Συναδελφισσες και συνάδελφοι, όποια και όποιος, για τον οποιο λόγο και υπό τις δεδομενες δύσκολες συνθήκες, δεν μπορεί ή/και δεν θέλει να κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνεται, να αλλάξει δουλειά

Aπό Stella Bekiari

“Έχω την τιμή να γνωρίζω κάποιους γιατρούς όπως αυτόν που γράφει τα παρακάτω:

Και τώρα που ο θάνατος του Ζακ Κωστοπουλου δεν μπορεί να ονομαστεί "αιφνιδιος θάνατος σχετιζομενος με χρήση ουσιών" (φτηνά τη γλυτωσαμε), ας πω και εγώ για τον ελέφαντα μες το δωμάτιο. 

Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται αναισθητος στο έδαφος, αφού ελέγξουμε τον σφυγμο και την αναπνοή του, τον τοποθετούμε σε θέση ανάνηψης και τον μεταφέρουμε στο νοσοκομείο ελεγχοντας διαρκώς τα ζωτικα του σημεία. 

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, και ειδικά στην περίπτωση που τοποθετείται μπρουμυτα - σέρνεται στο έδαφος - δενεται πισθαγκωνα - τσουβαλιαζεται σε ένα ασθενοφόρο και μεταφέρεται σε αυτή τη θέση και κατάσταση, ο θάνατος θα έρθει σαν αποτέλεσμα απλής ασφυξιας. 

Αυτό είναι κάτι που διδάσκεται στο πρώτο έτος των ιατρικών σχολών, σε κάθε μάθημα πρώτων βοηθειων για πολίτες, και - ασφαλώς - στην εκπαίδευση των διασωστων του ΕΚΑΒ. 

Αφού λοιπόν σε κάθε δημόσια τοποθέτηση μας αναφερόμαστε στην "υπερανθρωπη προσπάθεια των λειτουργων της δημόσιας υγείας, που με αυταπαρνηση κρατάνε όρθιο το σύστημα τόσα χρόνια" (πράγμα που ισχύει), ας πούμε και την άλλη μισή αλήθεια. 

Ας μιλήσουμε για τον εφαρμοσμενο κυνισμο και την καφρίλα που ενδημει στον κλάδο μας (σε όλες τις "βαθμιδες"). 

Για τον διαφορετικό τρόπο που θα αντιμετωπιστει κάποιος που είναι - ή μοιάζει να είναι - "περιθωριακος", αυτός που "δεν έχει περιβάλλον", αυτός που "φταίει για αυτά που παθαίνει", αυτός που δεν μας μοιάζει και στου οποίου τη θέση δεν μπορούμε να φανταστουμε τον εαυτό μας. 

Που σε τελική ανάλυση αφορά το πώς αντιμετωπιζουμε το σύνολο των ασθενών - αναλόγως σε ποιον και κατά πόσο πιστεύουμε ότι "μας παίρνει". 

Δεν θέλω να κάνω τον κατηγορο που ζητάει κεφάλια στο ταψί - αν και η αμελεια στην εκτέλεση των καθηκόντων που έχει σαν αποτέλεσμα τον θάνατο, στη νομική αργκό περιγράφεται με συγκεκριμένο όρο: φονος εξ αμελειας. 

Στο κάτω κάτω αν πιάσουμε όλα τα ποινικα αδικηματα που σχετίζονται με το συγκεκριμένο περιστατικό (διασπορά ψευδων ειδήσεων, περιυβριση νεκρού, εγκωμιασμος εγκλήματος κλπ) θα πρέπει να δικασουμε τη μισή Ελλάδα. 

Ας πω τουλάχιστον το εξής: 

Συναδελφισσες και συνάδελφοι, όποια και όποιος, για τον οποιο λόγο και υπό τις δεδομενες δύσκολες συνθήκες, δεν μπορεί ή/και δεν θέλει να κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνεται, να αλλάξει δουλειά”.