"Μια βίαια δρώσα, εξουσιαστική, ατρόμητη και με κτηνώδη δύναμη νεολαία, αυτό επιδιώκω.
Η νιότη πρέπει να είναι όλα αυτά τα πράγματα.
Πρέπει να είναι αδιάφορη στον πόνο.
Θέλω να δω γι’ ακόμη μια φορά στο βλέμμα της τη λάμψη και αυτό που διαχωρίζει το θηρίο από το θήραμα".
Με αυτό τον τρόπο ο Αδόλφος Χίτλερ περιέγραφε το όραμά του για τη νεολαία του.
Μια νεολαία που απαριθμούσε 1.000 μέλη το 1923, αριθμός που ξεπέρασε τις 100.000 το 1932, όταν ο Χίτλερ βρισκόταν στον προθάλαμο της εξουσίας. Στο τέλος του 1933 περίπου 2.500.000 παιδιά, αγόρια και κορίτσια από 10 έως 21 χρόνων, ήταν έτοιμα να θυσιάσουν ακόμη και τους γονείς τους εάν τους έκριναν ύποπτους.
Έτοιμα να μισήσουν, να σκοτώσουν, να βασανίσουν, να πετάξουν από πάνω τους κάτι ανθρώπινο. Έτοιμα να πέσουν για το Ράιχ και τον Αρχηγό.
Όπως και έγινε.
Τα παιδιά αυτά στελέχωσαν τα τάγματα εφόδου, "καθάρισαν" τις πόλεις τους τη Νύχτα των Κρυστάλλων.
Μετέπειτα, τη φονική στρατιωτική μηχανή των ναζί, στα SS, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σκότωσαν και σκοτώθηκαν. Αυτό δεν είναι το νόημα του πολέμου και του μίσους άλλωστε;
Όλες αυτές οι σκέψεις έρχονται στο μυαλό βλέποντας τις εικόνες από τα σχολεία της Βόρειας Ελλάδας.
Εκεί όπου οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς βάζοντας μπροστά δυναμικές μειοψηφίες επιχειρούν να στήσουν κύμα καταλήψεων με συνθήματα βγαλμένα από τις θέσεις της Χρυσής Αυγής. "Η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία", είναι ένα από τα πανό που κρέμονταν στα κάγκελα των σχολείων.
Προσέξτε, όχι η κυβέρνηση, όχι το κράτος, όχι η εξουσία. "Η Δημοκρατία".
Παιδιά 14,15,16 χρονών κατεβαίνουν στον δρόμο με συνθήματα Λοκατζήδων, μιλούν για "Βόρεια Ήπειρο", για "Βόρεια Κύπρο" και "Μακεδονία".
Οι μπροστάρηδες συνομήλικοί τους, δίπλα σε ανθρώπους που καμία σχέση δεν έχουν με το σχολείο, ουρλιάζουν με μίσος και δίνουν τον ρυθμό.
Καθηγητές που όρθωσαν ανάστημα "επικηρύσσονται" ως "βρωμοκομμουνιστές" και απειλούνται με λιντσάρισμα, ακόμη και εκτέλεση, στα social media. Βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου κοινοποιεί μάλιστα τη φωτογραφία του.
Το απόλυτο σκοτάδι δεν είναι μακριά. Μια ματιά στον κόσμο αρκεί.
Έχουμε όμως ακόμη χρόνο.
Οφείλουν τώρα όλες οι αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις και πολίτες να δουν ποιος είναι απέναντι. Να ορθώσουν τείχος παντού. Στα σχολεία, στις γειτονιές, στη δουλειά, στην οικογένεια. Είναι ώρα ευθύνης για την πολιτική Αριστερά.
Όσο επιμένουν κάποιοι να βλέπουν ως μοναδικό εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ πάσχοντας από το σύνδρομο της... απατημένης συζύγου, με μόνη έγνοια να περιφρουρήσουν τις διαδηλώσεις από τους «προδότες ΣΥΡΙΖΑίους», κάνουν το έργο του φασισμού ακόμη πιο εύκολο.
Αντιφασιστικό μέτωπο στην πράξη, με ενότητα και αγώνα.
Υπάρχει ακόμη χρόνος να γλιτώσει το παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου