Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Σταύρος, ο φευ!-του Θανάση Καρτερού





Ο κόσμος καίγεται, θα πει ο καμένος -με μικρό κάπα-, κι εσύ ασχολείσαι με τον Σταύρο. 
Κι όμως, έχει κάποια σημασία ο τρόπος με τον οποίο ο αρχηγός του Ποταμιού αντιμετώπισε μια βουλευτίνα του, η οποία αποφάσισε να σαλπάρει για άλλα λιμάνια. 

Είπε στη δήλωσή της η Κατερίνα Μάρκου -ούτε την ξέρω ούτε κρύο ή ζέστη μου κάνει αν θα πάει στη Φώφη, ή στον Κυριάκο- ότι αποχωρεί από το Ποτάμι, διότι με την αυτόνομη πορεία του οδηγείται κατά κρημνού.

 Και την κούρεψε κανονικά ο Σταύρος: 
«Είναι προφανές ότι χρεώνομαι προσωπικά την ένταξη στα ψηφοδέλτια προσώπων που το μόνο που τελικά τους νοιάζει είναι η καρέκλα και ο μισθός. Και τρέχουν (φευ!) σε αυτούς που πιστεύουν ότι θα τους τα εξασφαλίσουν”.  

Ποια πολιτική, και ποιος πολιτισμός. 
Τα ταπεινότερα κίνητρα -καρέκλα και μισθός!- της χρέωσε. 
Απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα διέπραξε. 
Εφάμιλλη -φευ!- ανάλογων διαδικτυακών, ή μάλλον ακόμα χειρότερη.

 Διότι εκεί, στους βάλτους και στους βαλτούς του Ίντερνετ, κινούνται κομπλεξικοί και συνήθως ανώνυμοι λιβελογράφοι.
 Χωρίς το κύρος αρχηγού κόμματος, που εκπροσωπείται στη Βουλή και διεκδικεί ρόλο ανανεωτή, μεταρρυθμιστή, ριζοσπάστη, και πάει λέγοντας. 
Ενώ στην περίπτωση Σταύρου, ο βαλτώδης λίβελος διεκδικεί τη θέση του στον πολιτικό λόγο. 
Άσε που ανοίγει την πόρτα στον έτοιμο για όλα όχλο να τη ρίξει στην πυρά την αφορισμένη.
 Να σας πω με αφορμή κι αυτό μια γνώμη; 

Το Ποτάμι τελείωσε! 

Χωρίς ιδέες, χωρίς ειρμό, χωρίς τίποτε εκτός από τον πονηρό έρωτα βαρόνων για το σακίδιο, εξαντλήθηκε

Καλές οι επιθέσεις κατά του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου -με μεγάλο κάπα. 
Τώρα όμως που το πηλοφόρι κουβαλάει ο Κυριάκος, και το μυστρί αξιότεροι του Σταύρου, όπως ο Βενιζέλος, τι να το κάνουν το Ποτάμι; 
Το αφήνουν να αποξηραίνεται. 

Και να χαζεύουμε όλοι τον Σταύρο της φρεσκάδας να ξεπέφτει σε Σταύρο (φευ) της μπουγάδας. Με τα μπουγαδόνερα όμως πολλά μπορείς να κάνεις, εκτός από το να ξεπλυθείς... 

 ΥΓ.: Επειδή διάφοροι σύντροφοι με πήραν τηλέφωνο τοσαββατοκύριακο, διότι άκουσαν και διάβασαν διάφορα:Έπειτα από οχτώ χρόνια σ’ αυτή την εφημερίδα, διατηρώ την ελπίδα να παραμείνω άλλα οχτώ. Πρώτα ο Θεός, που έλεγε η γιαγιά μου. 
Φίλοι οι φίλοι, αλλά φιλτέρα η “Αυγή”...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου