Με κομμένη την ανάσα η κοινή γνώμη παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν στην «Ελενίτσα της ζωής μας», καθώς το τελευταίο διάστημα της έχουν αυξηθεί και οι λιγούρες, γεγονός που έχει οδηγήσει τη θεία μου την Ασημούλα και την παρέα της να οργανώνουν έκτακτο εσπερινό, όπου γονατιστές προσεύχονται, να «δέσει» καλά το μωράκι.
Η Ελένη άλλωστε ήταν, είναι και θα παραμείνει το λαϊκό είδωλο που έχει στιγματίσει τις ζωές εφήβων, φαντάρων, λογοδοσμένων γυναικών, συνταξιούχων ναυαγών της ζωής, καταθλιπτικών νοικοκυράδων, προ κλημακτηριακών ομάδων που σύχναζαν σε χριστιανικούς ορθόδοξους κύκλους...
Το κορίτσι αυτό, γιατί και 80 χρονών να είναι η Ελένη, πάντα μπούκλα θα έχει το μαλλί, γκλίτερ φράουλας στα χείλη και για ρούχο ένα μπικίνι με γόβες από κάτω, μοιράζεται τα πάντα όλα με τον λαό της.
Η τραγική αποκάλυψη
Στο στούντιο χτες καλεσμένη ανάμεσα στους κεφάτους συνεργάτες της, μια ηθοποιός που εγκυμονεί, αλλά δεν έχει «ακούσει το παιδί» ή μάλλον για να το γράψω καλύτερα, δεν είναι βέβαιη «αν αυτό που ακούει είναι γουργούρισμα στην κοιλιά της ή θόρυβος που προκαλεί το μωρό». Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, η Ελένη σηκώνεται από το σκαμπό και πετάει με τη δήλωσή της πύραυλο αέρος-εδάφους.
«Πρόσεξε ποιον θα δεις, την στιγμή που θ’ ακούσεις το παιδί να κλωτσάει. Η μάνα μου με προειδοποιούσε, αλλά εγώ δεν της έδωσα σημασία».
Ακαριαία σκέφτομαι τι μπορεί να νιώθουν όλες που βλέπουν και έχουν περάσει τον έκτο μήνα εγκυμοσύνης... Ποια αγωνία για τον Έμπολα; Τι είναι ο Έμπολα μπροστά σε αυτό που γνωρίζει η μάνα της Ελένης και τώρα πια είναι πολύ αργά για όλες εμάς που γεννοβολήσαμε να το διορθώσουμε;
Φυσικά, η τρισκατάρατη εγώ, σκέφτηκα ότι η Ελενίτσα μας όταν γεννήθηκε το Αγγελούδι της, που Αγγελούδια είναι όλα τα παιδιά μας, ενημέρωνε το λαό της ότι το παιδί είναι «ίδιος ο Λάτσιος». Αλλά επειδή εγώ είμαι τρισκατάρατη, μην μου δίνετε σημασία θα καώ στην κόλαση.
Αν επηρεάστηκα εγώ απο την τραγική αποκάλυψη αυτή; Πλάκα μου κάνετε; Παρά τρίχα ο Αλέξης μου να έμοιαζε στον Βέλτσο. Ναι! Ναι! Στον Γιώργο Βέλτσο, τον επιστήμονα, τον αιρετικό, που τον είχα καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο με αντικείμενο «τις αρρηματικές προτάσεις στον πολιτικό λόγο» (δεν το αναλύω τώρα το θέμα αυτό, απλά να ξέρετε ότι έχω περάσει στην ζωή μου και από Βέλτσο). Έκανα κάτι πιο πρακτικό γιατί...
Γιατί μου ξύπνησαν μνήμες. Πολλές φορές είναι εκείνοι που βλέποντας το παλληκάρι μου τον Αλέξη, μπερδεύονται. Ο Αλέξης μου είναι μελαχροινός, με κατσαρά και πολλά, μα πολλά μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια και τεράστιες βλεφαρίδες. «Το 'παρά τρίχα να μοιάσει στον Βέλτσο'» το έγραψα γιατί όταν γέννησα το αγοράκι μου δεν είχα ακόμη μπει στο πανεπιστήμιο. Τηλεφώνησα στον πατέρα του γιου μου. Δεν θα το άφηνα έτσι αυτό. «Μπας και θυμάσαι όταν άκουσα το παιδί να κλωτσάει τι κάναμε;». Πέρασαν πολλά δευτερόλεπτα σιωπής. Νομίζω ότι το διάστημα αυτό, ο Νίκος θα σκεφτότανε τι τυχερός υπήρξε που χωρίσαμε...
«Έχω ραντεβού με συνεργάτες, μου είπε, να μιλήσουμε αργότερα;». Η γραμμή έκλεισε.
Τηλεφώνησα στην αδελφή του και θεία του Αλέξη. Θυμήθηκε! «Βλέπαμε Δυναστεία»...
«Ποια ακριβώς σκηνή, θυμάσαι;» Απάντηση δεν πήρα... Όχι και ότι την περίμενα.
Καλό Πάσχα να μας ευχηθώ. Απο τώρα το γράφω για να πιάσει η ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου