Ο (και) αντιπρόεδρος της Ν.Δ Άδωνις Γεωργιάδης εξαπέλυσε εναντίον μία ακόμα “τουϊτερική” επίθεση επειδή τόλμησα να δημοσιεύσω άρθρο σχετικά με τις ιαχές όσων μιλούν για “προδοσία” στο Μακεδονικό.
Όπως συνήθως πράττει παραβλέπει και παρακάμπτει εκείνα που δεν τον συμφέρουν. Ό,τι, δηλαδή, στο άρθρο μου (το οποίο του έδωσε προφανώς την αφορμή για να με συκοφαντήσει), αναφέρομαι σε σειρά δημοσιογράφων, σχολιαστών, αναλυτών από όλα τα μέσα ενημέρωσης (τα περισσότερα ασκούν δριμεία κριτική στην κυβέρνηση), οι οποίοι αναφέρονται μετριοπαθώς ή και θετικά στη συμφωνία. Σ’ αυτό που αποκαλώ “μέτωπο λογικής”.
Δεν απαντά στον Στέφανο Κασιμάτη (Καθημερινή), στον Θάνο Οικονομόπουλο (i-efimerida.gr), στην Μαριάννα Πυργιώτη, στον Γιώργο Καρελιά (protagon.gr), ή στους καθηγητές Νίκο Αλιβιζάτο, Νίκο Μαραντζίδη, Γώργο Σωτηρέλη και άλλους αλλά προτιμά να συγκεντρώσει τα πυρά του σε εμένα.
Σπουδή από απώλεια ψυχραιμίας ή εμπάθεια; Δεν γνωρίζω.
Αντιλαμβάνομαι ότι -γι αυτόν- είμαι ευκολότερος στόχος. Ίσως επειδή δεν διαθέτω πλάτες και δεν του είμαι ιδιαίτερα χρήσιμος, έναντι όλων εκείνων που τον φιλοξενούν στα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν. Αυτούς τους “αποθεώνει” συχνά. Όπως τον “αποθεώνουν” τον ίδιο άλλοι συνάδελφοι που δεν διστάζουν να σπεύσουν ακόμα και στις εκδηλώσεις ψηφοφόρων που συχνά πυκνά διοργανώνει.
Εάν προτιμά έναν κόσμο όπου θα υπάρχουν μόνο όσοι συναγελάζονται και συμφωνούν μαζί του, ή έστω ανέχονται και δεν αντιλέγουν, τότε φοβάμαι πως αυτός ο κόσμος θα είναι “οργουελικός” αλλά και μονότονος.
Δεν τον συκοφάντησα ποτέ. Μόνο πολιτική κριτική του άσκησα, κι αυτό με φειδώ και στο πλαίσιο του θεσμικού του ρόλου. Εκείνος συκοφαντεί, και προτρέπει έτσι έμμεσα να εξαπολυθεί επίθεση εναντίον μου από τους φανατικούς “στρατούς” των ακολούθων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Επί της ουσίας, τώρα:
- Κανένα στρατόπεδο δεν άλλαξα. Ουδέποτε διατύπωσα την άποψη ότι η χώρα έπρεπε να εξέλθει από τη ζώνη του ευρώ. Στο βιβλίο μου “Η Συμμορία του Λύκου” (Εκδόσεις Λιβάνη, 2013) είμαι, άλλωστε σαφής. Ας το διαβάσει. Επίσης, στις εκπομπές μου στον Real fm, την περίοδο του “αντιμνημονίου”, ασκώ, βεβαίως, σκληρή κριτική στα προγράμματα διάσωσης, στην “αρχιτεκτονική” και τις σκοπιμότητες που υπέκρυπταν, καθώς και στην γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη που οδήγησε σε μία εξοντωτικά τιμωρητική πολιτική εναντίον της Ελλάδας. Όπως και πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές με τους οποίους δεν ασχολείται ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Ουδέποτε, ωστόσο, είπα πως η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή. Τις απόψεις αυτές εξακολουθώ να έχω και σήμερα. Δυστυχώς και αδίκως την ίδια κατηγορία διατύπωναν, τότε, και άλλοι εναντίον του ιδιοκτήτη του ραδιοφωνικού σταθμού Νίκου Χατζηνικολάου. Βλακωδώς, φυσικά γιατί και η δική του άποψη ήταν κρυστάλλινη. Ποτέ εκείνη την περίοδο δεν έκανα λόγο για έξοδο από το ευρώ (ει μη μόνο ως απειλή των ξένων, και το οποίο στηλίτευα), κάτι, άλλωστε που αποτελούσε στοιχείο κριτικής που μου ασκούσαν πολλοί ακροατές που είχαν ανέβει εκείνη την περίοδο στο κύμα του τυφλού αντιμνημονίου. Μια άλλη συνηθισμένη, τότε, φράση μου ήταν ότι στο πρώτο μνημόνιο υπήρχαν πράγματα που έπρεπε να είχαν υλοποιήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις και όχι να μας τα έχουν επιβάλλει οι δανειστές.Τα ίδια έλεγα κι αργότερα, από τα Παραπολιτικά fm, όπου ουκ ολίγες φορές είχα φιλοξενήσει τον βουλευτή, τότε, κ. Άδωνι Γεωργιάδη. Αλλά, φαίνεται, πως ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ άκουγε τότε με δανεικά “αυτιά”, ή απλώς δεν άκουγε και τώρα διαστρεβλώνει. Όλα αυτά είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Αλλά …”όταν η αλήθεια δεν μας συμφέρει, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια”.
- Από την άλλη, άλλοι δημοσιογράφοι και ραδιοφωνικοί παραγωγοί που ήταν έμμεσα ή άμεσα υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα και σήμερα εξαπολύουν μύδρους εναντίον της κυβέρνησης (όπως τότε κατά της Ν.Δ του Αντώνη Σαμαρά) παραμένουν “φίλοι” του αντιπροέδρου της Ν.Δ. Το καταλαβαίνω. Στη σφαίρα του κυνισμού θεωρείται ευφυές να επιλέγεις ως “εχθρούς” εκείνους που σε αντιμετωπίζουν με ευγένεια και όχι όσους κραυγάζουν. Είναι γνωστό πως συχνά η ευγένεια εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Λοιπόν, κύριε Άδωνι Γεωργιάδη ψεύδεστε. Και, ευτυχώς, το γνωρίζουν πολλοί στο κόμμα σας. Απλώς εκείνοι είναι μετριοπαθείς. Ρωτήστε τον έτερο αντιπρόεδρο Κωστή Χατζηδάκη, το Νίκο Δένδια, τον Σταύρο Καλαφάτη, τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, τη Ντόρα Μπακογιάνη και πολλούς άλλους να σας πουν. Ρωτήστε ακόμα τον Τάκη Θεοδωρικάκο και τον ίδιο τον πρόεδρο σας Κυριάκο Μητσοτάκη. Γνωριζόμαστε σ αυτό τον τόπο όλοι μας. Άλλο κριτική (και σκληρή μάλιστα), αλλά εκτιμώ έντιμη, κι άλλο συκοφαντία.
Εκτός εάν δια της ανάρτησή σας έχετε άλλο σκοπό. Τον εκφοβισμό. Δεν θέλω να το πιστέψω. Ένας αντιπρόεδρος της φιλελεύθερης παράταξης δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο…
Υ.Γ Το γεγονός, τέλος, ότι έχω δεχθεί κατά καιρούς κριτική, ακόμα και επιθέσεις, από στελέχη της “άλλης πλευράς” για την κριτική μου σχετικά με τους πρώτους μήνες του 2015, επιβεβαιώνει πως οι μοναχικές πορείες είναι δυσκολότερες και επώδυνες. Αλλά και ότι, πέραν της υποκειμενικής μου άποψης που ουδέποτε έκρυψα, μάλλον βρίσκομαι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου