«Τρίτο μήνυμα το οποίο θέλω να μεταφέρετε στα νέα παιδιά. Καταργούμε τον 'υπο-κατώτατο' μισθό, δηλαδή τις αμοιβές της ντροπής για τα νέα παιδιά». Αυτό είπε ο Κ. Μητσοτάκης μιλώντας στο Summer school (sic) της ΟΝΝΕΔ στην Κόρινθο.
Αμοιβές ντροπής λοιπόν. Αλλά όταν τις θεσπίζανε μαζί με τους δανειστές, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, ήταν αναγκαίο μέτρο. Για να φρενάρουν οι απολύσεις και για να απορροφηθεί η ανεργία των νέων. Που οι ίδιοι, με άλλα καταστροφικά μέτρα, είχαν προκαλέσει. Ευγενές κίνητρο.
Δεν είναι σαφές αν τότε ο Κ. Μητσοτάκης ένιωσε ντροπή, σίγουρα πάντως δημόσια δεν του φάνηκε. Όπως δεν του φάνηκε να ντρέπεται όταν κανόνιζε με την τρόικα τις απολύσεις 15.000 ανθρώπων από το Δημόσιο. Τώρα, όμως, βγήκε να πάρει επάνω του την κατάργηση του υποκατώτατου με τις «αμοιβές ντροπής».
Το να υπαναχωρεί βέβαια ο Κ. Μητσοτάκης από τη θέση εκείνη σημαίνει ότι αναγνωρίζει βελτίωση στο επιχειρηματικό κλίμα. Αλλά το πολιτικό ζήτημα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι πως ο κ. Μητσοτάκης, που θεωρεί το οκτάωρο «ξεπερασμένο», τις κλαδικές συμβάσεις «ιδεοληψία» την αύξηση του κατώτατου μισθού μη απαραίτητη, αποφάσισε να χαρακτηρίσει «ντροπή» τον υποκατώτατο. Σε αμοιβές ντροπής δεν οδηγούν και αυτά; Και την ντροπή του υποκατώτατου δεν την έχει ψηφίσει με τα χέρια του; Ο Κ. Μητσοτάκης σφυρίζει αδιάφορα.
Με βάση τα παραπάνω, το ότι ο Κ. Μητσοτάκης γελοιοποιείται εξαγγέλλοντας ότι θα καταργήσει κάτι που η κυβέρνηση καταργεί ήδη είναι λεπτομέρεια. Οι λογογράφοι του Κ. Μητσοτάκη δεν μπορούν να κάνουν δύο δουλειές ταυτόχρονα, να γράφουν ομιλίες και να παρακολουθούν την επικαιρότητα. Αριστεία και σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου