Πραγματικά συγκλονίστηκα μαθαίνοντας ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης εργάζεται από την τρυφερή ηλικία των 16 ετών.
Μπράβο του.
Είναι πραγματικά ένας Σταυράκης Καΐλας. Είναι όμως ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που λέει ότι εργάζεται από τα 16 του; Για να δούμε.
Νομίζω πάντως ότι ο Καρατζαφέρης αδικεί τον εαυτό του, καθώς η Βικιπαίδεια αναφέρει ότι «Σε ηλικία 13 ετών (1960) έγινε ραδιοφωνικός παραγωγός». Ίσως όμως στα 13 του να μην κολλούσε ένσημα, οπότε δε μετράει. Επίσης δε θα πρέπει σε αυτόν τον διαγωνισμό να ξεχάσουμε και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος από τα 15 του έως σήμερα κολλάει ένσημα αντάρτη.
Δεν θα ήταν άξια σχολιασμού η δήλωση του κ. Θεοδωράκη σχετικά με τα χρόνια που εργάζεται αν ο ίδιος δεν τη χρησιμοποιούσε ως πολιτικό επιχείρημα. Συγκεκριμένα και όπως γράφουν τα ρεπορτάζ: «Στο ερώτημα ενός πολίτη των Χανίων, ο οποίος δεν έκρυψε την προτίμησή του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από «το Ποτάμι», ο Σταύρος Θεοδωράκης απάντησε: «Φέρε μου πρώτα τα ένσημα του αρχηγού σου (σ.σ. εννοώντας τον Τσίπρα) και μετά μιλάμε για συμφέροντα».
Συγγνώμη που κάθε λέξη του «Σταύρου» μου θυμίζει και κάποιον, αλλά τώρα μου θύμισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος προσφάτως είχε δηλώσει «Δεν με ενδιαφέρει αν ο Τσίπρας είναι άθεος, με ενδιαφέρει αν έχει κολλήσει κανένα ένσημο».
Το αστείο είναι ότι στη συζήτηση περί ενσήμων του Τσίπρα είχε παρέμβει με άρθρο που έχει τίτλο «Δείξε τα ένσημά σου» ο Γιώργος Καρελιάς. Ένα άρθρο το οποίο αναρτήθηκε στο…. protagon.gr! Διαβάστε το, έχει ενδιαφέρον.
Ίσως μάλιστα αν το είχε διαβάσει και ο ιδιοκτήτης του site να μην προχωρούσε στην ατάκα του περί ενσήμων. Όμως μάλλον ο Θεοδωράκης δεν προλαβαίνει να διαβάζει όσα δημοσιεύει.
Τέλος πάντων, το ζήτημα είναι στο ότι αν ο Θεοδωράκης έφτασε τόσο γρήγορα να χρησιμοποιεί τα απεγνωσμένα επιχειρήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη κάτι δεν πάει καλά στην ανανεωτική ροή του Ποταμιού. Και φυσικά, αυτή δεν είναι η μόνη ένδειξη. Ειλικρινά θα χαιρόμουν αν παρουσιαζόταν στην πολιτική σκηνή κάτι πραγματικά νέο και ανατρεπτικό, όμως αυτό να εκφραζόταν με προτάσεις και λύσεις.
Περίμενα να μάθω τις προτάσεις του Ποταμιού στην πρώτη του ανακοίνωση. Διάβασα μόνο διαπιστώσεις σχετικά με τους 40 ανθρώπους που περιμένουν στη στάση του λεωφορείου. Ωραίο πλάνο μεν, άσχετο με την πολιτική δε.
Ήλπιζα να ακούσω προτάσεις στη δεύτερη παρουσίαση του Ποταμιού. Άκουσα και πάλι διαπιστώσεις περί του πολιτικού κατεστημένου ίδιου ύφους και αξίας που γίνεται σε αντροπαρέες πριν ξεκινήσει η συζήτηση για γκόμενες.
Περίμενα να μάθω τις προτάσεις του Ποταμιού στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση του Σταύρου Θεοδωράκη στα Χανιά. Για τρίτη φορά άκουσα τις ίδιες κουραστικές και πολυφθαρμένες διαπιστώσεις. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ του protagon.gr για να μην αμφισβητηθεί η αντικειμενικότητα. Είπε λοιπόν ο Σταύρος Θεοδωράκης για… :
«Την ΑΟΖ: Το πρόβλημα με την Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα, είναι ένα κουβάρι με προβλήματα που έγινε μπάλα και μας κρατάει χαμηλά. Δεν θέλω να έρθω σε σύγκρουση με λαούς της Ευρώπης που θα ενοχληθούν με μια τέτοια πολιτική.
Τους δημοσίους υπαλλήλους και τη μονιμότητα: Στη ζωή μου δεν είμαι ούτε με το μαύρο, ούτε με το άσπρο. Το ελληνικό δημόσιο αναλογικά με τον πληθυσμό δεν είναι μεγάλο. Είναι αναποτελεσματικό και γραφειοκρατικό. Αυτό που χρειάζεται είναι αξιολόγηση και αξιοκρατία.
Το χρέος και τις διαπραγματεύσεις: Το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Αυτό πρέπει να το θέσουμε στην Ευρώπη, γιατί το ποσό του χρέους έχει μεταφερθεί στα κράτη, στις κοινωνίες των εταίρων μας. Η Ευρώπη πρέπει να δει πως έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης κι όταν είμαστε στα πόδια μας τότε να κάνει μια τολμηρή προσπάθεια για να μας βοηθήσει».
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά τι είπε;
Τίποτα δεν είπε.
Το κυριότερο, τι ακριβώς πρότεινε;
Τίποτα δεν πρότεινε.
Τελικά ίσως αυτό να είναι το μεγάλο ατού του Ποταμιού. Δε μπορεί να κριθεί, διότι δεν έχει άποψη για να την κρίνει κάποιος. Είναι ολόκληρο μία διαπίστωση και μάλιστα όσο πιο επιδερμική μπορεί να γίνει. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει πιο απολίτικες θέσεις πολιτικού κόμματος. Ακόμη και ο Δημοσθένης Βεργής κάτι έλεγε μέσα στο τρολάρισμά του. Ο Σταύρος Θεοδωράκης δε λέει κάτι.
Κατόπιν αυτών είναι λογικό ο «Πρωταγωνιστής» να δίνει τόση σημασία στο γεγονός ότι δουλεύει από τα 16 του. Όμως είναι χρήσιμο κάποια στιγμή να καταλάβει ότι θα πρέπει να προχωρήσει και να γίνει τουλάχιστον 17.
Καταδικαζουμε τη δεξια απο οπου κι αν προερχεται.
ΑπάντησηΔιαγραφή