Ένα από τα αγαπημένα θέματα του blog ήταν και παραμένει η ανάλυση για τη στάση των ΜΜΕ και η στήριξη που παρέχουν σε πολιτικές φτωχοποίησης και νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ειδικά τα τελευταία χρόνια επί μνημονίων. Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί διεξοδικά στις σχέσεις καναλαρχών και εξουσίας ( λίστα θεμάτων σχετικά με ΜΜΕ και διαπλοκή ) και ειδικότερα για το καθεστώς που έχει διαμορφωθεί από το αστικό κράτος των καπιταλιστών και πώς ευνοούνται οι παρεμβάσεις και η χάραξη πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν και δυνατότητα εκβιασμού μέσω των ΜΜΕ ( οι σχέσεις διαπλοκής κράτους και αφεντικών των ΜΜΕ ).
Εκεί όπου εστίαζε κυρίως το blog ήταν η γυαλιστερή εικόνα των αντιπροσώπων των ΜΜΕ, των πρωτοκλασάτων δημοσιογράφων που πρόθυμα και με παχυλούς μισθούς αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά της προπαγάνδισης πολιτικών φτωχοποίησης του λαού. Πολλές φορές έχουμε εστιάσει στις οργανωμένες επιχειρήσεις ΜΜΕ και δημοσιογράφων για τη στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων και αγωνιζόμενων ενάντια στην εξαθλίωση που προκαλούν οι πολιτικές που προωθούν τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ.
Τα τελευταία γεγονότα με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά έχουν επιβεβαιώσει την πεποίθηση ότι το παλιό πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που έχει τα ΜΜΕ ως μέσα έκφρασης των συμφερόντων του, έχει στέρεα και συνεχή παρουσία και επίδραση στον καθορισμό της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Η προσπάθεια αναμέτρησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το σάπιο καθεστώς της διαπλοκής και τους εκφραστές του είχε δύο κορυφαίες στιγμές τον τελευταίο καιρό, την προκήρυξη του διαγωνισμού τηλεοπτικών αδειών και την εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ.
Στο μεν πρώτο πεδίο του διαγωνισμού τηλεοπτικών αδειών, η κυβέρνηση κατάφερε ένα πρώτο πλήγμα με τον επανακαθορισμό του τοπίου και τη διαμόρφωση μιας νέας φιλικότερης προς αυτήν μιντιακής ολιγαρχίας. Αυτό ήταν το πρώτο επεισόδιο, γιατί οι οικονομικές ελίτ και τα πολιτικά συμφέροντα που εκφράζονται από τη ΝΔ και τα παραποτάμια της διαπλοκής κατάφεραν στο δικαστικό πεδίο στα πλαίσια ενός συντηρητικού θεσμού όπως το ΣτΕ, να ακυρώσει πρακτικά το διαγωνισμό τηλεοπτικών αδειών. Πρόκειται για μια ακόμα ξεκάθαρη στήριξη της πολιτικής επιλογής των οικονομικών ελίτ να αναμετρηθούν με την κυβέρνηση από το δικαστικό κατεστημένο.
Αλλά ας πρόσεχε η κυβέρνηση, γιατί το ΣτΕ είχε δώσει αρκετά δείγματα γραφής με τις αποφάσεις του για το κλείσιμο της ΕΡΤ, τα μνημόνια της εξαθλίωσης, το PSI που φαλήρισε τα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνες περιπτώσεις κήρυξης αντισυνταγματικότητας ήταν τα αναδρομικά των ίδιων των δικαστών, οι μισθοί μπάτσων και στρατιωτικών. Κοινώς, ο στενός πυρήνας του παραδοσιακού κράτους καταστολής σε όλες τις εκφράσεις του, έχει καταφέρει να βρει δικαίωση από τους δικαστές (μελλοντικούς πρωθυπουργούς τύπου Πικραμμένου) του ΣτΕ.
Ωστόσο, μην ωραιοποιούμε την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να επαναπρσδιορίσει το τηλεοπτικό τοπίο. Ήταν και παραμένει μια προσπάθεια διαμόρφωσης των νέων φιλικών Πρετεντέρηδων του μέλλοντος για την ίδια, δεδομένου ότι οι προσπάθειες γεφύρωσης των διαφορών με τους νυν πρετεντέρηδες και τους ψυχάρηδες είχουν ήδη αποτύχει…
Αλλά τι γίνεται με τους κάμεραμεν των πρεπεντέρηδων?
Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης που εκφράστηκε μέσω τροπολογίας για άμεσο κλείσιμο των μη αδειοδοτημένων ΜΜΕ οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση των υπερθεματιστών και των αποτυχόντων καναλαρχών του διαγωνισμού ποντάροντας τα ρέστα τους στην απόφαση του ΣτΕ. Και το ΣτΕ τους έκανε το χατήρι…
Σε αυτή την επικοινωνιακή επιχείρηση των καναλαρχών, αναδείχτηκαν οι “καημένοι οι εργαζόμενοι” των ΜΜΕ που θα στέλνονταν στην ανεργία και την εξαθλίωση από τους “καναλάρχες-υπουργούς”. Προνομιακό πεδίο σύγκρουσης, δεδομένου ότι οι καναλάρχες και οι εκφραστές των συμφερόντων τους στην πολιτική σκηνή γνωρίζουν καλά ότι δεν θα είχαν κοινωνική απήχηση τα επιχειρήματα υπέρ των ολιγαρχών αν δεν προτάσσονταν τεχνηέντως οι εργαζόμενοι και η ανεργία που τους καταδίκαζε η κυβέρνηση… Επομένως, οι εργαζόμενοι των καναλιών τους μπήκαν σε πρώτο πλάνο, και πολλοί από αυτούς έπαιξαν καλά το ρόλο τους…
Βερύκιοι και ρεπόρτερ με δακρύβρεχτες ερωτήσεις σε συνεντεύξεις, προσωπικές ιστορίες απεγνωσμένων καμεραμαν. Όλα στο μύλο των συμφερόντων των καναλαρχών, ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις επιδιώξεις των αφεντικών τους. Η απειλή και ο εκβιασμός της απόλυσης από τους καναλάρχες μετατράπηκε σε επικοινωνιακό βατερλό της κυβέρνησης. Και φυσικά, οι αριστεροί τσοπάνηδες του κινήματος σε πρώτο ρόλο, να στηρίζουν εργαζόμενους αλλά και να πανηγυρίζουν για την νίκη των καναλαρχών στο δικαστικό πεδίο. Οι αντιφάσεις τους που τους οδήγησαν στο ίδιο στρατόπεδο, συγκυριακά, με τα αφεντικά τους δεν τους απασχολούν ιδιαίτερα. Άλλωστε, το “κώμα” πρόλαβε και πούλησε σε offshore το σταθμό και την άδεια που τους έδωσε το καπιταλιστικό κράτος ..
Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτής της Ελληνοφρένειας. Με ξεκάθαρες θέσεις υπέρ των εργαζομένων και τοποθετημένη με καθαρότητα στον κομμουνιστικό χώρο και τη στήριξη εργατικών αγώνων, οι συντελεστές της βρέθηκαν να “πανηγυρίζουν” την ακύρωση του διαγωνισμού που δεν στέλνει στην ανεργία τους συναδέλφους τους.
Λογικό, θα πείτε, αλλά είναι θέμα της Ελληνοφρένειας να λύσει την αντίφαση του να υπερασπίζεσαι συμφέροντα εργαζομένων ενώ είναι καθαρό ότι αυτά προτάσσονται για να μην μιλήσουμε για τα συμφέροντα των αφεντικών. Και δεν αναφερόμαστε στη διαχρονικά καθαρή και συνεπή στάση της ομάδας της Ελληνοφρένειας αλλά στη συγκυριακή στοίχιση της με τα συμφέροντα καναλαρχών που δεν εκφράστηκε έτσι αλλά ως στήριξη του αγώνα των εργαζομένων των ΜΜΕ. Ξεχάσαμε και μαρξιστικές αναλύσεις και τις συγκρούσεις στο αστικό μπλοκ των καπιταλιστών και είδαμε “εργαζόμενους των ΜΜΕ” αλλά όχι τον Ψυχάρη, τον αλαφούζο, τον μπόμπολα και τις οικονομικές ελίτ που στέκονταν πίσω από αυτούς ακριβώς για να μην φαίνονται.
Η στάση αυτή της ελληνοφρένειας, μας θύμισε δύο περιστατικά από το παρελθόν.
Το πρώτο ήταν η συμμετοχή του ακροδεξιού αντιπροέδρου της ΝΔ σε διαδηλώσεις εργαζομένων των ορυχείων της eldorado gold στις Σκουριες. Πρώτη φορά στη ζωή του ο ακροδεξιός κομμουνιστοφάγος αντιπρόεδρος της ΝΔ κατέβαινε σε διαδηλώσεις εργαζομένων, αλλά εκεί η ελληνοφρένεια δεν έβλεπε “αγώνες και αγωνίες” εργαζομένων αλλά ξεκάθαρη στοίχιση τους με τα συμφέροντα των μπομπολαίων και των χρυσοθήρων… Και πολύ καλά έκανε τότε ως ανάλυση!
Ένα δεύτερο περιστατικό ήταν μια συζήτηση παλιότερα με μια γηραιά συνταξιούχα, πρώην καθαρίστρια σε αστυνομικά τμήματα επί χούντας… Πολλές ιστορίες από ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, σαδισμούς μπάτσων και πατώματα γεμάτα αίματα που έπρεπε να καθαρίζει… Κι όταν τη ρωτούσαμε “καλά εσύ δεν έβλεπες τι γινόταν” η απάντηση ήταν “εγώ ήμουν μια τίμια εργαζόμενη που απλά καθάριζα αίματα“…
Αγαπητοί εργαζόμενοι των ΜΜΕ των οικονομικών ελίτ….Ψυχικά κατανοούμε και ίσως καταλαβαίνουμε την αγωνία σας, αλλά να είναι ξεκάθαρο και εσάς και σε όλους μας ότι σε κάποιο βαθμό “καθαρίζατε τα αίματα” από το κοινωνικό σώμα του λαού που ρουφάνε σαν βδέλλες οι οικονομικές ελίτ και οι καναλάρχες… Επομένως, υπάρχει ευθύνη αντικειμενική και είναι προφανές από καιρό ότι έχετε επιλέξει στο ερώτημα “which side are you on”….
Μάλλον ένα από τα πιο διαδεδομένα μότο στις πορείες και διαδηλώσεις για το ρόλο των δημοσιογράφων απαντάει και ποια πλευρά έχουν επιλέξει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου