Το κρυφό νόημα των 'σημαιοφόρων'-Οι λόγοι που ταυτίζεται η αριστεία με τη σημαία και η αντισύριζα υστερία Τάκης Ψαρίδης

http://news247.gr/eidiseis/gnomes/takis-psaridis/to-kryfo-nohma-twn-shmaioforwn.4796591.html

Κάθε φορά που τα συστημικά μίντια αναφέρονται στο θέμα των σημαιοφόρων απουσιάζει κραυγαλέα μια εύλογη ερώτηση. –Γιατί, σώνει και καλά, η αριστεία να ταυτίζεται με τη σημαία ως έπαθλο; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να επιβραβεύεται η αριστεία; 

Φυσικά και υπάρχουν και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες! 

Έτσι και αλλιώς η αξία και η προσπάθεια, η ευγενής άμιλλα, πρέπει να επιβραβεύονται, ουδείς αμφιβάλλει γιαυτό και υπάρχουν δεκάδες τρόποι χωρίς να μετατρέπεται το εθνικό σύμβολο σε έπαθλο.

Γιατί λοιπόν ταυτίζεται η αριστεία αποκλειστικά με τη σημαία; 

Κυρίως για δύο λόγους. Επειδή το θέμα προσφέρεται για λαϊκίστικη μικροπολιτική εκμετάλλευση, αναδεικνύεται στην κορυφή της επικαιρότητας για να κατηγορηθεί ψευδώς και προπαγανδιστικά η αριστερά ότι ισοπεδώνει ιδεοληπτικά την αριστεία και δεύτερον γιατί η ταύτιση της σημαίας με την αριστεία έχει βαθιές ταξικές και εθνικιστικές ρίζες και προσφέρεται επίσης για την τροφοδότηση ενός κλίματος μισαλλοδοξίας και διχασμού το οποίο, λόγω της ένδειας σοβαρού αντιπολιτευτικού λόγου, εκτιμάται ότι εξυπηρετεί επικοινωνιακά.

Όταν αντιτείνει κανείς ότι την σημαία έχουν δικαίωμα να την φέρουν οι πάντες, όσοι την σέβονται και την τιμούν, ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής, ότι η πλειονότητα των μαθητών με το μικρότερο βαθμό δεν είναι λιγότερο Έλληνες, ότι έχουν δικαίωμα να την φέρουν και οι ψηλοί και οι κοντοί και οι χοντροί και οι αδύνατοι, κάνουν πως δεν ακούν και συνεχίζουν τους δεκάρικους πονηρών πολιτευτών της δεκαετίας του 60 περί αριστείας..

Δεν είναι άκρατος παραλογισμός να ισχυρίζονται πως είναι πολύ κακό να σηκώσει την σημαία ένας μαθητής του 19,2 και όχι εκείνος του 20 γιατί έτσι οδηγείται το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε κατάρρευση και τα παιδιά διαπαιδαγωγούνται χωρίς αξίες;.. 

Ποιες αξίες όμως;; 

Από πού και ως που η αριστεία κρίνεται από τον βαθμό, που στο κάτω-κάτω μπορεί να κατακτηθεί με διαφόρους αθέμιτους τρόπους, ή παπαγαλίζοντας ή και πληρώνοντας φροντιστές και δεν κρίνεται από την προσπάθεια, το ήθος και την ποιότητα του μαθητή μέσα στη σχολική μονάδα και στην κοινωνία, φυσικά και τις επιδόσεις του στα μαθήματα;

Βεβαίως η πραγματικότητα στο σχολείο είναι γνωστή. 

Ο πόλεμος του βαθμού, τα δράματα που εκτυλίσσονται, οι αφόρητες πιέσεις που ασκούνται σε δασκάλους και καθηγητές από ματαιόδοξους γονείς για να γίνει σημαιοφόρος το βλαστάρι της οικογένειας.. 

Έχουμε να κάνουμε με έναν αγοραίο και ανελέητο ανταγωνισμό, ένα καθημερινό ρατσισμό του βαθμού και μια κοινωνική νοσηρότητα η οποία μάλιστα επιβραβεύεται και με το εθνικό μας σύμβολο! 

Σήμερα, στην εκπαίδευση της αγοράς, αξίζει κανείς ως ύπαρξη μόνο όσο ο βαθμός που παίρνει. Στον πρωταθλητισμό του βαθμού δεν υπάρχουν δεύτεροι. Αν δεν είσαι πρώτος είσαι απλώς ένα τίποτα..

 Από την άλλη πλευρά όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι κανένα παιδί δεν διαβάζει και δεν προσπαθεί μόνο και μόνο για να γίνει σημαιοφόρος. Τέτοια κίνητρα προόδου κάθε άλλο παρά υγιή είναι για την τρυφερή παιδική ηλικία και αν υπάρχουν ελάχιστα τέτοια παιδιά το πρόβλημα εντοπίζεται στους γονείς τους..

Φυσικά αποσιωπάται και το γεγονός ότι καμία προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα δεν επιβραβεύει την αριστεία στο σχολείο με τη σημαία της. Στις ..σοβιετικές δημοκρατίες της Φινλανδίας και Νορβηγίας και σε άλλες της Ευρώπης όπου έχει καταργηθεί ο βαθμός αυτό σημαίνει ότι έχει καταργηθεί και η αριστεία;; Γιατί αυτή η επιμονή των «μενουμεευρωπαίων» στην ταύτιση της αριστείας με τη σημαία; 

Αυτήν την Ευρώπη θέλουν; «Μενουμεευρωπηδες» μεν, αλλά με την κουλτούρα της επάρατου δεξιάς της δεκαετίας του 60;

Μήπως γιατί η ταύτιση αυτή έχει βαθιές ταξικές ρίζες; 

Πάντα η κυρίαρχη τάξη ήθελε να αναδεικνύει ως «αρίστους» στην εκπαίδευση εκείνους που είχαν την οικονομική δυνατότητα να είναι πρώτοι, όχι στην ποιότητα και στο ήθος, αυτά δεν εξαγοράζονται, αλλά στον βαθμό, με οποιονδήποτε τρόπο θεμιτό και αθέμιτο.. 

Και αν κάποιοι μαθητές δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, τουλάχιστον έπρεπε να ανήκουν σε οικογένεια «εθνικοφρόνων» για να σηκώσουν την σημαία. Ουσιαστικά δηλαδή η ταύτιση της σημαίας με την αριστεία είναι η σύγχρονη ταύτιση με την πάλαι ποτέ «αριστεία» της εθνικοφροσύνης εναντίον της αριστεράς.

Αλήθεια, δεν είναι άκρως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι «όλοι μαζί» και πολλοί «προοδευτικοί» σχολιαστές καταπίνουν αμάσητα και αυτήν την ιδιότυπη ιδεολογική σύμπνοια ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων, χρυσαυγιτών, ακραίων κεντρώων, Δ. Καμένου, μπογδάνων, τατσόπουλων και λοιπών «σημαιοφόρων» του «όλοι μαζί μπορούμε» στην ταύτιση της αριστείας με τη σημαία, λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι επιβράβευσης της αριστείας;; 

Όχι δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι «σημαιοφόροι» είναι ακροδεξιοί και «εθνικόφρονες». 

Όμως τυφλώνονται τόσο πολύ από την αντισύριζα υστερία που μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές μιας μαύρης ετερόκλητης συμμαχίας, όχι εναντίον του συριζα και της κυβέρνησης, αυτό είναι ήσσονος σημασίας, αλλά υπέρ της παλινόρθωσης της δεξιάς και εναντίον των οραμάτων και αξιών της αριστεράς. 

Ποτέ τα πράγματα σε τούτον τον τόπο δεν ήταν τόσο καθαρά...