Το καμπανάκι είχε χτυπήσει από την αρχή του καλοκαιριού. Η αυξημένη τουριστική κίνηση δεν έφερνε έσοδα στα κρατικά ταμεία.
Η Ν.Δ. στην, όχι τυχαία, μονοδιάστατη λογική της απέδιδε την πτώση στα έσοδα του ΦΠΑ στους αυξημένους συντελεστές.
Μετά όμως την αποκάλυψη της Αυγής για τους “πειρατές της Μυκόνου” και το χτύπημα της Οικονομικής Αστυνομίας και της ΓΓΔΕ στη μαφία με τα POS αποδεικνύεται ότι υπάρχει ένα ισχυρό κομμάτι επιχειρηματιών (στη συγκεκριμένη περίπτωση κυρίως στον χώρο του τουρισμού) που δεν νοιάζεται ποιο είναι το ύψος του ΦΠΑ ή ο συντελεστής του φόρου, γιατί πολύ απλά δεν θέλει να φορολογείται.
Θέλει να κερδοσκοπεί αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει στο σύνολο της κοινωνίας.
Είναι το κομμάτι της οικονομίας που θέλει να παρασιτεί, θέλει να κερδίζει και να γιγαντώνεται με τα λεφτά των άλλων.
Είναι η αντίστοιχη λογική που έφερε τα θαλασσοδάνεια, τις λίστες της φοροδιαφυγής, τα Panama Papers και άλλα πολλά.
Και πώς αντιδρούν σ' αυτή τα δύο κόμματα που μέχρι πρότινος εναλλάσσονταν στην εξουσία;
Κάνουν μείζον θέμα και ανεβάζουν τους επικοινωνιακούς τόνους οτιδήποτε θεωρούν ότι ακουμπά κάποιο ιδιωτικό συμφέρον ή υπόνοια επενδυτικού εγχειρήματος, αλλά, όταν αποδεικνύεται ότι κάποιοι επιχειρηματίες δρουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, τότε... σιωπή.
Δεν μπορείς να είσαι και με τον φοροφυγά και με την κοινωνία.
Δεν γίνεται να καλύπτεις τον φοροφυγά ή να “ξεχνάς” να μαζέψεις τα χρήματα από τη φοροδιαφυγή και να λες ότι θέλεις την ευημερία της κοινωνίας.
Εκτός όμως από τα κόμματα, το τεράστιο αυτό ζήτημα πρέπει να απασχολήσει τις επαγγελματικές οργανώσεις και τους φορείς της οικονομίας, που κανονικά θα πρέπει να πρωτοστατούν στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής.
Μόνο οι αυξημένοι συντελεστές πλήττουν τους κλάδους αυτούς;
Η φοροδιαφυγή δεν είναι η μεγαλύτερη στρέβλωση του ανταγωνισμού;
Όλοι πρέπει να πάρουν θέση.
Το χτύπημα στη φοροδιαφυγή δεν απλώς ένα καίριο ζήτημα, είναι δομικό στοιχείο της οικονομίας και πρέπει να αντιμετωπιστεί συστημικά και σε βάθος.
Τα χρήματα από τη φοροδιαφυγή δεν είναι ο νόμιμος πλούτος κάποιων ιδιωτών,
είναι χρήματα που έχουν βγει από το κοινωνικό σύνολο και δεν τα πέρασαν από την εφορία, όπως κάνει η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Και πρέπει να ξαναγυρίσουν στην κοινωνία μέσα από ένα σχέδιο αναδιανομής.
Αυτό η κοινωνία το ξέρει και γι' αυτό δεν δείχνει καμία ανοχή στη φοροδιαφυγή, στους φοροφυγάδες και σε όσους τους καλύπτουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου