Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Ο σπαραγμός στη Νέα Δημοκρατία-ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣ














































http://www.kathimerini.gr/840342/opinion/epikairothta/politikh/o-sparagmos-sth-nea-dhmokratia


Οι αντίπαλοι του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το φιάσκο των εκλογών, φορτώνοντάς του την ευθύνη για την αποτυχία της διαδικασίας. 
Αρπαξαν την ευκαιρία και με σκληρές τοποθετήσεις επιχείρησαν να τσαλακώσουν την εικόνα του, να αμφισβητήσουν τις ικανότητές του: «Θέλει να είναι αρχηγός ενός ιστορικού κόμματος και μέλλων πρωθυπουργός, ενώ δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας μια απλή εσωκομματική διαδικασία», ήταν σαν να λένε με τις δηλώσεις τους. Ο θιχθείς απάντησε αναλόγως, όλοι έβαλαν εναντίον όλων, το θέαμα, το ακρόαμα και το ανάγνωσμα αυτού του μικρού εμφύλιου σπαραγμού ήταν τραγελαφικό. 

Χωρίς στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, κινούμενοι στα όρια της αγένειας, με δεκάδες υπονοούμενα, έδωσαν στο εμβρόντητο πανελλήνιο την εικόνα μιας παράταξης ετοιμόρροπης, αναξιοκρατούμενης, όπου οικογένειες, κομματικές βαρωνίες, γραφειοκρατία και προσωπικά συμφέροντα κατισχύουν έναντι κάθε σύγχρονης αντίληψης ενός κόμματος εξουσίας. 

Αυτά που είδα και άκουσα δεν μου αφήνουν καμία αμφιβολία ότι επί της ουσίας ελάχιστα πράγματα, ιδεολογικής, πολιτικής και τακτικής φύσεως, χωρίζουν τους υποψηφίους.


Οι διαφορές είναι προσωπικές, η μάχη δεν δίνεται για ιδέες αλλά για την εξουσία. 

Γι’ αυτό και το τελευταίο που σκέφτηκαν την περασμένη Δευτέρα ήταν το κοινό τους συμφέρον, δηλαδή την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας. 


Το κατάλαβαν δύο ημέρες μετά, όταν οι πιο ψύχραιμοι επισήμαναν τον κίνδυνο, μια ατυχία τεχνικού τύπου να εξελιχθεί σε πολιτικό τσουνάμι. 

Τότε έπεσαν οι τόνοι και μετά το πρωτοφανές «ξεφάντωμα» προσωπικών στρατηγικών και το γενικό «ξεκατίνιασμα» επανήλθε η κανονικότητα. 
Επιφανειακώς τουλάχιστον... 
Εάν τη Δευτέρα και οι τέσσερις, με κοινή ανακοίνωση, ζητούσαν συγγνώμη από φίλους και μέλη, έδιναν μια στοιχειώδη εξήγηση για το συμβάν και ανακοίνωναν τα επόμενα βήματα, το γεγονός θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητο. Αλλά τότε, θα μου πείτε, θα ήταν άλλο κόμμα, άλλοι άνθρωποι.



Η χώρα έχει ανάγκη μια ακμαία αξιωματική αντιπολίτευση, συστατικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίας και, κυρίως, έχει ανάγκη από πολιτικούς διψασμένους για προσφορά, ηγέτες που μπορούν να θυσιάσουν το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον για το κοινό καλό...
Έντυπη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου