Ανατροπή ή μνημόσυνα στη Μαγαδασκάρη;

http://www.stokokkino.gr/article/1000000000030426/Anatropi-i-mnimosuna-sti-Magadaskari

Ήταν σαν σαρανταήμερο μνημόσυνο η χθεσινοβραδινή εκπομπή του Μέγκα. 

Την ώρα που το κανάλι ψυχορραγεί, 

οι εργαζόμενοι απεργούν, 

δεν βγαίνουν δελτία ειδήσεων, 

οι μέτοχοι δεν βάζουν λεφτά και όσοι έχουν εκδηλώσει την πρόθεση να βάλουν ζητούν τρία… μνημόνια μαζί ο Γιάννης Πρετεντέρης ανέλαβε χρέη δευτεροβάθμιου πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ και κάλεσε τους διαγραμμένους από το πρωτοβάθμιο για να δείξει πόσο καλά μπορεί να κάνει τη δουλειά.

Κάλεσε φυσικά μόνο τους διαγραμμένους, 

δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα να καλέσει έναν μιας άλλης, οποιασδήποτε άλλης, άποψης, οπότε συντελέσθηκε άνευ προβλημάτων η «Ανατροπή».

 Η είδηση που προέκυψε είναι ότι συμφώνησαν όλοι αλλά με διαφορετικά λόγια καθένας:

 είναι αθώοι και υπέρμαχοι της ελευθεροτυπίας, της ελευθεροστομίας, της κριτικής άποψης, του Τύπου πάνω στον οποίο πατά με τα αβρά της πέλματα η Δημοκρατία (των προηγούμενων χρόνων, η τωρινή πατάει τριβόλους που φύτρωσαν πάνω από το προηγούμενο χαλί το οποίο εφθάρη επειδή αιφνιδίως βγήκε από τη ναφθαλίνη ή τη φορμόλη). 

Υπό μία έννοια έμοιαζε η μεταμεσονύκτια εκπομπή με ένα μεγάλο πηγάδι κι αν έσκυβες από πάνω του θα έβλεπες όλα τα αστέρια του τηλεοπτικού στερεώματος και αμέσως θα καταλάβαινες σαν ασσυροχαλδαίος αστρονόμος όλα τα μυστικά του κόσμου διαβάζοντας την απαστράπτουσα σύναξη των αστερισμών πάνω στο μαύρο νερό.

Αλλά ήταν μνημόσυνο. 

Είχαν το ύφος του Κλάους Μαρία Μπραντάουερ στο «Μεφίστο» και αναρωτιόταν με ύφος Παρθένου της Γουαδελούπης «μα γιατί μας μισούν τόσο οι βρωμοπόδαροι;». 

Φυσικά δεν έγινε καμιά αναφορά στις καταγγελίες των πολιτών στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ. Εξάλλου, κι εδώ να ομολογήσουμε είχαν δίκιο, τι κάνανε περισσότερο ή λιγότερο την περίοδο του δημοψηφίσματος από αυτά που έπρατταν τα προηγούμενα 25 χρόνια; 

Το ακατανόητο γι αυτούς είναι ότι ο κόσμος που έχασκε κάποτε με ανοιχτό το στόμα σε όσα λέγανε έβγαλε γλώσσα, απόκτησε μιλιά και διαμαρτυρήθηκε.

Ήταν ένα μνημόσυνο η χθεσινοβραδινή εκπομπή και θύμιζε τα μνημόσυνα που συνήθιζαν κάποτε στη Μαγαδασκάρη και τα περιέγραφε μια μυθιστορηματική περσόνα του Μισέλ Ουελμπέκ σε ένα βιβλίο του, πως το είχανε λέει συνήθειο να βγάζουν τους νεκρούς από τους τάφο και να τους βάζουν δίπλα τους την ώρα του φαγητού, σειρά ολόκληρη από εκταφές κάνανε, μέχρι να συνηθίσουν οι ζωντανοί την απουσία του εκλιπόντος και να συνειδητοποιήσει ο θανών ότι δεν πρόκειται να αναστηθεί.

Όπως συνηθίζεται σε ανάλογα συμβάντα οι τεθλιμμένοι συγγενείς έδειχναν συγκινημένοι, για όλους τους υπόλοιπους μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. 

(Η μέτρηση της τηλεθέασης που αυτοί χρησιμοποιούσαν ως μέτρο μέχρι τώρα θα δίνει σίγουρα ένα μέτρο αυτών των υποθέσεων).