Του Γ. Λακόπουλου
Για όσους έχουν παραστάσεις από τις ημέρες του 1974, όταν -τέτοια εποχή -ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαξε τον τρόπο που γίνεται η πολιτική στην Ελλάδα, οι διεργασίες για «ίδρυση» «νέου φορέα» που θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ πλησιάζει τη βλασφημία.
Αρκεί να ληφθεί υπόψη ποιοι είχαν πάρει μέρος στην ιδρυτική πράξη του ΠΑΣΟΚ και ποιοι παριστάνουν τους «ιδρυτές» σήμερα-, μιλώντας και για « ιστορική» πρωτοβουλία τρομάρα τους. Τότε ήταν ο Ανδρέας, ο Σημίτης, ο Καράγιωργας, η Φλέμινγκ, ο Χαραλαμπόπουλος και ο αφρός της αντιδικτατορικής νεολαίας με τον Λαλιώτη, τον Τζουμάκα, τον Τσούρα… Σήμερα είναι η Φώφη, ο Σταύρος, ο Κωνσταντινόπουλος, ο Καμίνης και ο Πόντας…
Τότε το λόγο είχε η ιστορία και οι αγώνες που σήκωσαν στην πλάτη τους όσοι συνίδρυσαν το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα μιλούν οι μιντιάρχες και οι σπόνσορες που αποφασίζουν ποιος «αξίζει» και ποιος δεν τους κάνει.
Πολλοί σχολίασαν το βίντεο με τον Σταύρο Θεοδωράκη να κηρύττει … Ανένδοτο αγώνα –σήκω Γέρο να τον δεις- άγνωστο εναντίον ποιου. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια για να γίνει επικεφαλής του .. Ανοικτού Κέντρου -σαν να μην είναι ο επικεφαλής του …κλειστού Ποταμιού. Ήταν όλα τα λεφτά σ’ αυτή την οπερετική διαδικασία.
Οι υποψήφιοι προσέρχονται ο ένας μετά τον άλλο για να εκλεγούν στο όνομα κάποιας «παράταξης» αγνώστων λοιπών στοιχείων. Κενόδοξοι αρχηγοί ενός κόμματος που δεν υπάρχει και ούτε είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ποτέ, αλλά προβάλλεται με την αυθάδεια ότι θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ.
Προσέρχονται σαν «παραγονταραίοι» κατά την έκφραση του Στέφ. Τζουμάκα. Ήτοι με τις δικές τους επιδιώξεις στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η εκ των προτέρων απόφαση για … διάσπαση. Π.χ. ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι υποψήφιος αρχηγός, αλλά αν καταφέρει να βάλει στη Βουλή τον εαυτό του και μερικούς φίλους του, την επόμενη να τους αποσύρει και να εμφανισθεί ως αρχηγός κόμματος στη Βουλή.
Οι πολιτικοί παρατηρητές σχολιάζουν με απορία τη Φώφη Γεννηματά ου είχε σίγουρο κόμμα, αλλά ταλανίζεται ανάμεσα στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την ίδρυση «νέου φορέα», που θα την αποβάλει πρώτη. Και για «κινήσεις πολιτών» -ψευδώνυμα υπολειμμάτων του Σημιτισμού- που θέλουν νέο κόμμα εξ αρχής, χωρίς να εισφέρουν ψηφοφόρους.
Άλλοι διακρίνουν ότι ο Μανιάτης και δυο τρεις ακόμη ισοϋψείς του θέλουν απλώς να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους. Ο Ραγκούσης θέλει απλώς να γίνει αρχηγός. Ο Ανδρουλάκης δεν θέλει πρώτα το αρχηγό και μετά το κόμμα. Ο Καμίνης θέλει να γίνει «νέος Σημίτης». Μόνο ο Θαν. Θεοχαρόπουλος είχε το θάρρος να πει την αλήθεια: αν δεν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα οι υποψήφιοι δεν θα ξέρουν τίνος κόμματος αρχηγοί προσπαθούν να εκλέγουν.
Σύμφωνα με ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για «νέο φορέα» αλλά για απόπειρα ευκαιριακής συγκόλλησης πρώην αξιωματούχων και άλλων παραγόντων με ατομικές επιδιώξεις διόλου αγαθές και διόλου ειλικρινείς ενίοτε. Καμώνονται κάτι άλλο από αυτό που είναι και δηλώνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλουν να κάνουν. Από μακριά είναι κάτι σαν το «Μεγάλο μας Τσίρκο».
Είναι μια διεργασία για ίδρυση κόμματος, χωρίς όνομα, χωρίς σύμβολα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς πολιτικές θέσεις, χωρίς οπαδούς, χωρίς να υπάρχει καμμιά ανάγκη για ένα τέτοιο εγχείρημα. Για τα ίδια στελέχη, απλώς την κατασκευάζει η φιλοδοξία κάποιων να ξαναμπούν στην πολιτική και η επιδίωξη άλλων να τους χρησιμοποιήσουν.
Φορούν μια μάσκα, και «βοήθα, καλέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας»- που τραγουδούσε και ο Ξυλούρης… Αλλά θα φαγωθούν τελικά. Το μεγάλο ξεκατίνιασμα είναι μπροστά…
Ο «φορέας» που λείπει στον… Κυριάκο και τον Άδωνι
Είναι χαρακτηριστικό ότι την έλλειψη του «νέου φορέα της Κεντροαριστεράς» έχουν διαπιστώσει μεταξύ άλλων, οι καναλάρχες και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και επιθυμεί διακαώς ακομη και ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Παλιοί πολιτικοί πιστεύουν ότι όσα ακούγονται είναι μεγάλα λόγια και διατυπώνουν συγκεκριμένες απορίες. Τι σημαίνει «φορέας κεντροαριστεράς»; Τι θα λέει; Tι θα πιστεύει; Αυτοί που τον ιδρύουν τι πιστεύουν; Υπάρχουν φιλοδοξίες για καριέρες και κρυφές ατζέντες, αλλά δεν υπάρχουν πολιτικές θέσεις και απαντήσεις.
Πράγματι μπορεί να υπάρξει Κεντροαριστερά χωρίς αντιδεξιό πρόσημο; Νοείται κεντροαριστερά χωρίς τους κεντροαριστερούς πολίτες που έχουν μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς υπάρχει Κεντροαριστερά χωρίς το Τσίπρα; Αυτόν δεν ψηφίζουν πλέον οι κεντροαριστεροί που ψήφιζαν πριν ΠΑΣΟΚ, από τότε που το ΠΑΣΟΚ τους εγκατέλειψε -μαζί με τους λόγους για τους οποίους το ψήφιζαν – που ήταν στην ουσία οι λόγοι για τους οποίους ιδρύθηκε;
Ποιος θα ψηφίσει τον «νέο φορέα» όταν αντί να προβάλλει τις αξίες της Κεντροαριστεράς ως ελπίδα προβάλλει την ελπίδα του Μητσοτάκη να σχηματίσει κυβέρνηση …μαζί τους – αν είναι πρώτο κόμμα -όπως καταγγέλλει ένας εκ των υποψηφίων;
Ποια είναι η ιδεολογία των επίδοξων αρχηγών και ποια θα είναι η ιδεολογία του νέου φορέα; Νοείται κόμμα χωρίς ιδεολογία; Νοείται κόμμα ως μηχανισμός πασπαρτού;
Είναι “προοδευτικός δημοκράτης” λέει για τον εαυτό του ο Καμίνης; Και λοιπόν; Για την ιστορική σχέση των κεντροαριστερών δημοκρατών με την Δεξιά είπε τίποτε; Είπε κανείς μια λέξη για το ακροδεξιό αλαλούμ της Καϊλή; Μίλησε κάποιος για το ιστορικό της οικογένειας Μητσοτάκη;
Γιατί έβαλαν επικεφαλής της επιτροπής των αρχαιρεσιών τον αντιπαπανδρεϊκό Νίκο Αλιβιζάτο και όχι τον ομότεχνο του Γ. Σωτηρέλη, που μετέχει στην ίδια επιτροπή;
Γιατί δεν ζητούν απλή αναλογική;
Σύμφωνα με έμπειρους παρατηρητές στη βάση του ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αυξάνονται όσοι πιστεύουν ότι ο «νέος φορέας» είναι κάλπικο νόμισμα με δυο όψεις. Στη μια όψη βρίσκεται η προσπάθεια να κοντύνει ο Τσίπρας, κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει ούτε η Φώφη, ούτε ο Σταύρος και γι’ αυτό και πάνε πακέτο πλέον.
Στην άλλη όψη βρίσκεται η προσπάθεια να αποκτήσει αυτό πεποίθηση ο Μητσοτάκης: ότι θα έχει τρόπο να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μόνος του δεν θα τα καταφέρει παρά το φιλί των 35 τουλάχιστον εδρών που του έδωσε η Φώφη -αρνούμενη την απλή αναλογική.
Παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι εκεί κρίνεται πόσο κεντροαριστερός είναι ο «νέος φορέας». Διερωτάται γιατί ο Θεοδωράκης και η Γεννηματά δεν καταθέτουν τώρα πρόταση στη Βουλή για την απλή αναλογική, αφού με βάση την αισιοδοξία τους – συμφέρει τον «φορέα» και πάντως δεν συμφέρει τον Μητσοτάκη. Ο ίδιος θεωρεί ότι δεν το κάνουν γιατί αυτό θα έκοβε τα φτερά του Μητσοτάκη και αυτοί δρουν για να του δώσουν φτερά.
Πολλοί στοιχηματίζουν ότι οι όποιες δυνάμεις θα έχει στη Βουλή ο νέος φορέας- αν υπάρξει- θα τις αθροίσει με τον Μητσοτάκη. Κάποιοι το κάνουν ήδη. Αν ακούσει κάποιος «τον Άδωνι του ΠΑΣΟΚ» καταλαβαίνει γιατί ο πραγματικός Αδωνις προσεύχεται να πάρει καλά ο νέος φορέας γιατί «χρειάζεται». Μαζί άλλωστε δε συγκυβερνούσαν;
ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο
Σ’ αυτό κλίμα και μετά την παρέμβαση Λαλιώτη ενισχύεται το ρεύμα όσων θεωρούν ότι αν το ΠΑΣΟΚ -κόμμα υπαρκτό με πραγματικούς ψηφοφόρους – αποφασίσει να σεβαστεί τον εαυτό του και την ιστορία του, αν πιστέψει ότι η ιδεολογία του ακτινοβολεί ακόμη και την προτάξει, αν αναδιοργανωθεί και ανανεωθεί, το σάλτο για τον νέο φορέα,-που στρέφεται εναντίον του ΠΑΣΟΚ -θα αποτύχει.
Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την ανασύνταξη με νέους ανθρώπους, αλλά πάνω στις ιδρυτικές ράγες του. Πολλοί τονίζουν ότι η γραμμή της Γεννηματά έπρεπε να είναι διαφορετική. Όποιος θέλει να υπάρξει ξανά ισχυρή κεντροαριστερά στην Ελλάδα δεν έχει παρά να προσέλθει στο ΠΑΣΟΚ.
Έτσι θα δημιουργηθεί με το όνομά και τα σύμβολά του -το νέο ΠΑΣΟΚ- ο δεύτερος κεντροαριστερός πόλος μετά τον ΣΥΡΙΖΑ που κυριαρχεί πλέον στο χώρο.
Αυτή η δικομματική κυβερνώσα Κεντροαριστερά θα είναι χρήσιμη στη χώρα και για πολλούς -όπως ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης-αυτό οφείλουν να επιδιώξουν όσοι πιστεύουν την ελληνική κεντροαριστερή παράδοση που κατέστησε κυρίαρχη ο Ανδρέας Παπανδρέου -τέτοιες μέρες πριν από 43 χρόνια. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου