Η αριστερή ορχήστρα των χρωμάτων-Καρτερός Θανάσης

http://www.avgi.gr/article/10811/8332131/e-aristere-orchestra-ton-chromaton

Ο Τσακαλώτος λέει «πολλά χρήματα», ο Πολάκης λέει «ένα σκασμό λεφτά». 

Ο Τσακαλώτος λέει «τα γνωστά ιδιωτικά συμφέροντα», ο Πολάκης λέει «τα γνωστά λαμόγια». 

Ο Τσακαλώτος χρησιμοποιεί συχνά άρθρα από περιοδικά των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, ο Πολάκης μαντινάδες από τα χωριά της Κρήτης. 

Ο Τσακαλώτος είναι πάντα αποφασιστικός και σαφής, αλλά πάντα με αψεγάδιαστη βρετανική ευγένεια και accent Οξφόρδης όταν μιλάει. Ο Πολάκης είναι αψύς και σαφής, και πάντα με μια κρητική αγένεια και accent Ψηλορείτη όταν μιλάει. 

Ο Τσακαλώτος, εν ολίγοις, είναι η επιτομή της κριτικής σκέψης, ενώ ο Πολάκης η επιτομή της κρητικής... απερισκεψίας.

Ο Τσακαλώτος και ο Πολάκης, επίσης, κατάγονται από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες της Αριστεράς και έχουν διαφορετικές πολιτικές διαδρομές.

 Και όμως. 

Ο Τσακαλώτος και ο Πολάκης ανήκουν στην ίδια ομάδα -και δεν εννοώ τον ΟΦΗ, ή τον ΠΑΟΚ. Εννοώ την ομάδα των αριστερών που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της σημερινής κυβέρνησης. 

Και παρά τις εμφανείς διαφορές της κουλτούρας, της σκέψης, της διαδρομής και του λόγου τους, μια χαρά εργάζονται και συνεργάζονται στα πλαίσια της ομάδας αυτής. 

Κι αυτό, να ξέρετε, δεν είναι μόνο αιτία για σκέψεις περί ομαδικότητας και συλλογικότητας. 

Είναι και εγγύηση επιτυχίας της ομάδας και του έργου της.

Δεν είναι βέβαια μόνο οι δυο τους. Υπάρχει μια νεανική, συχνά εκρηκτική, πολυχρωμία στην αριστερή πλειοψηφία. Απλώς αναφέρω τους δυο, γιατί κατά κάποιο τρόπο είναι στα δύο άκρα του κυβερνητικού τόξου.

 Για να πω ότι αποτελεί επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, και του Τσίπρα προσωπικά, που η κυβερνητική ορχήστρα έχει τα τρομπόνια, αλλά και τα βιολιά της, τα πνευστά, αλλά και τα έγχορδά της, τα τύμπανα, αλλά και το φλάουτο και το φαγκότο της. Και δεν χρειάζεται να είσαι μουσικολόγος ή κριτικός της μουσικής, για να καταλάβεις ότι παράγει μελωδία, τον τελευταίο ιδιαίτερα χρόνο. Αφού πέρασαν το στάδιο της μαθητείας και ωρίμασαν και οι μουσικοί και ο μαέστρος.

Να μου το θυμάστε, ότι αυτή η πολυχρωμία, απέναντι στο γκρίζο και στα ταμ-ταμ, όχι μόνο θα αποδειχτεί αποτελεσματική, αλλά και θα γράψει ιστορία.

 Όπως μόνο κυβερνήσεις που ανέδειξαν ανθρώπους «από κάτω» και τους συνένωσαν στη διαφορετικότητά τους, για να φέρουν τα πάνω-κάτω, είναι σε θέση να γράψουν...