http://news247.gr/eidiseis/gnomes/takis-psaridis/to-kryfo-nohma-twn-shmaioforwn.4796591.html
Στις 8 Αυγούστου, 12 χώρες της Νότιας και της Βόρειας Αμερικής καταδίκασαν τη δικτατορία της Βενεζουέλας και απείλησαν με διπλωματικά μέτρα.
Ηδη οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ενωση -δηλαδή ο πολιτισμένος κόσμος- αποκήρυξαν το καθεστώς Μαδούρο.
Η βία, η ακύρωση των εκλογών, οι συλλήψεις και η φυλάκιση αντιπάλων, οι δολοφονίες, η κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου δεν αναγνωρίζονται από τον ελεύθερο κόσμο ως μέσο άσκησης εξουσίας.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα μικρό γαλατικό χωριό στον πλανήτη που αντιστέκεται;
Υπάρχει και είναι η Ελλάδα! Δημόσια, ανοιχτά, μαινόμενα, στελέχη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται τη δικτατορία του συντρόφου Νικολάς.
Δεν είναι μια νότα φολκλόρ, είναι ένα βαρυσήμαντο ιστορικό γεγονός: αποτελεί στίγμα για την Ελλάδα να στηρίζει η κυβέρνησή της μια δικτατορία. Και γιατί όχι τη Βόρεια Κορέα, την Μπόκο Χαράμ, το ISIS, τους εξτρεμιστές Χούτου;
Η αγάπη για τον δικτάτορα Μαδούρο δεν είναι απλή ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτι τραγικά επικίνδυνο. Μιλούν τα γεγονότα.
Η Βενεζουέλα βυθίζεται στο χάος: οικονομική κατάρρευση, έλλειψη αγαθών και κυρίως μια παρανοϊκή δικτατορία η οποία πυροβολεί τους αντιπάλους της που πεθαίνουν κατά εκατοντάδες.
Ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι τα προϊόντα του μαρξισμού ή τα υποκατάστατά τους καταλήγουν στη μιζέρια και στο αίμα.
Οι λατινικές εκδοχές του μαρξισμού είναι από τις πιο ωμές, μια μείξη κοινωνικής καθυστέρησης και θρησκευτικής αποβλάκωσης που λατρεύουν οι δικτάτορες.
Δεν μπορεί η Δύση να κάνει και πολλά πράγματα για τον δυστυχισμένο λαό της Βενεζουέλας, εκτός από το να καταδικάσει αυτούς που προσθέτουν στη δυστυχία του στηρίζοντας το καθεστώς που τους δολοφονεί.
Γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που με ήσυχη τη συνείδηση το στηρίζουν.
Ετσι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτισε την επικράτηση του Μαδούρο μέσω της αναθεωρητικής Βουλής. Και τόσο το χειρότερο αν αυτή γεννήθηκε μέσα σε λουτρό αίματος.
Τόσο το χειρότερο αν η πλειοψηφική αντιπολίτευση αμφισβητεί το πλαστό εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο καταδίκασε ο ελεύθερος και πολιτισμένος κόσμος.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι νεο-κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και άλλοι σύντροφοί τους ορκίζονται ακόμη στην κόκκινη ιδεολογία και δεν άλλαξαν ούτε στο ελάχιστο.
Οπως έγινε και στο παρελθόν, μετά τη Μόσχα ή τη Βουδαπέστη, φταίει η Δεξιά, οι συνωμοσίες, η Αμερική και οι καπιταλιστές.
Και γιατί δεν έχουν αλλάξει;
Γιατί κανείς δεν τους το ζήτησε, ούτε στην Αριστερά ούτε στη Δεξιά.
Σε μια δημοκρατική χώρα, αν ένας πρωθυπουργός είχε κλάψει στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο ή είχε δηλώσει την υποστήριξή του στη δικτατορία του Μαδούρο, θα είχε εξαφανιστεί στους υπονόμους της πολιτικής ιστορίας.
Σε μια δημοκρατική χώρα, αν ένας πρωθυπουργός είχε σχεδιάσει (στα σοβαρά) να ακολουθήσει τα βήματα του Νικολάς Μαδούρο με πετρέλαιο Βενεζουέλας, υγεία Βενεζουέλας, παιδεία Βενεζουέλας -γιατί εκεί πηγαίναμε-, θα είχε τουλάχιστον αντιμετωπίσει κάποια προβλήματα.
Ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε και παρ' όλα αυτά, μια αύρα επαναστάτη τον ακολουθεί και τα μίντια στην Ελλάδα τον δικαιολογούν.
Φανταστείτε το αντίστοιχο ενός δεξιού πολιτικού να πλέκει το εγκώμιο του στρατηγού Πινοσέτ! Θα είχαν απελάσει τον ίδιο και τους απογόνους του ως την τέταρτη γενιά οι Συριζαίοι.
Το πολιτικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ έχει μια καρδιά Καραϊβικής και σάμπα.
Αγαπά τον Τσε περισσότερο από αλλού.
Περισσότερο και από την αντιπολίτευση της Κούβας που αποκαλούσε τον Τσε «carnecito» (ο μικρός χασάπης), αφού εκεί δολοφονούσαν τους πολιτικούς αντιπάλους στο κελί τους.
Απέναντι σε αυτή τη φαιο-κόκκινη λογική, η ελληνική Δεξιά εξακολουθεί να δίνει ελαφρυντικά και να ονειρεύεται μια «καλή, αθώα Αριστερά». Ενώ στην ελληνική Κεντροαριστερά κάποιοι συζητούν το ενδεχόμενο πολιτικής συμμαχίας με το κόμμα που χειροκροτεί τη δικτατορία του Μαδούρο.
Δύσκολο να μη δει κανείς μια ελαφρότητα, μια έλλειψη συνείδησης πολιτικής στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Οσο η πολιτισμική, πολιτική, μιντιακή Ελλάδα δεν βγει από την ανοχή της προς τη ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (και του ΚΚΕ, παρεμπιπτόντως) δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται που αυτή δεν νιώθει καμιά ενοχή να σταματήσει ή να απολογηθεί.
Ως τότε, πρόεδρε, κάν' το Μαδουριστάν!
Συνεχίστε τις επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, την αλλοίωση των Ανεξάρτητων Αρχών, την κομμουνιστικού τύπου προπαγάνδα μέχρις εσχάτων, τη σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων. Συνεχίστε τα χάδια στους Ρουβίκωνες και μπαχαλάκηδες, τα άβατα των Εξαρχείων, το μίσος για τον ιδιωτικό τομέα και τις μεταρρυθμίσεις, τη δυσανεξία για την Ευρώπη.
Συνεχίστε την άλωση των ΜΜΕ, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τη συγκατοίκηση με τους ΑΝΕΛ, τα τρολ των υπονόμων.
Συνεχίστε να βλέπετε χαρούμενα πρόσωπα στην Αθήνα, όπως στη χώρα του Μπολίβαρ. Υπονομεύστε την πολιτική αλλαγή, καταργήστε το Σύνταγμα και το ΣτΕ μαζί.
Βάλτε μας κι άλλους φόρους, υπογράψτε κι άλλα μνημόνια, κόψτε μισθούς και συντάξεις, κάντε κατασχέσεις και μοιράστε κοινωνικά συσσίτια.
Το τραβάει ο οργανισμός μας.
Κάντε μας Μαδουριστάν πραγματικό, επιτέλους, όχι γιαλαντζί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου