Για τρίτη συνεχή φορά, μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και τις βουλευτικές εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, η ετυμηγορία της κάλπης αποτυπώνει τη βαθιά ταξική πόλωση που η πολιτική των μνημονίων επέφερε στην ελληνική κοινωνία.
Μόνο που, τούτη τη φορά, πεδίο εκδήλωσης αυτής της πόλωσης δεν ήταν το σύνολο της κοινωνίας, αλλά η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κάποτε επαιρόταν πως η κοινωνική πολιτική του κατάργησε την ταξική πάλη στην Ελλάδα!
Η ανάγνωση των αναλυτικών αποτελεσμάτων της ενδονεοδημοκρατικής ψηφοφορίας αποκαλύπτει δύο διαφορετικές πτυχές αυτής της πόλωσης – ορατές κυρίως στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας, αφού στην επαρχία η κλίμακα της καταγραφής καθιστά επισφαλή την ανίχνευση κοινωνικών διαφορών μεταξύ ολόκληρων καλλικρατικών δήμων. Ο πίνακας που δημοσιεύουμε σήμερα είναι εξαιρετικά εύγλωττος επ’ αυτού.
Η πρώτη πτυχή αφορά την πόλωση στο εσωτερικό της Ν.Δ., με τις εύπορες συνοικίες να ψηφίζουν κατά κύριο λόγο Κυριάκο Μητσοτάκη (και, συμπληρωματικά, Αδωνι Γεωργιάδη κατά τον πρώτο γύρο), ενώ τα λαϊκότερα στρώματα τάχθηκαν σε μεγαλύτερο βαθμό υπέρ του καραμανλικού Μεϊμαράκη.
Ο τελευταίος ήρθε, έτσι, πρώτος στο Περιστέρι, στο Αιγάλεω, στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα, στον Ασπρόπυργο, στον Βύρωνα, στην Καλλιθέα, στη Νίκαια, στον Κουδαλλό, στο Πέραμα και στον Δήμο Φυλής.
Ο Κυριάκος, αντίθετα, σάρωσε στον Διόνυσο, στη Ραφήνα, στο Παλιό Φάληρο, στη Βάρη-Βουλιαγμένη, στη Γλυφάδα, στον Αλιμο και, πάνω απ’ όλα, στο Ψυχικό και την Κηφισιά.
Η δεύτερη πτυχή της πόλωσης αφορά αυτή καθεαυτή την παρουσία της Ν.Δ., ως μαζικού κόμματος, στους επιμέρους δήμους. Αν δεχθούμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών ψηφοφόρων της περασμένης Κυριακής προσήλθε –λογικά– στην κάλπη του τόπου διαμονής της, τότε είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το ποσοστό του πληθυσμού κάθε περιοχής που είναι ενεργά ενταγμένο στη Ν.Δ. κι όχι απλοί ψηφοφόροι του κόμματος.
Ο κοινωνικός χάρτης που προκύπτει από τη σύγκριση του αριθμού των ψηφισάντων του πρώτου γύρου με τον πραγματικό πληθυσμό του αντίστοιχου δήμου, όπως αυτός αποτυπώθηκε στην επίσημη απογραφή του 2011 (ΦΕΚ 2014/Β/699), πιστοποιεί πως η παρουσία της Ν.Δ. είναι κατά κανόνα ευθέως ανάλογη του εισοδηματικού επιπέδου κάθε περιοχής
: ένας στους επτά κατοίκους του Ψυχικού ή της Φιλοθέης κι ένας στους έντεκα της Κηφισιάς είναι μέλος της Ν.Δ.,
έναντι ενός μόλις στους σαράντα στο Περιστέρι,
ενός στους πενήντα στη Νέα Ιωνία ή την Αγία Βαρβάρα,
ενός στους εξήντα στη Νίκαια και
ενός στους εβδομήντα στο Ιλιο ή τον Κορυδαλλό!
Κόμμα των πλουσίων, λοιπόν, η Ν.Δ. – και των πλουσιότερων απ’ αυτούς, ο νέος αρχηγός της. Για να ερμηνεύσουμε την «αναπάντεχη» επικράτηση του τελευταίου στο πρόσφατο ντέρμπι, μάλλον δευτερεύουσα σημασία έχει συνεπώς η αποκρυπτογράφηση των εσωκομματικών παρασκηνίων, ακόμη και η επίκληση της (οφθαλμοφανέστατης) στήριξης που παρείχαν στην υποψηφιότητά του διάφορα εξωκομματικά κέντρα.
Πολύ απλά, η πολιτικά ενεργή πρωτοπορία των κοινωνικών εκείνων στρωμάτων που ωφελήθηκαν (ή υπέφεραν λιγότερο) από τη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική της τελευταίας πενταετίας, και που το περασμένο καλοκαίρι διαπίστωσαν πρώτη φορά ιδίοις όμμασι ότι τα προνόμιά τους απειλούνταν ευθέως από τη δυνητική χειραφέτηση των θυμάτων αυτής της πολιτικής, αποφάσισε να στηρίξει έναν πολιτικό ηγέτη που δηλώνει αποφασισμένος να διεξαγάγει τον κοινωνικό πόλεμο μέχρι τέλους.
Εν ανάγκη, δε, προσφεύγοντας στην επικουρία των ίδιων συμμάχων που η παράταξή του αξιοποίησε και κατά την προηγούμενη ιστορική νίκη της επί του εσωτερικού εχθρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου