Αν ο χορός στο Σύνταγμα είναι μία αποσπασματική απεικόνιση του μεγάλου όχι, η φωτογραφία από το σπίτι της οικογένειας Πατούλη είναι μία εξίσου αποσπασματική απεικόνιση του μικρού ναι.
του Νίκου Μωραΐτη
Πάντα η Ιστορία αφήνει ένα παράθυρο ανοιχτό στο ανιστόρητο.
Ίσως γιατί, ως Ιστορία, δεν νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Το ίδιο συνέβη και με το βροντερό όχι της 5ης Ιουλίου που, αντί να αποτελεί ό,τι πιο θεμελειώδες συνέβη το 2015, υποβαθμίστηκε στις συστημικές ανασκοπήσεις της χρονιάς και στις στημένες (καλά, αυτό το ξέρουμε) δημοσκοπήσεις των ΜΜΕ για το «ποιο κατά τη γνώμη σας ήταν το σημαντικότερο γεγονός του 2015».
Ρωτάνε ένα λαό που για πρώτη φορά είπε τη γνώμη του κόντρα σε όλους, να πει τη γνώμη του για το ποιο ήταν το σημαντικότερο γεγονός του 2015 και εκείνος λέει άλλο! Και θέλουν να το πιστέψουμε…
Παρέα με τα συστημικά ΜΜΕ, οι ανιστόρητοι του Facebook. Αφού έβρισαν, δίχασαν, αποκαλύφθηκαν και έχασαν, τώρα, στις δικές τους «προσωπικές ανασκοπήσεις», εγκαλούν τους ψηφοφόρους του όχι ως «γατάκια που σας πούλησε ο Τσίπρας» και «αφασικούς με κυτταρίτιδα» που «χόρευαν χωρίς να ξέρουν το γιατί». Κι όλοι αυτοί χρησιμοποίησαν την ίδια φωτογραφία από τους πανηγυρισμούς στο Σύνταγμα για το 61,3% τη βραδιά του όχι.
Ευτυχώς, μία άλλη φωτογραφία δεν άργησε να έρθει και να αποκαταστήσει την ισορροπία. Γιατί ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και το νοικοκύρη.
Η οικογένεια Πατούλη στο φτωχικό της, την ώρα που το Αιγαίο ξεβράζει νεκρά κορμιά.
Αν ο χορός στο Σύνταγμα είναι μία αποσπασματική απεικόνιση του μεγάλου όχι, η φωτογραφία από το σπίτι της οικογένειας Πατούλη είναι μία εξίσου αποσπασματική απεικόνιση του μικρού ναι.
Η οικογένεια Πατούλη στο φτωχικό της, την ώρα που το Αιγαίο ξεβράζει νεκρά κορμιά.
Αν ο χορός στο Σύνταγμα είναι μία αποσπασματική απεικόνιση του μεγάλου όχι, η φωτογραφία από το σπίτι της οικογένειας Πατούλη είναι μία εξίσου αποσπασματική απεικόνιση του μικρού ναι.
Το όχι είναι ατσούμπαλο, έχει λίγο πεσμένο στήθος, έχει λίγη κυτταρίτιδα, ειναι λαός.
Το ναι ήταν οι εθνικές μας Βερσαλλίες.
Όλο το σύστημα, από τον απολιθωμένο Μητσοτάκη μέχρι τον Τέως κι από τον άλαλο Καραμανλή μέχρι τον φθονερό Σημίτη, παρέα με κανάλια, προπαγανδιστές και σταρ που τραγουδούν εδώ κι όμως ζουν σε άλλο πλανήτη.
«Κι αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε ένα ναι».
Το ναι ήταν οι εθνικές μας Βερσαλλίες.
Όλο το σύστημα, από τον απολιθωμένο Μητσοτάκη μέχρι τον Τέως κι από τον άλαλο Καραμανλή μέχρι τον φθονερό Σημίτη, παρέα με κανάλια, προπαγανδιστές και σταρ που τραγουδούν εδώ κι όμως ζουν σε άλλο πλανήτη.
«Κι αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε ένα ναι».
Αυτός ο διαχωρισμός που συνέβη την 5η Ιουλίου ειναι βαθιά πολιτικός, ηθικός και (πλην εξαιρέσεων) αισθητικός, και δεν έχει καμία σχέση με τη μετέπειτα διαχείρισή του από κανέναν αρχηγό ή πολιτικό.
Το όχι είναι η μεγάλη περιουσία που άφησε το 2015 στα χρόνια που έρχονται. Γιατί ένας λαός που είπε όχι, μπορεί να το ξαναπεί.
Το όχι είναι η μεγάλη περιουσία που άφησε το 2015 στα χρόνια που έρχονται. Γιατί ένας λαός που είπε όχι, μπορεί να το ξαναπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου