Η Μάνα του Φύσσα είναι Μάνα μας και πρέπει να την προστατεύουμε

http://www.viewtag.gr/mana-tou-fyssa-ine-mana-mas-ke-prepi-na-tin-prostatevoume/

Γιάνης Καφάτος
Φωτογραφίες Eurokinisi/Τατιάνα Μπόλαρη

Σιχαίνομαι τους φασίστες, και τους φανερούς και τους κρυφούς.

Και δεν έχω καμία πρόθεση να συνομιλώ μαζί τους, δεν τους αναγνωρίζω κανένα δικαίωμα διαλόγου με λογικά επιχειρήματα, όπως σε κάθε άλλον άνθρωπο που διαφωνώ μαζί του. 

Ο φασισμός και η ναζιστική λογική δεν αντιμετωπίζονται με διάλογο. Θέλουν καταγγελία, ξεφώνημα – πώς να το πω!

Από την άλλη θεωρώ ότι πιο ιερό να έχω απέναντί μου έναν γονιό που έχασε το παιδί του! Αισθάνομαι … δεν μπορώ να πω, ότι και να γράψω είναι λίγο μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία! Μόνο αυτό: ότι ένας πατέρας, μια μάνα που έχασαν το παιδί τους είναι ιεροί για μένα!

Γράφω με αφορμή δύο ποστ που διάβασα στο Facebook που κι αυτά πήραν αφορμή από το ξέσπασμα της ιερής αυτής γυναίκας, της κυρίας Μάγδας Φύσσα, απέναντι στην χαμερπή – πέραν της ίδιας της πράξης τους – δολοφόνους του παιδιού της στη δίκη τους.

Στο ένα ποστ ένας θλιβερός ικέτης ισχυρών για να απολαμβάνει δημοσιότητα, εκλεγμένος, εξισώνει το θύμα με τους Φασίστες θύτες του με αφορμή το ξέσπασμα της Μάνας που έχει χάσει από τα χέρια τους το παιδί της. 

Στο άλλο μια άγνωστή μου η Βάλια Κάλντα, περιγράφει με τον πιο δυνατό τρόπο τον πόνο του κάθε γονιού που έχει χάσει το παιδί του, και καταγγέλλει κάποια δημοσιογράφο που μίλησε για “πρόκληση” της κυρίας Φύσσα.

Το κείμενό της ξεκινάει έτσι:

“Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους. Αν χάσεις τη μάνα σου είσαι ορφανός, αν χάσεις τον σύντροφό σου είσαι χήρα, αν σκοτωθεί το παιδί σου η ύβρις των άγραφων νόμων δεν επιτρέπει να σχηματιστεί όνομα για κάτι που διακόπτει τη φυσική αλληλουχία της ζωής”.

Δημόσια πρόσωπα, που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας κανουν να συνηθίζουμε το πρόσωπο της βίας ως κάτι φυσιολογικό.

Είναι, ξέρεις, αυτό το είδος των τύπων που άνθισαν στην εποχή που το διαδίκτυο απέκτησε παντοδυναμία, που νομίζουν ότι προκαλώντας γίνονται σημαντικοί. Νομίζουν ότι αποκτούν ασυλία από τα “like” ομοίων αθλιών μαζί τους.

Η Μάνα του Φύσσα, είναι η Μάνα όλων μας.

Εμείς δεν έχουμε τον πόνο της. Ούτε μας επιτρέπεται να μιλάμε εξ ονόματός της.

Όμως στο μαύρο που πλάκωσε τη ζωή της βλέπουμε τα δικά μας λάθη για την άνθιση του φασισμού ως νοοτροπία και πρακτική δίπλα, στην καθημερινότητά μας.

Βλέπουμε όμως και το δικό μας καθήκον να την προστατεύσουμε από τον κινούμενο εμετό που είναι οι φασίζουσες νοοτροπίες και πρακτικές.

Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για να μπορεί να τιμά τη μνήμη του παιδιού της όπως αισθάνεται.

Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα φασιστάκια ν' αλωνίζουν χωρίς αντίλογο, ανενόχλητα πουθενά: στη γειτονιά, στη δουλειά, στο διαδίκτυο – όπου κυκλοφορούμε και τους αντιλαμβανόμαστε.

Πριν την στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα μπορεί κάποιοι να μην ήξεραν, σήμερα δεν έχουμε αυτό το άλλοθι και το χρωστάμε στη μάνα, που της ξερίζωσαν τη ζωή – όταν έσφαξαν το παιδί της.