Ας ξεκινήσουμε από το βασικό γεγονός. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων καταδίκασε την Ηριάννα και τον Περικλή σε 13 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή και ελαφρυντικά. Ούτε ο πρότερος έντιμος βίος λήφθηκε υπ’ όψιν, ούτε η απόλυτη συνέπεια της τήρησης των περιοριστικών όρων που τους είχαν επιβληθεί. Κι αν ένα δικαστήριο προσπερνά με τόση ευκολία τα σοβαρά προβλήματα υγείας ενός ανθρώπου και δεν δίνει αναστολή της ποινής, μέχρι να εκδικαστεί η έφεση, δεν περιμένει κανείς να συγκινηθεί με την ακαδημαϊκή καριέρα της συγκατηγορούμενης του.
Η σκληρή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου την Δευτέρα που απέρριψε την αίτηση αναστολής της ποινής που κατέθεσαν η Ηριάννα και ο Περικλής έμοιαζε ανεξήγητη, απ’ τη στιγμή που ο νόμος την προβλέπει με τις σχετικές του διατάξεις και κάθε άλλο παρά σπάνια χρησιμοποιείται. Ο συνήγορος υπεράσπισης της Ηριάννας Θ. Μαντάς κατά την αγόρευση του ανέφερε πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
Το Τριμελές Εφετείο εξ αρχής είχε απορρίψει το αίτημα αναστολής και για τους δυο, το ίδιο έπραξε και το Πενταμελές ακλουθώντας την πρόταση που εισηγήθηκε ο Εισαγγελέας της έδρας. Τρεις δικαστές πλειοψήφησαν, δυο μειοψήφησαν κρίνοντας πως συντρέχουν οι λόγοι για την αναστολή της ποινής.
Την 1η Ιουνίου εκφωνήθηκε για πρώτη φορά η ετυμηγορία σε βάρος των δύο νέων, που κατηγορούνται για ένταξη και συγκρότηση στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και προμήθεια - κατοχή πυρομαχικών και όπλων.
Στην υπ’ αριθμ. 2609/2017 δικαστική απόφαση, καταγράφεται αναλυτικά το σκεπτικό που καταδίκασε την Ηριάννα και τον Περικλή, καθώς και τους λόγους που το δικαστήριο τότε δεν έκανε δεκτό το αίτημά τους να ανασταλούν οι ποινές τους.
Στο σκεπτικό γίνεται λόγος για τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεων των κατηγορουμένων» για ένταξη στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, η οποία έχει πραγματοποιήσει στα πλαίσια της ένοπλης βίας και του αντάρτικου πόλης πολλές επιθέσεις σε βάρος επιλεγμένων στόχων. «Αν αφεθούν ελεύθεροι είναι πολύ πιθανόν να διαπράξουν και άλλα σχετικά με αυτά εγκλήματα», ενώ τονίζεται πως «οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν για να τους αποτρέψουν από την τέλεση παρόμοιων πράξεων.» Έτσι οδηγήθηκαν στην φυλακή, ενώ επί 4,5 χρόνια δεν είχαν παραβιάσει ποτέ τους περιοριστικούς όρους που τους είχαν επιβληθεί. Μάλιστα στην περίπτωση της Ηριάννας είχε δοθεί άδεια-παρά τους περιοριστικούς όρους- να εξέλθει από την χώρα και να παρουσιάσει την εργασία της στο εξωτερικό.
DNA, γεμιστήρας και ασανσέρ
Ποιά είναι όμως αυτά τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πράξεων» που επικαλείται το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων και αποδίδονται στην Ηριάννα και τον Περικλή;
Για την περίπτωση της Ηριάννας, το βάρος εντοπίζεται στο μερικό γενετικό υλικό που έχει εντοπιστεί σε κινητό αντικείμενο. Στο σκεπτικό τους οι δικαστές καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς του γενετιστή και διορισμένου πραγματογνώμονα Γιώργου Φίτσιαλου, υποστηρίζοντας πως τα όσα αναφέρει ο επιστήμονας απλά «δεν κατέστησαν ικανά να ανατρέψουν τα εργαστηριακά αποτελέσματα του DNA».
Για να προσεγγίσουμε το… «σκεπτικό» καλύτερα, ας δούμε τι είπε ο δρ. Γ. Φίτσιαλος. Ο επίσημος πραγματογνώμονας των ελληνικών δικαστηρίων διδάκτορας Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Πανεπιστημίου Nice Sophia Antipolis και γενικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA, στην έκθεση του αμφισβητεί την «ταυτοποίηση».
O πραγματογνώμονας επισημαίνει ότι σημειώθηκαν «τραγικά λάθη, σοβαρές ελλείψεις και σημαντικές αποκλίσεις από τους κανόνες που έχει θεσπίσει η διεθνής επιστημονική κοινότητα για την ανάλυση DNA δειγμάτων εγκληματολογικού χαρακτήρα».
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε χαρακτηρίζεται ως υλικό χαμηλής ποσότητας και ποιότητας, καθώς βρίσκεται κάτω από το όριο των 200pg/αντίδραση και κατά τη γενετική ανάλυση απέδωσε ένα μη πλήρες (μερικό) και κακής ποιότητας γενετικό προφίλ... Κι ακόμη στη στατιστική ανάλυση δεν συμπεριελήφθη όλα το προφίλ, αλλά μόνο όσοι γενετικοί δείκτες ήταν πλήρως συμβατοί με το γενετικό προφίλ της κατηγορουμένης ενώ οι υπόλοιποι αγνοήθηκαν, καθώς αν είχαν συμπεριληφθεί η κατηγορούμενη θα είχε αποκλειστεί ως δότρια του γενετικού υλικού». Σε αντίστοιχες περιπτώσεις τόσο ελληνικά όσο και δικαστήρια άλλων χωρών, δεν θεωρούν επαρκές το στοιχείο για να στηριχθεί σε αυτό μια καταδίκη.
Πάνω από 270 βιοεπιστήμονες υπέγραψαν επιστολή καταθέτοντας την επιστημονική τους άποψη, καθώς διαπίστωσαν επιστημονικά σφάλματα στην ταυτοποίηση των δύο δειγμάτων (δείγμα από γεμιστήρα εκτός όπλου και δείγμα από την Ηριάννα) προκειμένου να συμβάλλουν στην υπόθεση.
Οι δικαστές κάνουν αναλυτική αναφορά σε γεμιστήρα εκτός όπλου, ο οποίος εντοπίστηκε στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου μαζί με άλλο ¨ορφανό" οπλισμό. Αναφέρουν ότι σε αυτόν, και ειδικότερα στην ακμή και στα χείλη του, εντοπίστηκε «βιολογικό υλικό» του οποίου ο γενετικός τύπος STR ταυτίζεται ως προς τα κοινά STR που προσδιορίστηκαν με το «γενετικό τύπο» της Ηριάννας.
Όπως εξηγείται σε άλλο σημείο, ο συγκεκριμένος τύπος καταλήγει σε κλίμακα 1 προς 667.788.611, δηλαδή «δύναται να υπάρχουν, το πολύ, άλλα 8 με 9 άτομα με τον ίδιο γενετικό τύπο. Άρα, υποστηρίζει το δικαστήριο, είναι «σχεδόν αδύνατον» να υπάρχει και δεύτερο άτομο με τα ίδια χαρακτηριστικά στην Ελλάδα.
Οι δικαστές αποδέχονται πως δεν ήταν η Ηριάννα αυτή που μετέφερε τον επίμαχο οπλισμό στην Πανεπιστημιούπολη, βασιζόμενοι στην προανακριτική κατάθεση του ανθρώπου που εντόπισε τον οπλισμό το Νοέμβριο του 2011 στον παραπάνω χώρο την οποία αναπαράγουν.
Το αξιοπερίεργο είναι πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν κατέθεσε ποτέ στο δικαστήριο προκειμένου να κριθεί η αξιοπιστία της μαρτυρίας του. Κρίθηκε «αγνώστου διαμονής» και μετά την προανακριτική του κατάθεση δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά, πουθενά.
Πρόκειται για έναν βοηθό, τεχνικό ασανσέρ, όπως αναφέρεται και στην απόφαση, ο οποίος βρισκόταν για εργασίες σε μία ταράτσα και τυχαίως είδε έναν άνδρα ύψους 1,80 μ. να μεταφέρει από ένα βαν ένα μεγάλο μεταλλικό κιβώτιο και μαύρες σακούλες. Όταν ο ύποπτος άνδρας έφυγε, ο τεχνίτης «από περιέργεια τί είναι αυτό το κιβώτιο, ακολούθησε το δρομολόγιο καταλήγοντας σε φρεσκοσκαμμένο σημείο ενός λοφίσκου, όπου διέκρινε κατά ένα μέρος ακάλυπτο το θαμμένο κιβώτιο».
Ο εν λόγω τεχνικός δεν κάλεσε αμέσως την αστυνομία, αλλά συνέχισε να ψάχνει για τις μαύρες σακούλες, τις οποίες εντόπισε και έκρυψε σε διαφορετικό σημείο, έτσι ώστε ακόμα και αν εμφανιζόταν ξανά εκείνος ο άνδρας, ο οποίος δεν εντοπίστηκε ποτέ, να μην μπορεί να εντοπίσει τα όπλα και τα φυσίγγια. Στη συνέχεια, ειδοποίησε την αστυνομία.
Κρίμα που δεν εμφανίστηκε ο μάρτυρας γιατί με τέτοια ψυχραιμία και ενδιαφέρον να κρύψει αλλού τα όπλα μην τα ξαναβρεί αυτός που τα έκρυψε μια … εύφημος μνεία θα έπρεπε να του δοθεί.
Κάτι ακόμα το οποίο δεν γνωρίζουμε, ούτε αναφέρεται πουθενά και είναι σίγουρα ενδιαφέρον είναι αν πάνω στον οπλισμό που ξέθαψε, έψαξε και μετέφερε ο άγνωστος τεχνικός βρέθηκε και το δικό του βιολογικό υλικό. Γιατί αν βρέθηκε, λογικά, θα έπρεπε να παλέψει κι αυτός ν’ αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Στην περίπτωση του Περικλή το ενοχοποιητικό στοιχείο που του κόστισε 13 χρόνια κάθειρξης ήταν ο εντοπισμός ενός τμήματος αποτυπώματος στην εσωτερική επιφάνεια εξωφύλλου βιβλίου, το οποίο είχε εντοπιστεί σε σπίτι στο Βόλο, στο οποίο διέμεναν κατηγορούμενοι σε άλλη δικογραφία που αφορά την οργάνωση ΣΠΦ.
Βόλος-Βαρκελώνη…δεν θα είναι τυχαίο πως και οι δυο πόλεις αρχίζουν από «β»
Το δεύτερο στοιχείο που οι δικαστές έκριναν ικανό ώστε να καταδικάσουν δυο ανθρώπους σε 13 χρόνια κάθειρξη είναι οι σχέσεις της Ηριάννας από το 2010 με τον Κ. Ο Κ. είναι ο σύντροφος της Ηριάννας, ο οποίος απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία ήδη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και μάλιστα αμετάκλητα. Όπως αναφέρεται, το Μάρτιο του 2011 πραγματοποιήθηκε έρευνα στο διαμέρισμα όπου διέμεναν ο Κ. και ο Περικλής. Το σπίτι ανήκε στη θεία της Ηριάννας. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά την έρευνα στο σπίτι και στο αυτοκίνητο δεν βρέθηκε ποτέ τίποτα επιλήψιμο.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων καταλήγει στο συμπέρασμα πως «όλοι δεν διατηρούσαν μεταξύ τους μόνο κοινωνικές επαφές, αλλά εντάσσονται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, ανεξάρτητα από τις εκπαιδευτικές επιδόσεις τους». Τώρα τι σχέση έχουν οι εκπαιδευτικές επιδόσεις με τις πεποιθήσεις που το ίδιο το δικαστήριο αποδίδει στον Περικλή και στην Ηριάννα που καταδίκασε και στον Κ. που αθώωσε αμετάκλητα είναι κάτι που πραγματικά μόνο οι ίδιοι μπορούν να δικαιολογήσουν και μάλλον όχι πολύ πειστικά κρίνοντας από το συμπέρασμα της απόφασης.
Επιπλέον οι δικαστές αναφέρουν πως η Ηριάννα και ο Περικλής εντάχθηκαν στην οργάνωση ΣΠΦ το 2008, χωρίς ωστόσο ν’ αναφέρουν περισσότερα πραγματικά περιστατικά προκειμένου να στοιχειοθετήσουν-και ν’ αποδείξουν- αυτή τους την… πεποίθηση; Άποψη; Διαίσθηση; Αποκάλυψη; Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως προκύπτει ένα τέτοιο συμπέρασμα απ’ τη στιγμή που δεν αναφέρονται τα αποδεικτικά στοιχεία που το πλαισιώνουν.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω στην απόφαση αναφέρεται ακόμα πως πραγματοποιήθηκαν και «ταξίδια στο εξωτερικό» δίχως να αναφέρονται ημερομηνίες ή άλλα περιστατικά που ν’ αφορούν τα συγκεκριμένα ταξίδια. Επισημαίνονται δύο ταξίδια που πραγματοποίησε ο 33χρονος Περικλής, καταλήγοντας πως αυτά σχετίζονται με τρομοκρατία, και πάλι χωρίς περαιτέρω στοιχεία.
Μάλιστα το ένα ταξίδι είναι στην Ισπανία, με το οποίο επιχειρήθηκε να αιτιολογηθεί η ποινή κάθειρξης, καθώς το ταξίδι είναι «αδικαιολόγητο»!
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά:
«Γίνονται ταξίδια στο εξωτερικό, όπως στη Βαρκελώνη, του Περικλή Μ. και του Κ.Π , αδικαιολόγητα, όχι για αναψυχή, ήτοι σε πόλη της Ισπανίας που είναι γνωστή για την εκεί δράση ανάλογων τρομοκρατικών οργανώσεων».
«Άντρο τρομοκρατίας» δηλαδή η Βαρκελώνη; Θα είναι ευτύχημα να γλιτώσουμε το διπλωματικό επεισόδιο στο τέλος.
Απορίες...
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι πως στοιχεία δεν υπάρχουν. Υπάρχουν υποθέσεις, εικασίες και «προσωπικές βεβαιότητες», στερεότυπα, αλλά ένα δικαστήριο δεν δικάζει με τα παραπάνω, αλλά με αποδείξεις αξιολογώντας τις καταθέσεις των μαρτύρων τον οποίο υποβάλλει σε ερωτήσεις.
Εδώ τελικά τι δικάζεται; Οι κοινωνικές σχέσεις; Τα φρονήματα; Τα ταξίδια σε «ύποπτες πόλεις» της Ε.Ε και μάλιστα «αδικαιολόγητα»; Τι θα πει «αδικαιολόγητα»;
Η Ηριάννα και ο Περικλής θα βρίσκονται στην φυλακή μέχρι την επόμενη αίτηση αναστολής που θα εκδικαστεί. Η, ήδη, πληγωμένη ελληνική δικαιοσύνη δέχεται ένα ακόμα χτύπημα, εκ των έσω και όχι από κάποια «αντίπαλη» εξουσία. Αυτή η απόφαση και το σκεπτικό που τη συνοδεύει προκαλεί τραγέλαφο και θα έπρεπε πρωτίστως να προβληματίσει τους ίδιους τους δικαστές και τον νομικό κόσμο που πρέπει ν’ αντιδράσουν. Το ερώτημα που αναπόφευκτα δημιουργείται είναι πού λογοδοτεί ο λειτουργός που με την κρίση του και τις αποφάσεις του μπορεί να ζημιώσει ανεπανόρθωτα αυτόν που κρίνει, πως και από ποιούς.
Η δικαιοσύνη μπορεί να είναι «τυφλή» όπως λένε, η εμπιστοσύνη όμως των πολιτών σε αυτήν δεν μπορεί να είναι τέτοια, όταν ο πολίτης αντιμετωπίζεται με τέτοιο τρόπο, καθώς οι κρίνοντες πρέπει και αυτοί να κρίνονται ως ίσοι ανάμεσα σε ίσους βάσει συντάγματος και όχι ν’ αντιμετωπίζονται ως «ανώτεροι» από τους υπόλοιπους «κοινούς θνητούς» για τις αποφάσεις των οποίων δεν πρέπει να γίνεται λόγος.
Η αυθόρμητη συμπαράσταση στην Ηριάννα και στον Περικλή από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αποτελούμενο από ανθρώπους διαφορετικών πεποιθήσεων, ειδικοτήτων, ιδιοτήτων δείχνει πως ο καιρός να ξεπεραστούν τα ταμπελάκια τύπου «μην αγγίζετε» έχει φτάσει και η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου