Αρχισαν τα όργανα για τα καλά στην Κουμουνδούρου και προβλέπεται μεγάλο πανηγύρι γύρω από το θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ.
Λέει το ρεπορτάζ ότι προεδρικά μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την τοπική κοινωνία της Φιλαδέλφειας, τα κεντρικά όργανα του κόμματος και την ίδια την Κοινοβουλευτική Ομάδα, ήλθαν σ’ επαφή με τον μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη και συμφώνησαν στην κατασκευή του γηπέδου (με βελτιωτικές προτάσεις και λοιπές αρλούμπες).
Μάλιστα. Δεν ενδιαφέρει εδώ αν πρέπει ή όχι να γίνει το γήπεδο, αυτό είναι δουλειά της τοπικής κοινωνίας πρωτίστως.
Εχει όμως τεράστια σημασία ο τρόπος με τον οποίο τα προεδρικά στελέχη και όσοι συμφωνούν μαζί τους αντιλαμβάνονται τη δημοκρατική διαδικασία, δηλαδή η καταπάτηση της ίδιας της έννοιας Δημοκρατία. Αυτοί ξέρουν τα πάντα και αποφασίζουν πριν απ’ όλους για όλους. Κακά, κάκιστα μαντάτα είναι ετούτα.
Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ:
«Τη στιγμή που δεν έχει καν ενημερωθεί η τοπική κοινωνία και δεν έχει γίνει ευρεία συζήτηση στο ίδιο το κόμμα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανάγουν σε θεσμικό συνομιλητή τους μια κατασκευαστική εταιρεία και διαπραγματεύονται ένα “ντιλ” με επιχειρηματικά συμφέροντα που βαρύνονται με ποινικές διώξεις…».
Να τα μας.
Μερικοί βλέπουν την κίνηση των στελεχών αυτών (καλά θα ήταν να δημοσιεύονταν τα ονόματά τους) σαν μια «άσκηση κυβερνησιμότητας» (!), πώς θα έπραττε δηλαδή το κόμμα εάν είχε καταλάβει την κυβέρνηση. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε, αφού έως τώρα μόνο υποψιαζόμασταν. Ο θεός βοηθός!
Να μας λείπει μια τέτοια αριστερή κυβέρνηση, έχουμε μπουχτίσει από τέτοια πολιτική και την έχουμε πληρώσει ακριβά βεβαίως.
Μακριά από τις ελίτ της πολιτικής, της οικονομίας, της εξουσίας, είναι χαμένο το παιχνίδι για την κοινωνία άμα κυβερνιέται (τι απεχθές ρήμα) από τέτοιες ελίτ, εάν βέβαια συμμετείχε ποτέ η κοινωνία στο παιχνίδι της εξουσίας…
Το παρήγορο είναι, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, ότι πολλοί μέσα από το κόμμα αντέδρασαν, σφοδρά μάλιστα κι έτσι το θέμα θα αναγκαστεί να λάβει τη δημοσιότητα που του αρμόζει, με τη συμμετοχή όλων δηλαδή και όχι να αποφασίζεται η τύχη του από μερικούς ξερόλες της προεδρικής εξουσίας.
Αμ, δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι δημοκράτης· η Δημοκρατία είναι καθημερινή δοκιμασία και όχι παχιά, προεκλογικά λόγια.
Πολλοί σε τούτη τη χώρα, δεξιοί κι αριστεροί, μόλις καταλάβουν κάποιον θώκο εξουσίας (και τον πιο ασήμαντο…) μεταμορφώνονται ραγδαία σε άρχοντες και τύραννους, τέτοια η κενότητα των πολλών εξ όσων γνωρίζουμε τουλάχιστον. Κάποιος -αλλά ποιος;- πρέπει να τραβήξει τ’ αυτί στα μεγαλοστελέχη (άλλος οιηματικός όρος) που γράφουν κανονικά τον ελληνικό λαό (και δεν είναι υπερβολή), αλλά και τη Δημοκρατία.
Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι δημοκράτης· πρέπει να παλέψεις σκληρά με το σκοτεινό μύχιο, με τη χειραγώγηση που έχεις δεχτεί από φιλελεύθερες, ανταγωνιστικές, εγωιστικές θεωρίες και με πολλά άλλα της συνύπαρξης…
gstamatopoulos@efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου