Σκέψου και να μην ήταν φίλος τους, να μην ήταν δικός τους άνθρωπος ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος. Σκέψου πόσο πιο επιθετική, πόσο πιο άγρια θα ήταν η πολιτική εκμετάλλευση του τραγικού γεγονότος της δολοφονίας του.
Σκέψου πόσο λιγότερο θα τον σέβονταν. Πόσο λιγότερο θα λογάριαζαν το βαρύ πένθος της οικογένειάς του. Σκέψου πόσο λιγότερο θα δίσταζαν να δείξουν ότι τίποτα δεν τους σταματά, πως από τίποτα δεν κάμπτονται, ούτε κι από το θάνατο.
Ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Όχι δηλαδή ότι τώρα συγκινήθηκαν, ότι συγκρατήθηκαν, ότι έδειξαν χαρακτήρα, κάθε άλλο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η ΝΔ έχει εκφράσει εδώ και καιρό την έντονη ανησυχία της για την εικόνα της πλήρους ανομίας που επικρατεί ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας… Κάποιοι δείχνουν αδικαιολόγητη ανοχή στη βία και στην παραβατικότητα… Οι πολίτες αισθάνονται όλο και πιο ανασφαλείς…»
Νίκος Δένδιας: « Η δολοφονία του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου επιβεβαιώνει ότι η Χώρα διανύει μια περίοδο βίας και αίματος εδώ και δυόμισι χρόνια… Η Ελλάδα δεν πρέπει να κατολισθήσει σε καθεστώς Κολομβίας των περασμένων δεκαετιών…»
Μάκης Βορίδης: «…Οι εγκληματικές οργανώσεις κυριαρχούν, δεν υπάρχει κράτος. Φτάνει πια. Να ξαναγίνει η ασφάλεια των πολιτών προτεραιότητα της Πολιτείας…»
Θόδωρος Πάγκαλος: « Η κίνηση της Κυβέρνησης να σπεύσει να αποκλείσει την τρομοκρατική ενέργεια δείχνει τον πανικό της που, πέρα από τα καταστρωμένα σχέδιά της με τους τρομοκρατικούς κύκλους, είναι τάτσι μίτσι κότσι με τους τρομοκράτες… Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τους μπαχαλάκηδες και το κοινωνικό περιθώριο…»
Φώφη Γεννηματά: «… Η μαφιόζικη επίθεση καταδεικνύει δυστυχώς με τον πιο μελανό τρόπο το έλλειμμα ασφάλειας που νιώθει κάθε πολίτης ακόμη και μέσα στο κέντρο της Αθήνας…»
Ναι ακριβώς, και η Φώφη Γεννηματά!!!
Κι από κοντά ένα σωρό άλλοι, όλος ο καλός ο κόσμος. Πολιτευόμενοι και δημοσιολογούντες κάθε λογής. Κάποιοι μάλιστα θυμήθηκαν ως και τον νόμο Παρασκευόπουλου. Έσπευσαν δε να συσχετίσουν τον Παρασκευόπουλο με την κατάργηση της Ομάδας Δέλτα και με την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ. Καμία σχέση με το έγκλημα; Ναι ακριβώς, καμία σχέση. Αλλά τι σημασία έχει; Η δουλειά μας να γίνεται. Ώσπου ήρθε το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της ιστορικής, της –κάποτε- σοβαρής εφημερίδας να το τερματίσει το πράμα. Με τον κεντρικό τίτλο «Τρόμος πάνω από την Πόλη»!!!
Κρίμα, τελικά, που δεν βρέθηκε κανείς να πει τα σχετικά, τα περί «ανομίας», τα περί «βίας και αίματος», τα περί «Κολομβίας», τα περί «ελλείμματος ασφάλειας», τα περί «τρόμου πάνω από την Πόλη» στον Εμμανουέλ Μακρόν και στη σύζυγό του, όταν αποφάσιζαν να περπατήσουν χαμογελαστοί στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο…
Κι όλ’ αυτά προκειμένου για ένα όντως στυγερό έγκλημα που, όμως, θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Και που ουδείς, με κανένα τρόπο, θα μπορούσε να προλάβει και να αποτρέψει. Ακόμη κι αν είχε στήσει εκατοντάδες χιλιάδες σιδερόφρακτους αστυνομικούς παντού.
Και επιτέλους, η απλή σύγκριση των επίσημων στοιχείων παραβατικότητας, ειδικά των ανθρωποκτονιών, ανάμεσα στα χρόνια της δικής τους (των εγκαλούντων) διακυβέρνησης με τη σημερινή εποχή, είναι καταλυτική. Αρκεί δε για να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Ως προς την εγκληματικότητα, την ανομία και την ανασφάλεια των πολιτών στις δύο περιόδους.
Όμως τι σημασία έχουν όλ’ αυτά; Τι σημασία έχει, εν τέλει, η απλή λογική των πραγμάτων; Αντιπολίτευση να γίνεται, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον, με κάθε αφορμή ή και χωρίς αυτήν. Όσο χωρίς αρχές, όσο χυδαία. Ακόμη και με τυμβωρυχία, ακόμη και με σκύλευση νεκρών.
Και όχι τίποτ’ άλλο, αλλά πρόκειται ακριβώς για κείνους που, μόνιμα και μονότονα, αποδίδουν στους αντιπάλους τους τον ψόγο του λαϊκισμού. Ε λοιπόν η δική τους πρακτική εγγίζει ακριβώς τον πυρήνα του λαϊκισμού.
Πρόκειται για τον ορισμό του λαϊκισμού.
Στην ευτελέστερη και στην απεχθέστερη μορφή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου