Μεγάλη στεναχώρια σήμερα, Πιτσιρίκο μου. Ηλιόλουστη η Ελβετία, μα μαυρισμένη η καρδιά μου. Διαβάζω κι όλα αυτά τα υπέροχα που γράφονται για τον εκλιπόντα κι αναρωτιέμαι πόσο ηλίθιος ήμουνα που δεν είχα καταλάβει τίποτα απολύτως όλα αυτά τα χρόνια.
Υπόδειγμα ηθικής στην πολιτική ζωή του τόπου, ανοιχτόμυαλος κι οραματιστής, μέγας προφήτης και εκσυγχρονιστής που αγαπούσε την Ελλάδα περισσότερο από κάθε τι σε αυτόν τον κόσμο.
Αν τον αφήναμε –μας λένε σήμερα οι υμνητές του– θα είχε αναμορφώσει την χώρα και θα την είχε σώσει από την καταστροφή των μνημονίων.
Όμως, δεν πρόκανε.
Ή καλύτερα –ας το παραδεχτούμε επιτέλους– εμείς δεν τον αφήσαμε να μας σώσει.
Όπως έσωσε τότε και την ιδιαίτερη πατρίδα του από τους Γερμανούς πρώτα και μετά από τον εμφύλιο.
Πόσο πολύ αγαπούσε στα αλήθεια την όμορφη πατρίδα του!
Είχε μάλιστα χτίσει κι ένα θεόρατο σπίτι με σαράντα καμπινέδες στον τόπο που αγαπούσε μέσα από την καρδιά του.
Για αυτό βάφτιζε χιλιάδες παιδιά εκεί για να τον φωνάζουνε μετά «νονό» και να καμαρώνει.
Η ιδιαίτερη πατρίδα του μάλιστα –μαθαίνω σήμερα– τον αγάπησε κι αυτή με τρέλα και πάθος.
Ίσως για αυτό τα τελευταία 50 χρόνια ψήφιζε τα αντίπαλα από το δικό του κόμματα, δίνοντας ποσοστά Τσαουσέσκου –60 και 65%- στον μεγάλο πολιτικό του αντίπαλο για 30 και πλέον χρόνια.
Ήξεραν οι συντοπίτες του πόσο σπουδαίος και καλόψυχος ήταν αλλά δεν ήθελαν να το παραδεχτούν στον εαυτό τους τόσα χρόνια.
Το παραδέχτηκαν όμως σήμερα.
Έφυγε ο τελευταίος «μεγάλος» πολιτικός της Ελλάδας.
Πόσο «μεγάλοι» ήταν στα αλήθεια όλοι αυτοί οι πολιτικοί που κυβέρνησαν τον έρμο ετούτο τόπο τα τελευταία 50-60 χρόνια και πόσο προδόθηκαν από το πόπολο άραγε;
Αλλιώς, δεν εξηγείται το κατάντημα της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους που κυβερνήθηκε τόσο καλά κι αποτελεσματικά από όλους αυτούς τους «σπουδαίους» και τους «μεγάλους».
Η αγάπη του τελευταίου από τους «μεγάλους» για τον λαό και την χώρα ήταν τόση μεγάλη που τον υποχρέωσε αδιάκοπα κι ακούραστα να τους υπηρετεί από διάφορες θέσεις ευθύνης από την ηλικία των 28 ετών.
Βέβαια, για τους «μεγάλους» του παρελθόντος –όπως μας λένε σήμερα– η ενασχόλησή τους με την πολιτική και την διακυβέρνηση δεν ήταν επάγγελμα αλλά λειτούργημα.
Και είμαι σίγουρος ότι τα ίδια θα λένε και για τους επόμενους «μεγάλους», όταν κάποτε τινάξουν κι αυτοί τα πέταλα.
Μα ποιοι είναι οι επόμενοι μεγάλοι, δικαίως θα με ρωτήσετε.
Λοιπόν οι επόμενοι «μεγάλοι» -για τους οποίους θα γραφτούν ύμνοι όταν αποδημήσουν εις Κύριο– είναι οι γνωστοί σε όλους μας εγκληματίες του σήμερα. Σημίτες, Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Σαμαράδες, Τσίπρες, κλπ, κλπ.
Μα εγώ θυμάμαι πως αυτοί κατέστρεψαν την Ελλάδα, θα λες τότε.
Όχι, θα σου απαντούν, δεν θυμάσαι καλά.
Πχ, ο Forest GAP ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που οραματίστηκε μια «πράσινη» και «οικολογική» Ελλάδα, θα σου λένε, και θα σου πετάνε στα μούτρα ένα βίντεο με την ομιλία του ηλίθιου για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας το 2009.
Έτσι δεν γίνονται άλλωστε τα πράγματα στην Ελλάδα;
Μπορεί, βέβαια, εγώ να θυμάμαι σήμερα τους χιλιάδες απολυμένους της πρώην ΕΑΣ που ψωμολυσσούσαν την εποχή της πρωθυπουργίας του εκλιπόντα, τα σκάνδαλα με τους πυραύλους για τα Mirage που αμνήστευσε μέσα σε ένα βράδυ ο επίσης «μεγάλος» πολιτικός του αντίπαλος ή το δημόσιο χρέος που εκτοξεύτηκε κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του.
Μπορεί επίσης να μην θυμάμαι πόσες φοβερές μεταρρυθμίσεις έγιναν τότε, αλλά να θυμάμαι πως έχασε με κατεβασμένα χέρια από έναν σχεδόν νεκρό τότε Ανδρέα Παπανδρέου επειδή η σιχαμάρα του κόσμου για την κυβέρνηση είχε πιάσει κόκκινο.
Μπορεί τέλος να μην έχω ξεχάσει τα χαζοχαρούμενα παρατσούκλια –«δράκουλα», «αποστάτη», «γκαντέμη»– που είχαν δοθεί κάποτε στον εκλιπόντα.
Σημασία δεν έχουν άλλωστε τα όσα θυμάμαι εγώ, με αφορμή την τραγική είδηση του θανάτου του.
Σημασία έχει να διδαχτούμε κάποια πράγματα από τα έργα των «μεγάλων», εκείνων που διαρκώς δικαιώνονται τόσο στην ζωή όσο και μετά τον θάνατο τους.
Κι επειδή υπάρχουν κι εισαγγελείς – όπως γράφει κι ο Βασίλης – που διαβάζουν το blog κι ακούν τις ανταποκρίσεις του αγαπημένου μας Πιτσιρίκου από τα πανέμορφα νησιά της πατρίδας μας, να διευκρινίσω πως παρά τις όποιες άσχημες αναμνήσεις έχω από τα έργα και τις ημέρες του εκλιπόντα, βαθιά μέσα μου νιώθω συντετριμμένος που η πατρίδα μου –σε αυτή την τόσο κρίσιμη και δύσκολη για αυτή στιγμή– χάνει έναν ακόμα μεγάλο και σπουδαίο πολιτικό ηγέτη.
Οφείλω για αυτό, να θυμίσω μια εμβληματική φράση του μακαρίτη, από την οποία ο περιούσιος και καθισμένος στον καναπέ λαός των «Survivor» οφείλει και πρέπει να μάθει πολλά.
«Ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δεν γίνεται», έλεγε συχνά πυκνά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Ούτε με αναθέσεις ξανακερδίζεις τον τόπο και την αξιοπρέπεια που έχασες, προσθέτω εγώ.
Πρέπει να «σπάσεις αυγά».
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ.1 Ο ελληνικός λαός φίλε μου Πιτσιρίκο δεν είναι «σκατόψυχος» όπως πχ ο Βρετανικός λαός. Το 2013 που πέθανε η επί πολλά έτη ανοϊκή Μάργκαρετ Θάτσερ διοργανώνονταν –κυρίως σε Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία –ξέφρενα parties «Thatcher death parties»- για να γιορτάσουν τον θάνατο της πάλαι ποτέ «σιδηράς κυρίας».
Κακοί άνθρωποι, με πολύ ισχυρή μνήμη που δεν συγχωρούσαν ποτέ το κακό που τους είχε προκαλέσει με την πολιτική της,
Υ.Γ.2 Ο άνθρωπος που υπήρξε η ψυχή του τότε επιτυχημένου αγώνα των εργαζομένων της πρώην ΕΑΣ, συνδικαλιστής τότε του ΚΚΕ στις συγκοινωνίες, ονομάζονταν Χρήστος Σταμούλος και πέθανε τον Μάρτη του 2001 σε ηλικία 46 ετών προδομένος από την λιονταρίσια καρδιά του.
Για αυτόν τον άνθρωπο έχω γράψει και παλαιότερα γιατί γνωρίζω πως, αν υπήρχαν δέκα συνδικαλιστές σαν αυτόν, σήμερα τα μισά από τα μνημονιακά μέτρα δεν θα είχαν περάσει. Μετά από τόσα χρόνια, θα συναντηθούν εκεί ψηλά και θα πουν πολλά.
(Αγαπητέ Ηλία, όταν με πιάνει στενοχώρια, βλέπω εκείνο το βίντεο με τους οπαδούς της Λίβερπουλ να τραγουδάνε «When Maggie Thatcher dies, we ‘re gonna have a party». Ντροπή που δεν βρέθηκε ένας εισαγγελέας να διατάξει να συλληφθούν τα εκατομμύρια Βρετανών που πανηγύρισαν τον θάνατο της ΜΕΓΑΛΗΣ Μάγκι Θάτσερ. Ηλία, η Ελλάδα είναι γεμάτη ΜΕΓΑΛΟΥΣ. Γι’ αυτό δεν χώρεσες εσύ στην Ελλάδα. Ηλία, η κατάσταση είναι μόνο για γέλια. Μεγάλος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Μετανάστευση τώρα. Σημείωσε ποιοι «πνευματικοί άνθρωποι» γράφουν αγιογραφίες για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και, όταν θα βρεθούμε, θα σου εξηγήσω και το γιατί το κάνουν. Είναι πάρα πολύ απλό. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου