Το ερώτημα που τιθεται επίμονα απο χτες, για όσους δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους μπακάλικου ειναι το εξης: ποσο μακρια ειναι διατεθειμενος να φτασει ο ΣΥΡΙΖΑ για να γινει αποδεκτος (όχι απο το λαό.. εξαλλου ομογενες πραγμα "λαός" δεν υπαρχει) αλλα απο το σύστημα εξουσίας.
Απο τους κύκλους αυτούς που καθορίζουν στην Ελληνική Μπανανία.. τι θεωρείται κέντρο,
τι αριστερά, τι σοβαρό και τι σταλινισμός.
Απλα οσο ξεμακραινει ο ΣΥΡΙΖΑ απο τις αρχες και τις θεσεις της Αριστερας,
ενδεχομενως να κερδιζει καποιους αλλα χάνει καποιους αλλους.
Οι διαφορες ειναι ποσοτικες αλλα και ποιοτικες.
Το ποσοτικες δε θελω να το αναλύσω για να μην ξημερώσουμε αλλά θεωρω πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντι να ψαρευει στο 7-8% του χωρου του ακραιου κεντρου των απομειναριών του πασοκ,
θα επρεπε να απευθυνθει στο 40% των συμπολιτων μας που δεν καταδεχτηκαν να πανε να ψηφισουν γιατι θεωρουν πως "είναι όλοι τα ίδια σκατά".
Αυτό τον τεράστιο αριθμό ψηφοφόρων που νιώθουν απογοητευμένοι απο την υποκρισία,
τον αριβισμό και τον αμοραλισμό των πολιτικών και προτιμούν να κάνουν οτιδήποτε άλλο παρά να ασχοληθούν με τα παιχνιδάκια εξουσίας τους.
Όσον αφορά τις ποιοτικές διαφορές αυτές ας τις ανακαλύψουν κάποιοι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την εξουσία με τη βοήθεια ανίερων συμμάχων οι οποίοι στη συνέχεια θα αρχίσουν να πριονίζουν τα πόδια του με σκοπό να τον ρίξουν.
Και τότε θα έχουν συντελεσθεί ταυτοχρόνως δύο εγκλήματα:
To πρώτο και μεγαλύτερο να έχει χάσει η Αριστερά τη μοναδική ευκαιρία που θα της δοθεί ποτέ να ασκήσει πολιτική εξουσίας σ'αυτό τον τόπο.
Το δεύτερο να έχουν χάσει την πίστη τους και να έχουν απομακρυνθεί όλοι οι αξιόλογοι άνθρωποι που είχαν ένα όραμα που εκτεινόταν πιο πέρα απο μια καρέκλα ή ένα ρουσφέτι.
Νομιζω φιλοι μου οτι τα εχουμε μπερδεψει.Και αυτο το μπερδεμα οφειλεται στην απαιτηση μας να βρεθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσια του κινηματος.Τι ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ ; Ειναι η εκλογικη μας στεγη.Τιποτα λιγοτερο αλλα και τιποτα περισσοτερο. Εκφραζει μια μονο πλευρα του αγωνα μας.Εκεινη που σχετιζεται με την προσπαθεια μας να στερησουμε απο το υπηρετικο προσωπικο της ευρωπαϊκης ελιτ τη δυνατοτητα να επικαλειται την,τραβηγμενη απο τα μαλλια,νομιμοτητα. Αυτο ρολο ο ΣΥΡΙΖΑ τον παιζει αρκετα καλα . Οταν ομως του ζηταμε να βγει πιο αποφασιστικα στο δρομο κανουμε κακο και στα δυο μετωπα.Και στο εκλογικο-κοινοβουλευτικο και στο κινηματικο. Για να ειναι σημερα μαζικος και αποτελεσματικος ο εξωκοινοβουλευτικος αγωνας θα πρεπει να αγνοησει την τυπικη νομιμοτητα.Ο ΣΥΡΙΖΑ το μονο που μπορει να κανει ειναι να καλει τον κοσμο να εκφραζει διαδηλωνοντας την αντιθεση του στα λαοκτονα νομοσχεδια και τις μνημονιακες πολιτικες. Και τι θα βγει ; Ποσοι θα μαζευτουν ; Ελαχιστοι συνειδητοποιημενοι οπαδοι του. Υστερα θα μιλαμε ολοι ,εμεις απογοητευμενοι, η αλλη πλευρα με ικανοποιηση,για την αδιαφορια του κοσμου και για την ανικανοτητα της αντιπολιτευσης να συσπειρωσει το λαο. Ομως ο λαος δε συμμετεχει σε ατελεσφορες αποπειρες και τετοιες ειναι ολες οσες κινουνται στο πλαισιο της "νομιμοτητας". Μπορει ομως ενα κοινοβουλευτικο κομμα να καλεσει τον κοσμο να μην πληρωνει τους λογαριασμους του ;Να καταλαβει υπουργεια και εφοριες να μπλοκαρει τα διοδια κλπ ; Αυτο ειναι δικη μας δουλεια.Των κατω οροφων και των υπογειων.Αυτο ειναι το κινημα και μονον αυτο δεν εχει καμια υποχρεωση να αναφερεται στη νομιμοτητα της οποιας ουτως ή αλλως εχει συντριβει ο πυρηνας της που ειναι η συναινεση.Καμια πλειοψηφια, ΤΕΧΝΗΤΗ ,όπως η σημερινη , αλλα και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ δεν εχει κανενα δικαιωμα να θεσπιζει μετρα που απειλουν την ιδια την ΥΠΑΡΞΗ ενός τμηματος της κοινωνιας, ακομα και στην περιπτωση που αυτό είναι μειοψηφικο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μειοψηφια οφειλει να σεβεται τις αποφασεις της πλειοψηφιας μονο όταν εκεινες δεν υπονομευουν το υψιστο δικαιωμα της επιβιωσης μεσω μιας ανθρωπινης εργασιας.
Αν αυτό δεν συμβαινει, το κοινωνικο συμβολαιο ,ιδρυτικη αρχη της δημοκρατιας, παυει να υφισταται. Η ιδια η δημοκρατια καταλυεται.
Οταν η εφαρμογη του νομου επιβαλεται χωρις συναινεση, αποκλειστικα με ορους ισχυος οι πληττομενοι εχουν όχι μονο το ηθικο αλλα και το πολιτικο δικαιωμα να μην υπακουσουν.
Γιωργος Διαμαντης
Πολύ σωστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένα κόμμα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα κινήματα.Οπου αυτό επιχειρήθηκε,βλέπε κκε,είχε ολέθρια αποτελέσματα.
Οταν χιλιάδες λαού ξεχύθηκαν το 2011 στους δρόμους και τις πλατείες,δεν περίμεναν κανένα Συριζα ή όποιον άλλον για να το κάνουν.
Τα κινήματα που δρούν έξω και πέρα απο κοινοβουλευτισμούς,είναι οι μόνες πολιτικές συνθήκες που μπορούν να δημιουργήσουν ευρύτερες ανατροπές.
Είναι άλλο πράγμα,αν τα κινήματα αναπτύσονται και δρούν σε συνθήκες ομαλής όσο γίνεται δημοκρατίας,και με κυβερνήσεις φιλολαικές,και άλλο πράγμα αν προσπαθούν να ανδρωθούν και να δράσουν σε κατάστάσεις βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης,έχοντας απέναντί τους ένα πανίσχυρο φασιστικό και πάνοπλο σύστημα που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα.
Στην σημερινή κατάσταση είναι παραπάνω απο ορατή η απουσία κινήματος.
Το ζητούμενο είναι πως θα βγούμε απο το τέλμα.
Γιατί όσο και να θέλει μια Αριστερή φιλολαική κυβέρνηση να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές και ανατροπές,αν ο κόσμος δεν είναι στούς δρόμους,αν τα κινήματα δεν είναι ενεργά,η κυβέρνηση αυτή είναι καταδικασμένη να αποτύχει.