Το βράδυ της Κυριακής δάκρυσε το άγαλμα της Μάργκαρετ Θάτσερ στο βρετανικό κοινοβούλιο. Και είχε κάθε λόγο να το κάνει.
του Νίκου Μωραΐτη
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν οφείλεται σε κανένα άθροισμα άλλων υποψηφίων. Δεν αθροίζονται οι ψήφοι, όποια συμφωνία μεταξύ υποψηφίων και αν γίνει πάνω ή κάτω από το τραπέζι. Η νίκη του οφείλεται στο στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης που έχουν οι ψηφοφόροι κάθε μεγάλου κόμματος.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ήταν εντελώς ακατάλληλος για αρχηγός. Το έδειξε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όταν έχασε με 7,5 μονάδες από τον Τσίπρα που είχε μόλις υπογράψει μνημόνιο και είχε μόλις απωλέσει το 30% του οργανωμένου κόμματός του.
Το έδειξε στην εσωκομματική προεκλογική περίοδο, όταν δεν βρήκε ούτε μία πρόταση για το μέλλον του κόμματος να αρθρώσει. Στον α' γύρο μίλησε η καραμανλική ρίζα της παράταξης και στο β' γύρο το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο μόνος υποψήφιος που είχε μία σαφή πρόταση. Και η πρόταση κέρδισε.
Ας περάσουμε στην ουσία τώρα: ποια είναι αυτή η σαφής πρόταση του Μητσοτάκη που έχει ενθουσιάσει όλους μου τους φίλους των βορείων προαστίων – και μόνο αυτούς; Ο νεοφιλελευθερισμός.
Το βράδυ της Κυριακής δάκρυσε το άγαλμα της Μάργκαρετ Θάτσερ στο βρετανικό κοινοβούλιο. Και είχε κάθε λόγο να το κάνει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι δεξιός. Είναι νεοφιλελεύθερος. Είναι ο άνθρωπος που έδωσε τα πάντα για να γίνουν οι χιλιάδες απολύσεις που ζητούσε η Τρόικα, την ώρα που ακόμη και το κόμμα του αντιδρούσε. Αυτή η πολιτική έχει οπαδούς. Είναι οι οπαδοί του δόγματος «να σκοτώσουμε μερικούς συνταξιούχους για να σωθεί η χώρα».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ότι κοιμάται πολύ εύκολα τα βράδια – όπως ακριβώς και ο πατέρας του. Δεν είναι ο ύπνος του δικαίου. Είναι ο ύπνος εκείνου που δεν θα χάλαγε τη ζαχαρένια του για κανένα φτωχό, για κανέναν άστεγο, για κανέναν που υποφέρει.
Αυτό επίσης ενθουσιάζει κάποιους. Και είναι σαφές ποιοι είναι αυτοί. Ο τηλεοπτικός ΣΚΑΪ, χθες το βράδυ, αφιέρωσε 35 λεπτά του δελτίου ειδήσεων στη νίκη Μητσοτάκη. Δεν ήταν δελτίο, δεν ήταν ρεπορτάζ. Ήταν πανηγυρισμός, ήταν τα επινίκια της Διαπλοκής.
Πριν από λίγα χρόνια, πολλοί ισχυρίζονταν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να έχει κανένα πολιτικό μέλλον, ύστερα από την εμπλοκή του στο σκάνδαλο της Siemens. Αποδείχθηκε ότι είχαν λάθος.
Ο κόσμος ξεχνάει. Όπως ξέχασε και την τραγική τριετία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία της χώρας. Βλέπετε, ήρθε το χειρότερο (Μνημόνια) και επεσκίασε το κακό. Προχθές, ο κόσμος ξανάφερε στο προσκήνιο την πιο διεφθαρμένη πολιτική οικογένεια που πέρασε ποτέ από τη χώρα.
Δεν αδικώ τους πολίτες που ξεχνούν, στην εποχή της κρίσης.
Ίσως το να ξεχνάς να αποτελεί και το τελευταίο καταφύγιο προκειμένου να επιβιώσεις, σε τέτοιες ακραίες συνθήκες.
Είναι χρέος όμως όλων όσοι θυμούνται να σταθούν απέναντι.
Απέναντι σε μία σκληρή, νεοφιλελεύθερη, θατσερική επιδρομή η οποία θα λάβει από τα κανάλια το επίχρισμα του αναγκαίου και αυτονόητου και θα στηριχθεί από τη Διαπλοκή με νύχια και με δόντια.
Οταν οπως υποστηριζεις τον απατεωνα και δεν εχεις ψηφισει κουλη μηπως διαφερεις?
ΑπάντησηΔιαγραφή