Σε μια εκδήλωση για το «ποιείν» παλιότερα θυμάμαι ένα συμπαθέστατο κύριο που πήρε το λόγο στο τέλος της βραδιάς και με επίπληξε γιατί δεν ανέφερα τον Όμηρο. «Σε κάθε εκδήλωση» μου λέει «θα πρέπει πρώτα να κάνεις αναφορά στο όνομά του και μετά να λες ό,τι έχεις να πεις».
Απ΄τον Όμηρο διαβάζω πιο συχνά την φίλια Ιλιάδα, αυτό το έπος στην αντρική φιλία, τη μήνι του Αχιλλέως για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου Πάτροκλου. Η Ιλιάδα, όπως έλεγα και σε μια πρόσφατη εκπομπή στο clipartradio, εμπεριέχει το λάμδα. Το Λ της φιλίας, της ανατολής. Η Οδύσσεια εμπεριέχει το Δ της δύσης. Είναι το έπος πάνω στο οποίο στηρίχθηκε όλος ο δυτικός πολιτισμός: ο θάνατός μου η ζωή σου. Ο Οδυσσέας πουλάει τους συντρόφους του και σώζει το τομάρι του.
Το ατυχές είναι πως υιοθετήσαμε κι εμείς από μιμητισμό το φιλοτομαρισμό του Οδυσσέα.
Ο Αχιλλέας πεθαίνει στις μέρες μας από το βέλος της αδιαφορίας. Στοχεύουμε όλοι την πτέρνα του Ρωμανού.
Σήμερα σας προτρέπω να διαβάσετε το Λ της Ιλιάδας φωναχτά σαν ξόρκι για το παιδί που πεθαίνει.
Category :
Αν ο Ρωμανός, αντί να εισβάλει στο ιερό τραπεζικό άδυτο, είχε μπουκάρει σαν robocop σε χωριά, σχολεία και γειτονιές, είχε πνίξει στα χημικά απλούς ανθρώπους και ανήλικους μαθητές, είχε γκρεμίσει περίπτερα και είχε σπάσει στο ξύλο άοπλους διαδηλωτές, μετανάστες και καθαρίστριες, θα απολάμβανε τώρα την ατιμωρησία, μαζί με την εκπεφρασμένη τεράστια εκτίμηση της φασιστικής ακροδεξιάς που κυβερνάει τον τόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πραγματικοί εγκληματίες σ' αυτήν τη χώρα είτε έχουν δημόσια αξιώματα και κυβερνητικές θέσεις είτε διαφεύγουν με άνωθεν εντολές είτε προστατεύονται από το Νόμο περί ευθύνης Υπουργών.