Στο όνομα του θεού θα έλεγα εγώ
Πάνε τα Χριστούγεννα, πάει και η Πρωτοχρονιά και το μόνο που έμεινε από αυτές τις γιορτές είναι η οικογενειακή φωτογραφία του Δημάρχου Αμαρουσίου σε ένα σαλόνι βγαλμένο από μίτρα (καπέλο) Μητροπολίτη.
Του Αναστάση Ασκητά
Τόσο χρυσάφι μαζεμένο, ούτε στο Ελ Ντοράντο. Τόσο πολύ που απορώ γιατί δεν παρατάνε τις Σκουριές στην ησυχία τους να πάνε να εξορύξουν το σπίτι του Πατούλη.
Και προφανώς δεν αφορά κανέναν ότι ο Δήμαρχος ζει στο Dolmabahce του Αμαρουσίου. Αφορά το Υπουργείο Οικονομικών αν η εργασία του Δημάρχου δικαιολογεί αυτή τη χλιδή και ως εκεί.
Από τη στιγμή όμως, που εκθέτει αυτό τον τρόπο ζωής στη δημόσια κριτική, τότε τα σχόλια είναι αναμενόμενα.
Και προφανώς, αυτή η καρικατούρα μόνο χλεύη μπορεί να προκαλέσει. Ειδικά όταν εμπλέκεται και το πολιτικό προφίλ του κυρίου Πατούλη που δεν έχει αφήσει συνδικαλιστικό στασίδι στο οποίο δεν έχει κάτσει.
Πέρα από Δήμαρχος Αμαρουσίου είναι και επικεφαλής της ΚΕΔΕ και Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Και όλο αυτό το πληθωρικό προφίλ ενδύεται και το μανδύα του τριπτύχου φιλελέ - «λιγότερο κράτος» - Μένουμε Ευρώπη και δένει το γλυκό.
Μη γνωρίζοντας οτιδήποτε για την κανονική ζωή, η κάστα του κυρίου Πατούλη, πολιτεύεται με σκοπό να ξεγελά και να υποκλέπτει την ψήφο του κόσμου ενεργοποιώντας τα συντηρητικά ένστικτα του.
Και όλο αυτό με στόχο να διαφυλάττει τα συμφέροντα μιας αρμαθιάς ανθρώπων που ζουν μέσα στα χρυσάφια επιδεικνύοντας τις ολόχρυσες πολυθρόνες και τα γουναρικά τους.
Το θέαμα θα ήταν πολύ γελοίο αν δεν προκαλούσε και πολλά νεύρα. Και προκαλεί νεύρα γιατί θυμόμαστε τον κ. Πατούλη, τον Ιούλιο να είναι κεντρικός ομιλητής στη συγκέντρωση του «ΝΑΙ» και να υπερασπίζεται την υπογραφή ενός ακόμα Μνημονίου με επαχθή μέτρα. Κάτι το οποίο, εν τέλει, συνέβη μετά την κωλοτούμπα Τσίπρα.
Το πρόβλημα με αυτή την κατηγορία ανθρώπων δεν είναι ότι ζουν πλουσιοπάροχα. Ας ζουν. Εφόσον για τον οποιοδήποτε λόγο κερδίζουν αρκετά χρήματα, ας ζουν όπως θέλουν. Ούτως ή άλλως αυτό το κιτς θέαμα, δεν είναι και η πιο ορθολογική χρήση του όποιου πλούτου.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ίδιοι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ως κήνσορες και τιμητές των πάντων, θεωρώντας ότι κατέχουν τη μοναδική αλήθεια και ότι όλοι οι άλλοι είναι «φτωχοί που δεν κάνουν σωστές επιλογές» όπως είχε πει και κάποια άλλη εκπρόσωπος της χρυσής σήψης της ελληνικής κοινωνίας.
Για το θέαμα αυτό καθεαυτό τα social media έβγαλαν ετυμηγορία από την πρώτη στιγμή. Στο μύθο ο Ιάσωνας πήγε από την Ιωλκό μέχρι την Κολχίδα για να βρει το χρυσόμαλλο δέρας που είχε αφήσει εκεί ο Φρίξος. Θα μπορούσε να έχει πάει μέχρι το Μαρούσι, ώστε να μη χρειαστεί να ...φρίξουμε και εμείς, με το χρυσό παιδί της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου