Η χριστιανή ορθόδοξη Ελεονώρα Μελέτη λέει πως δεν πρέπει να δίνουμε τροφή και νερό σε εξαθλιωμένους μετανάστες που ζητάνε τη βοήθειά μας γιατί θα μας ζητήσουν νερό και φαγητό και άλλοι.Πρέπει να τους αφήνουμε να λιμοκτονούν διψασμένοι και ρακένδυτοι

Κατεβάστε το μεταναστευτικό από τα πάνελ

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=40552

Για το μεταναστευτικό (και το προσφυγικό) όλοι ξέρουν τι δεν πρέπει να γίνει.
 Δεν πρέπει να έχουμε ανεξέλεγκτα σύνορα,
δεν πρέπει να στριμώχνονται οι δύστυχοι άνθρωποι σε στρατόπεδα τύπου Αμυγδαλέζας,
 δεν πρέπει να αφήνονται στη μοίρα τους στις κάτω πλατείες της Αθήνας,
δεν πρέπει να στοιβάζονται ανά 10 σε ένα άθλιο δωμάτιο,
δεν πρέπει να παραμελείται ο υγειονομικός τους έλεγχος,
δεν πρέπει να γίνονται σκούπες.

Πολλά «δεν» ακολουθούν και θα βρουν τους περισσότερους από σας σύμφωνους.
Στην επόμενη παράγραφο τα χαλάμε -στο τι πρέπει να γίνει.

Αν προσέξατε, όλες οι καταγγελίες από τον Τύπο προς την Κυβέρνηση, αυτήν και τις προηγούμενες, είναι ότι δεν έχουν σχέδιο.
Κανείς δεν τολμά να κάνει υποθέσεις για το τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει το σχέδιο αυτό.
Απλώς επαναλαμβάνεται επιτακτικά το αίτημα σχεδίου, συνήθως από δημοσιογράφους που έχουν την αντίστοιχη σκηνική παρουσία να πείσουν ότι οι ίδιοι θα γνώριζαν τι σχέδιο θα έπρεπε να ήταν αυτό, αλλά φυσικά είναι δουλειά της Κυβέρνησης.

Κάτι συγκεκριμένο σε λύση δεν λέει κανείς, όχι γιατί είναι πονηροί ή ανεπαρκείς,
απλώς γιατί δεν υπάρχει λύση στο πλαίσιο της χώρας μας.
Λίγες καλές ιδέες που θα περιόριζαν το πρόβλημα ίσως και να υπάρχουν -καμιά να το λύσει.
Μία καλή ιδέα έχω και εγώ.
Να κατέβει το θέμα από τα πάνελ.

Ποτέ στην ιστορία τα ογκώδη κύματα προσφύγων και οικονομικών μεταναστών δεν τιθασεύθηκαν. Και είναι άδικο να στοχοποιείται μια ελληνική κυβέρνηση για ένα κολοσσιαίο πρόβλημα που θα έπρεπε να της ανήκει σε ένα μικρό ποσοστό, αλλά η έλειψη αλληλεγγύης των Ευρωπαίων εταίρων τής το φόρτωσαν στο μεγαλύτερο μέρος του.

Ισχύει για όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις, που μπορεί να έκαναν ή να παρέλειψαν τις μικρές παρεμβάσεις που μπορούσαν να γίνουν, αλλά πάντως δεν είχαν την αντικειμενική δυνατότητα να σηκώσουν ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα.
Η από του πάνελ κριτική, λοιπόν, περιττεύει και επιπλέον κάνει κακό.

Πρώτον, γιατί με τη συνέργεια των πολιτικών πανελιστών ανάγει σε κομματικό ένα θέμα που όφειλε να είναι μείζον εθνικό με κοινή πολιτική αντιμετώπισης.
Έτσι, είναι μοιραίο να δίνεται η εικόνα μιας αριστερής κυβέρνησης που έχει κάνει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι, ενώ η δεξιά είχε πετύχει μια τάξη, ή η εικόνα μιας ανάλγητης δεξιάς που βασάνιζε τους μετανάστες στα στρατόπεδα μέχρι να έρθει η αριστερά να επιδείξει τον ουμανισμό της.
Διαλέγετε και παίρνετε, δεν έχει μεγάλη διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα.

Οι 100.000 θα έρχονταν και με τη δεξιά, ακόμα και αν στοίβαζε τους 4.000 σε στρατόπεδα, και το μόνο παραπάνω που πετυχαίνουμε είναι να υποδαυλίζουμε τον διχασμό στους οπαδούς των δύο κομμάτων, που υπάρχει και για άλλους λόγους.

Δεύτερον, γιατί πυροδοτείται μίσος για τους μετανάστες.
Η διόγκωση, με την υστερική γλώσσα της τηλεόρασης, ενός υπαρκτού προβλήματος που έπρεπε να αντιμετωπίζεται πυροσβεστικά και με ψυχραιμία,
τι άλλο αποτέλεσμα θα έχει από την έκλυση φοβικών ανακλαστικών από την κοινωνία, και ασφαλώς παραπάνω τροφοδότηση της Χρυσής Αυγής;

Η μόνη άμεση και αθόρυβη αντίδραση που θα έπρεπε να υπάρχει εδώ είναι η εντατικοποίηση της αστυνόμευσης στις γειτονιές που πλήττονται περισσότερο.
Και η βραχυπρόθεσμη δημιουργία δομών υποδοχής με την επίγνωση ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετές.

Τρίτον, γιατί εξάγει τον εσωτερικό διάλογο.
Και αν, όπως λένε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, η κατάργηση των στρατοπέδων ενθάρρυνε τους πρόσφυγες να έρθουν στη χώρα μας, οι ίδιοι τι νομίζουν ότι κάνουν όταν κραυγάζουν καθημερινά στα κανάλια και το διαδίκτυο ότι η χώρα έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ «μπάτε σκύλοι»;
Μη φωνάζετε, στην ουσία δεν έχουμε τίποτα να διαφημίσουμε.

Τέταρτον, γιατί μια συζήτηση γίνεται για να καταλήξει κάπου.
Σε μια λύση.
 Χορτάσαμε τηλεοπτικές συζητήσεις που περιγράφουν το πρόβλημα (και διογκωμένο), προτάσεις δεν ακούσαμε, ας τελειώνουμε.
Είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει τον πολιτικό κόσμο, ενωμένο για μια φορά, αφού ούτως ή άλλως η ζωή έδειξε ότι κομματικό όφελος κανείς, πλην των φασιστών,
δεν μπορεί να αποκομίσει από αυτό.
Και να στρέψουν από κοινού τις προσπάθειές τους στο μόνο πεδίο που μπορεί να δοθεί αληθινή διέξοδος.
Στις Βρυξέλλες.