Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Νίκος Μωραΐτης: ΤρομακτιΚούλης








Κι όμως, παρά τα όσα λέει ο Κυριάκος, δεν είναι τρομακτικός. Τρομακτικός ήταν ο πατέρας του. Αυτός είναι τρομακτιΚούλης. Σαν αποτυχημένο καρτούν του σινεμά, που ήθελαν να το φτιάξουν κακό και τους βγήκε απλά γελοίο

του Νίκου Μωραΐτη
Του κόσμου τα ψέματα. 
Με τέτοια άνεση που δεν έχουμε ποτέ ξαναδεί. (Προσοχή! Είναι άλλο πράγμα να υπόσχεσαι ως αντιπολίτευση κάτι που ως κυβέρνηση μετά δεν καταφέρνεις να κάνεις και άλλο να υπόσχεσαι ψέματα).
Θα καταργήσει, λέει, τον υποκατώτατο μισθό, τον οποίο ήδη καταργεί η κυβέρνηση Τσίπρα.
Θα διαπραγματευτεί «από την αρχή» το Σκοπιανό λέει το Σάββατο βράδυ στο Βελλίδειο και, λίγες ώρες μετά, στη συνέντευξη τύπου της Κυριακής, μιλάει για «διαπραγμάτευση ως προς τη γλώσσα και την εθνότητα, δεν μας ενοχλεί το Βόρεια Μακεδονία» (κρύο ντους για τα γίδια που τον χειροκροτούσαν έξαλλα χθες).
Κατηγορεί τον Τσίπρα ότι έφερε τη χώρα εκτός αγορών, ενώ ξέρει ότι η χώρα είναι εκτός αγορών από το 2010 με συνευθύνη του κόμματός του.
Εξαγγέλλει πόλεμο κατά των «στρατηγικών κακοπληρωτών του δημοσίου» την ώρα που δύο από τους πιο σταθερούς κακοπληρωτές είναι το κόμμα του με τα θαλασσοδάνειά του και ο ίδιος με τον Κήρυκα Χανίων.
Λέει ότι θα μειώσει κατά 30% τον ΕΝΦΙΑ το Σάββατο, λέει ότι αφού ο ΕΝΦΙΑ θα μεταφερθεί στους δήμους «μπορούν εκείνοι να τον αυξήσουν αν θέλουν» την Κυριακή!
Μιλάει για το ασφαλιστικό σύστημα που προτείνει σαν να είμαστε όλοι ίσοι, εργοδότες και εργαζόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, και τρέχουμε αμέριμνοι σε ελβετικά βοσκοτόπια κρατώντας έντελβαϊς στα χέρια. Παρουσιάζει τη δημόσια ασφάλιση σαν να είναι το Εκάλη Κλαμπ.
Λέει τόσο αδιανόητες ανοησίες που θα πίστευε κανείς ότι δεν πρόκειται ο ελληνικός λαός να τον κάνει πρωθυπουργό ποτέ, αν δεν είχε προηγηθεί το παράδειγμα του άλλου γόνου, του διαβόητου ΓΑΠ.
Κι όμως, παρά τα όσα φρικτά για τον αδύναμο πολίτη λέει ο Κυριάκος, δεν είναι τρομακτικός. Τρομακτικός ήταν ο πατέρας του. 
Αυτός είναι τρομακτιΚούλης
Την ώρα που πας να ανατριχιάσεις από αυτά που εξαγγέλλει, σε πιάνουν ταυτόχρονα τα γέλια με τα σκαμπανεβάσματα της φωνής του, με τη φάτσα του, με το ότι δεν κατανοεί καν τι τον έβαλαν να διαβάσει. Σαν αποτυχημένο καρτούν του σινεμά, που ήθελαν να το φτιάξουν κακό και τους βγήκε απλά γελοίο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου