{SFY}
Η οργή ξεχείλισε για την υποκρισία του παπαδαριού σε σχέση με το θέμα της ομοφυλοφιλίας και του συμφώνου συμβίωσης που απ' ό,τι φαίνεται θα ψηφιστεί από τη Βουλή.
Είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο, όμως, ότι δεν ταυτίζεται το σύνολο των ιερωμένων με την σκατοψυχία του Αμβρόσιου.
Ο ιερέας Φιλόθεος Φάρος και οι απόψεις του για τα ζητήματα του ανθρώπινου ερωτισμού, ειδικά δε της ομοφυλοφιλίας, είναι βέβαια μια ξεχωριστή, ανατρεπτική περίπτωση, στα όρια του "αιρετικού".
Έχει αξία όμως να παρακολουθήσουμε τη σκέψη του μέσα από δύο συνεντεύξεις που έχει δώσει στο παρελθόν. Χωρίς απαραίτητα να συμφωνούμε με τη συνολική οπτική του που απορρέει από το λειτούργημά του, θεωρούμε πως δίνει την καλύτερη και πληρέστερη απάντηση σε μισάνθρωπους ρασοφόρους όπως ο Αμβρόσιος:
«Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας (...)
Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό
είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι.
Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν. Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».
(...)
«Ακούω κάποιους μητροπολίτες να λένε ότι ενδιαφέρονται για την ελληνική οικογένεια. Μακάρι να ενδιαφέρονταν, αλλά αδιαφορούν πλήρως και είναι και ανίκανοι να κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν την κρίση στην οικογένεια.
Οι περισσότεροι δεσποτάδες και παπάδες είναι ποιμαντικά ανύπαρκτοι και δεν έχουν σταθεί ποτέ στο πλευρό ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη.
Οχι να του δώσουμε ρετσέτες, αλλά απλά να σταθούμε πλάι του.
Γιατί πολλές φορές αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος που έχει μια δυσκολία δεν είναι να του δώσουμε μια λύση, αλλά να δει ότι νοιαζόμαστε γι' αυτόν.
Αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε τρομερή κρίση.
Σήμερα, ένα τεράστιο ποσοστό νέων είναι παροπλισμένοι με ψυχικές διαταραχές· πολλές από τις οποίες οφείλονται σε κάποιους παπάδες που είναι λαύροι κατά των σαρκικών αμαρτημάτων. Εμείς οι παπάδες οδηγούμε τα παιδιά στους ψυχιάτρους.
Οταν ακούω ψυχίατρο παπά να λέει ότι έχει θεραπεύσει ομοφυλοφίλους ξέρω ότι έχει αποπειραθεί να τους κάνει ψυχολογική λοβοτομή.
Και τους έχει παραδώσει σε τρομερά βασανιστήρια και ενοχικά σύνδρομα.
Ο διεθνούς κύρους κατάλογος της ψυχοπαθολογίας που εκδίδει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και 50 χρόνια δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια.
Υπάρχουν όμως Ελληνες παπάδες που τη θεωρούν αρρώστια.
Και πιστεύω πως εκείνος που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν ομοφυλόφιλο είναι ο ίδιος άρρωστος που χρησιμοποιεί ταλαίπωρους ανθρώπους για να δώσει τη δική του νευρωτική μάχη».
(...)
«...εμείς οι κληρικοί στο μεγάλο μας ποσοστό εσωτερικά είμαστε τενεκέδες ξεγάνωτοι.
Και προσπαθούμε να καλύψουμε την αίσθηση της εσωτερικής μας ανεπάρκειας.
Γιατί πολλοί από εμάς, αν μας βγάλετε τα γένια και τα ράσα, δεν είμαστε τίποτα.
Θα ήμασταν σκέτα μηδενικά.
Ομως με αυτά τα συμπράγαλα που φοράμε αποκτάμε κύρος,
μπορούμε να καθορίζουμε τις ζωές των άλλων,
κρέμονται οι άλλοι από το στόμα μας, αποκτάμε εξουσία.
Και έτσι νομίζουμε ότι θα αυξήσουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Κούνια που μας κούναγε.
Δεν αφορά βέβαια τους πολλούς ότι δεν αυξάνουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Τους αφορά όμως ότι τους βασανίζουμε και τους οδηγούμε στον Καιάδα των ψυχοφαρμάκων που είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή.
Επίσης, πολλοί κληρικοί θέλουμε να βρούμε κάποιον άλλο τρόπο να δείξουμε ότι έχουμε λόγο υπάρξεως. Ασχολούμαστε με το Σκοπιανό ή με άλλα παρεμφερή πράγματα -άσχετα με την αποστολή μας- για να δείχνουμε ότι κάτι έχουμε κάνει.
Εχουν καμία σχέση αυτά με όσα δίδαξε ο Χριστός;».
(...)
«Στις μέρες μας ο Θεός είναι νεκρός.
Τον έχουμε σκοτώσει και είμαστε ορφανοί.
Τα λόγια που λέμε, τα μεγάλα, τα επουράνια, τα πνευματικά όχι μόνο δεν ακτινοβολούν πίστη, αλλά φανερώνουν την αγωνία μας να καλύψουμε την έλλειψη της πίστεώς μας.
Γιατί η πίστη δεν μεταδίδεται με μπλα μπλα, αλλά ακτινοβολεί.
Δεν λες εγώ πιστεύω, αλλά ο τρόπος που ζεις δείχνει ότι πιστεύεις.
Σήμερα ο τρόπος ζωής όλων μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε.
Προσεγγίζουμε την πίστη σαν ένα καταναλωτικό αγαθό.
Εχουμε από αυτό, από εκείνο, τα έχουμε όλα και λέμε άντε τώρα να εξασφαλίσουμε και ένα οικοπεδάκι στον παράδεισο».
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου