Ακούγεται κλισέ και τετριμμένο, αλλά δεν είναι. Η οικονομία, η κοινωνία, ολόκληρη η χώρα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Για πρώτη φορά έπειτα από... 7 χρόνια φαγούρας, έπειτα από 7 χρόνια λεηλασίας και καταστροφής, μπορεί επιτέλους να βγει από την εντατική, να πετάξει σωληνάκια και αναπνευστήρες, να ξυπνήσει από το κώμα.
Είναι σε θέση τώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη και να οργανώσει τα του οίκου της με δίκαιο τρόπο, έτσι ώστε να μην ξαναζήσει ποτέ η κοινωνία αυτόν τον εφιάλτη. Δεν πρόκειται για ευχή και επιθυμία, ούτε για όραμα ονειροπαρμένων Συριζαίων. Πρόκειται για προοπτική υπαρκτή, απτή και υλοποιήσιμη.
Την αναγνωρίζουν, την καταγράφουν και την επισημαίνουν, άλλοι φωναχτά άλλοι ψιθυριστά και δειλά, το σύνολο σχεδόν των διεθνών πολιτικών προσώπων, παραγόντων και θεσμών. Από την Κομισιόν, το Eurogroup το ΔΝΤ και τον ίδιο τον Σόιμπλε μέχρι τους διεθνείς οίκους, τις... αγοραίες αγορές και τους άλλοτε... λιτούς και πάντα λυτούς αναλυτές.
Όλοι αυτοί συμφωνούν ότι η Ελλάδα μπορεί να γυρίσει σελίδα.
Όλοι, πλην... Λακεδαιμονίων.
Για την ακρίβεια, όλων αυτών των... δαιμόνιων παραγόντων του πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού μας συστήματος, που ενώ έχουν μάτια, δεν βλέπουν αυτό που βλέπουν όλοι οι άλλοι. Αρχικά πόνταραν σχεδόν τα πάντα στην κατάρρευση της χώρας, για να πετύχουν τη γρήγορη κατάρρευση της κυβέρνησης και την αριστερή παρένθεση. Απέτυχαν. Μόλις πρόσφατα πόνταραν ξανά στην αποτυχία της δεύτερης αξιολόγησης. Δεν τους βγήκε.
Τώρα αλλάζουν τροπάριο, αλλά η μουσική είναι ίδια. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι, έστω και για τα προσχήματα, θα έδειχναν μια στοιχειώδη συναίνεση στα βασικά, θα βοηθούσαν να βγει το... κάρο από τη δική τους λάσπη, αυτοί επιλέγουν την οδόν της... απωλείας τους. Την τυφλή σύγκρουση για την εξουσία χωρίς όρους και όρια αλλά με ευλαβική προσήλωση στην αρχή του σκοπού που αγιάζει τα μέσα. Αφήνουν στην άκρη την οικονομία και σε αυτόν τον υπέρ πάντων αγώνα επιστρατεύονται οι πάντες.
Οι χορευτές του χάους
Πριν από όλους έβγαλαν στον χορό τον συνήθη ύποπτο, τον Γιάνη Βαρουφάκη. Τον ανέσυραν από τη λήθη όχι για τα... μαντήλια, ούτε για τα... καντήλια του στους Ευρωπαίους το πρώτο εξάμηνο της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών αλλά για το περίφημο Ρlan b, που υποτίθεται πως είχε καταστρώσει το σκληρό καλοκαίρι του 2015.
Αναλύσεις επί αναλύσεων, καταγγελίες επί καταγγελιών αλλά... άνθρακες ο θησαυρός. Στο τέλος, ίσως να καταλάβουν και όσοι σερβίρουν κάθε τρεις και λίγο την ξαναζεσταμένη σούπα της... Βαρουφακιάδας ότι οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Γιατί όλοι, οι εχέφρονες τουλάχιστον, κατανοούν ότι ορθώς η κυβέρνηση ετοίμαζε σχέδια για την αντιμετώπιση του ενδεχόμενου ρήξης με τους δανειστές και ότι, αν δεν το έκανε, τότε θα έπρεπε να ελεγχθεί.
Ο... υπουργός Γ. Στουρνάρας
Στον χορό και ο Γιάννης Στουρνάρας, με τη διαφορά ότι αυτός μπήκε μάλλον μόνος του. Άγαρμπα και άκομψα. Την ώρα που όλοι οι διεθνείς οικονομικοί παράγοντες και αναλυτές στήριζαν την Ελλάδα και την ενθάρρυναν να επιδιώξει έστω και δοκιμαστικά και με ασφάλεια να επιχειρήσει έξοδο στις αγορές, ο Γιάννης Στουρνάρας αποφάνθηκε ότι κάτι τέτοιο είναι πρόωρο.
Η δήλωσή του πέρασε στα ψιλά, θάφτηκε, έδωσε όμως την εντύπωση ότι ο κεντρικός τραπεζίτης ξεχνάει ανάλογα με τη συγκυρία ότι δεν είναι πλέον υπουργός του Σαμαρά αλλά είναι ο διοικητής της Τράπεζας της χώρας. Ότι είναι οιονεί σύμβουλος και όχι πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης και ότι οφείλει να συνεργάζεται μαζί της και όχι να υπονομεύει τις επιλογές της.
Κορυφαία όλων στον χορό η Δικαιοσύνη, η οποία απέδειξε ότι μόνο τυφλή δεν είναι. Ανώτατα δικαστικά σώματα και δικαστικές ενώσεις, που... δεν δέχονται μύγα στο σπαθί της ανεξαρτησίας τους, δέχονται - μάλλον εύκολα- να συγχωρούν τη μεγάλη φοροδιαφυγή, να απαλλάσσουν εργοδότες, που «φεσώνουν» κατά συρροή υπαλλήλους τους, να αφήνουν στο απυρόβλητο εμπόρους, λαθρεμπόρους και ναρκεμπόρους.
Δέχονται να αφήνονται στα συρτάρια υποθέσεις λιστών και «ληστών» του δημοσίου χρήματος, υποθέσεις μιζαδόρων και εξοπλιστικών, ενώ εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε υποθέσεις, όπως αυτή της Ηριάννας, που παραμένει στη φυλακή καταδικασμένη με ελαφρά στοιχεία σε βαριές ποινές. Το παράδοξο είναι πως όταν ασκείται κριτική σε αυτές τις αποφάσεις, τότε πυροδοτείται μια άνευ προηγουμένου πολεμική. Όχι για τις αποφάσεις αλλά για την κριτική.
Μοιάζουν περίεργα όλα αυτά. Αλλά δεν είναι. Είναι η προσπάθεια ποικιλώνυμων πολιτικών και οικονομικών κύκλων, προκειμένου να διατηρήσουν τα συμφέροντά τους, να κρατήσουν την κοινωνία στο περιθώριο και τη χώρα καθηλωμένη, εγκλωβισμένη σε υπαρκτούς «μύθους» και ανύπαρκτες «αλήθειες», ανήμπορη να ξεχωρίσει το έλασσον από το μείζον, το δέντρο από το δάσος. Αν το επιτρέψουμε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
(gkoutsok@gmail.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου