος, ας μας πουν ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του γιατί δεν μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά του λαού την Παιδεία που χρειάζονται με αναβάθμιση και επέκταση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και γιατί το ισχύον συνταγματικό πλαίσιο δεν επαρκεί για την προστασία του φυσικού πλούτου;
Είναι αλήθεια ότι στα παραπάνω ο κ. Μητσοτάκης ενεργεί ως ακραιφνής νεοφιλελεύθερος και άνθρωπος των αγορών.
Χθες όμως έδειξε και μια άλλη γνωστή πλευρά του: του καιροσκόπου.
Αν και προκλήθηκε πολλές φορές από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αρνήθηκε να δεσμευτεί ότι το κόμμα του θα στηρίξει τον Προκόπη Παυλόπουλο -έναν κορυφαίο πολιτικό που προέρχεται από τη Ν.Δ.- για νέα θητεία στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Δεν το έκανε, προφανώς για να έχει τα χέρια του λυμένα.
Αν μετά τις εκλογές χρειάζεται τη στήριξη κάποιου κόμματος για να σχηματίσει κυβέρνηση -μάλλον του ΚΙΝ.ΑΛΛ.- θέλει να είναι σε θέση τότε να παζαρέψει τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας με αντάλλαγμα να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός.
Αυτό φυσικά δεν λέγεται θεσμική υπευθυνότητα.
Πρόκειται μάλλον για ευτελισμό των θεσμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου