Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Καθημερινή δόση χουντίλας



























Δεν κατηγορούμε την Καθημερινή επειδή είναι δεξιά εφημερίδα. Πάντα ήταν δεξιά εφημερίδα και μπράβο της. Ωστόσο, η Ελένη Βλάχου είχε την αξιοπρέπεια να την κλείσει όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, γιατί δεν δεχόταν να της επιβάλλουν λογοκρισία οι Συνταγματάρχες.
Έκτοτε, η Καθημερινή έχει απομακρυνθεί πολύ από τα δημοκρατικά ιδεώδη στα οποία πίστευε η ιστορική εκδότρια της, που ήταν μεγαλοαστή και δεξιά μέχρι το κόκαλο.
50 χρόνια μετά τη γενναία απόφαση της Ελένης Βλάχου να ορθώσει ανάστημα απέναντι σε εθνικόφρονες δικτάτορες, η εφημερίδα της έχει κάνει στροφή 180° και φλερτάρει ανοιχτά πια με τον φασισμό.

 Ο Καλύβας μας εξηγεί με επιστημονικοφανή (αλλά τελείως μπακαλίστικο) τρόπο ότι η Χούντα έκανε περισσότερο καλό παρά κακό και σιγά, πώς κάνουμε έτσι. 

Ο Πάσχος μας επιτίθεται επειδή ασκήσαμε άδικη κριτική στον Καλύβα και άρα ονειρευόμαστε Βόρειες Κορέες και Βενεζουέλες. 

Ο Θεοδωρόπουλος βρίζει χυδαία οποιονδήποτε δεν συχνάζει στο Κολωνάκι και δεν είναι αστός και άριστος σαν τα μούτρα του. 

Ο Κασιμάτης μισεί τις φεμινίστριες, τους γκέι, τους μουσουλμάνους, τους αριστερούς και σχεδόν όλους τους υπόλοιπους. 

Ο Ζούλας γκρινιάζει για την ασχήμια των γκράφιτι στο βίντεο κλιπ της Μαρίνας Σάττι, που δεν υπάρχουν τέτοιες μουτζούρες σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις (τουλάχιστον στις γειτονιές που επισκέπτεται εκείνος). 

Ο Μπάμπης… εντάξει, μετά από εκείνο το «σοβαρή Χρυσή Αυγή» που είχε πει στον ΣΚΑΪ δεν μας νοιάζει και ιδιαίτερα τι σκατά λέει ο Μπάμπης. 

Και όλοι μαζί εκτοξεύουν λάσπη στην κυβέρνηση της παλαβής αριστεράς, που παρά τα εύσημα που παίρνει από ΔΝΤ και Σόιμπλε για τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που υλοποίησε πιο αποτελεσματικά από τους προκατόχους της, είναι νεοσταλινικό καθεστώς που πρέπει να ανατραπεί πάση θυσία – ακόμα και με πραξικόπημα.
Κάπου έχει χαθεί το μέτρο, αλλά λόγω κεκτημένης ταχύτητας και αντικομμουνιστικών αντανακλαστικών, πολλοί που όντως είναι κεντροδεξιοί και δημοκράτες (λιγοστεύουν ανησυχητικά δυστυχώς) δεν συνειδητοποιούν ότι η κληρονομιά που άφησε πίσω της η Ελένη Βλάχου δεν υπάρχει πια. 

Τη θέση της έχει πάρει ένας ακροδεξιός προπαγανδιστικός μηχανισμός, που η μόνη διαφορά που έχει από Μακελειά και Στόχους είναι ότι ακόμα παριστάνει τον εστέτ και κοσμοπολίτη, μεταμφιέζοντας τη φασιστική ρητορική του σε φιλελεύθερο ελιτισμό. Του κώλου.
Αν δεν επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις σε όσους κηρύττουν μίσος και προτρέπουν σε αποσταθεροποίηση πολιτεύματος, μια ωραία πρωία θα μάθουμε ότι έγινε μια νέα «Εθνοσωτήριος Επανάστασις», και οι αρθρογράφοι της Καθημερινής θα έχουν ήδη έτοιμα τα κείμενα τους για να μας δικαιολογήσουν πόσο απαραίτητη ήταν και πόσο επωφελής θα αποδειχτεί για όσους από εμάς είναι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι, κι όχι τίποτα μπολσεβίκοι τεντιμπόηδες που θέλουν να μας ρίξουν στα βράχια.
Και όχι, η ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει ότι είναι ΟΚ να προσπαθείς να εκφασίσεις μια ολόκληρη κοινωνία, ούτε ότι μπορείς να προσβάλεις τη μνήμη όποιου γουστάρεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου