Δεν θα μιλήσω για τη συνεισφορά του Μηνά Χατζησάββα στην τέχνη του θεάτρου, αυτό είναι δουλειά άλλων πολύ πιο ειδικών στο θέμα από εμένα – και ευτυχώς το έχουν κάνει ήδη. Σπάνια, όμως, η κηδεία και η ταφή ενός ανθρώπου απετέλεσαν μία πολιτική πράξη τόσο ισχυρή προς τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις.
Γιατί πολιτική πράξη επί της ουσίας ειναι αυτό που έκαναν ο Μηνάς Χατζησάββας, με τις οδηγίες που έδωσε στους οικείους του, και ο Κώστας Φαλελάκης, θεματοφύλακας των αξιών του ηθοποιού και σύντροφός του τα τελευταία 25χρόνια. Δύο γενναίοι άνθρωποι.
Καταγράφω μία προς μία τις πράξεις τους:
– Ο Μηνάς Χατζησάββας επέλεξε να έχει πολιτική κηδεία. Επέλεξε την καύση, λόγος για τον οποίο η σορός του θα μεταφερθεί για αποτέφρωση στη Βουλγαρία,καταδεικνύοντας το οπισθοδρομικό κενό που υπάρχει ακόμα στην -με αριστερή κυβέρνηση- Ελλάδα για τους πολίτες που κάνουν αυτή την επιλογή αντί της ταφής .
– Ο Κώστας Φαλελάκης και η οικογένεια του ηθοποιού, ύστερα από επιθυμία του, έστησαν κουτί την ώρα της κηδείας, προκειμένου να συγκεντρώσουν τον οβολό των προσώπων που πήγαν για το στερνό αντίο και να διαθέσουν -αυτοπροσώπως- τα χρήματα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Η αλληλεγγύη ως την ύστατη ώρα. Η έγνοια για το συνάνθρωπο εκεί, τη στιγμή της φυγής.
– Ο Κώστας Φαλελάκης, μέσα στο βαρύ του πένθος, βρήκε τη δύναμη να εκφωνήσει τον αποχαιρετιστήριο λόγο, να μιλήσει για το πώς ερωτεύτηκαν οι δυο τους το 1991 και το πώς μοιράστηκαν 25 χρόνια κοινού βίου, καταλήγοντας σε μία ακόμη πολιτικής σημασίας δήλωση -την κορυφαία της ημέρας- την οποία αξίζει να μεταφέρει κανείς μόνο αυτούσια:
«Ήταν απίστευτο αυτό που έζησα στο νοσοκομείο, όταν πήγα για να πάρω τη σορό του, και αυτό είναι ένα μήνυμα στον πρωθυπουργό για το σύμφωνο συμβίωσης. Ήμουν ο άνθρωπος του τα τελευταία 25 χρόνια και όμως δεν ήταν αυτονόητο ότι μπορούσα να πάρω εγώ τη σορό του. Ακολούθησε μία απίστευτη γραφειοκρατική διαδικασία με υπεύθυνες δηλώσεις στην αστυνομία. Ξέρετε, υπάρχουν σε αυτή τη ζωή και οι ομοφυλόφιλοι, οι άντρες που επιλέγουν να είναι μαζί, να έχουν κοινή ζωή. Αυτό ας το σκεφτούν και ας το αναλογιστούν όλοι».
Το μεγάλο κενό – με αριστερή κυβέρνηση, επισημαίνω ξανά.
Γιατί οι ομοφυλόφιλοι δεν ειναι μόνο τα στερεοτυπικά one night stand και οι φιλάρεσκες φωτογραφίες στο ίντερνετ. Είναι και άνθρωποι που αποφασίζουν να μοιραστούν μία ολόκληρη ζωή. Εμένα, ως ετεροφυλόφιλο άντρα που είμαι σχεδόν 25 χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, τα λόγια του Κώστα Φαλελάκη με συγκινούν βαθιά. Αποτελούν την απόλυτη ακτιβιστική πράξη όχι τη στιγμή του ψυχικού περισσεύματος, αλλά τη στιγμή της μεγάλης οδύνης.
Τη στιγμή του θανάτου, σε αυτό το ζευγάρι νίκησε ο έρωτας.
Δεν υπάρχει πιο ωραία νίκη του καλού, στον αιώνιο αγώνα ανάμεσα σε αυτό το κορυφαίο δίπολο της ζωής και της τέχνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου