Όταν η εκσυγχρονιστική κεντροαριστερά αρχίζει να θυμίζει Άγκαθα Κρίστι
Αυτό δεν είναι κόμμα, αυτό είναι οι «Δέκα Μικροί Νέγροι» της Άγκαθα Κρίστι! Για το Ποτάμι λέω και υπενθυμίζω την υπόθεση του έργου για να μην μακρυγορούμε:
«Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μία απομονωμένη βίλα σε ένα νησί της Αγγλίας. Καλεσμένοι από έναν μυστηριώδη οικοδεσπότη, ο οποίος έχει ανακαλύψει το σκοτεινό παρελθόν που κρύβει ο καθένας τους και παίζει μαζί τους ένα ανατριχιαστικό παιχνίδι ακολουθώντας τα λόγια του παιδικού τραγουδιού “Δέκα Μικροί Νέγροι”. Τους εξουδετερώνει έναν έναν...»
Βγάλε τους καλεσμένους, βάλε τους βουλευτές κι έχεις την εικόνα του Ποταμιού. Ένας ένας εξουδετερώνονται, δηλαδή παίρνουν των οματιών τους και αποχωρούν από την κοινοβουλευτική ομάδα. Άλλο τώρα που πας στην ιστοσελίδα του κόμματος και βλέπεις φάτσα κάρτα να λέει «11 βουλευτές», αυτό λίγο σαν τις οπαδικές εφημερίδες που κέρδιζε τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός και γράφανε στο τέλος της σαιζόν «όμως η πραγματική βαθμολογία είναι αυτή». Και βγάζανε πρώτο τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, ανάλογα με την προτίμηση.
Τώρα πάντως η κατάσταση σοβάρεψε. Γιατί φεύγανε οι προηγούμενοι και το παίζανε απογοήτευση, κούραση, ιδεολογικές διαφορές («ιδεολογικές διαφορές», αν έχεις Θεό!), κάπως το μπαλαμουτιάζανε κάπως το πράγμα. Ώσπου ήρθε αυτός ο Ιλχάν Αχμέτ και δεν μπήκε καν στον κόπο να τηρήσει τα προσχήματα. Να πει ρε παιδάκι μου ότι διαφωνεί με τν προσωπικό, το αρχηγικόν, το νιτσεϊκόν του θέματος, ότι έχει ζητήματα συνείδησης, ότι τον χαλάει το μπέικον, ένα παραμυθάκι της κακιάς ώρας τέλος πάντων, να μην προσβάλλει τους λοιπούς βουλευτές και τους ψηφοφόρους του κόμματος.
Σιγά τα λάχανα! Ο Ιλχάν Αχμέτ δεν είναι κανένα πιτσιρίκι που μπήκε χθες στα κόλπα της πολιτικής. Μπαρουτοκαπνισμένος είναι ο άνθρωπος, πέντε κόμματα σε επτά χρόνια έχει αλλάξει, πήγε δεξιά, πήγε αριστερά, πήγε κέντρο, όπου θέλω πάω που λέει και το τραγούδι του ΛεΠα. Γιατί δεν έχει να δώσει λογαριασμό , είναι μια ομάδα από μόνος του –για να ξαναθυμηθούμε και τα γηπεδικά. Και, κυρίως, διότι γνωρίζει προς τα πού φυσάει ο άνεμος της επανεκλογής. Να ξαναμπεί στη Βουλή θέλει ο τύπος, δεν θέλει να κλαίει για την χαμένη τιμή της κεντροαριστεράς.
Το είδε λοιπόν, το μέτρησε, το ζύγισε και αποφάσισε ότι το κομμα δεν ξαναμπαίνει στη Βουλή. Κι έχει μια σημασία αυτό, γιατί δεν το καταθέτει ως άποψη ο Ξανθάκης που είναι φρούτο. Το στηρίζει με λόγους και πράξεις ένας αητός του καιροσκοπισμού, ένα αηδόνι του οπορτουνισμού. Ένας πολιτικός που τη γράφει στο μέτωπο με κεφαλαία γράμματα τη λέξη «SURVIVOR». Και δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι την κρίσιμη την ώρα ο Ιλχάν Αχμέτ, επέλεξε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. ΠΑΣΟΚ ναι, Ποτάμι όχι. Αν ήμουν εγώ ο άρχων του Ποταμιού, τους εναπομείναντες θα τους κλείδωνα στο υπόγειο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου