Οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Π. Μπαλτάκου, περί του αντικομουνισμού του, θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες αν δεν είχαν έντονο το στοιχείο του πολιτικού πρωτογονισμού,
της καλλιέργειας των ενστίκτων και του θυμικού σε βάρος της λογικής και της γνώσης.
Ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτικός φίλος των κομμουνιστών εκείνος που ασπάζεται μια διαφορετική ιδεολογία και πολιτική, πρωτίστως δε αυτός που υπηρετεί το υπάρχον κοινωνικό σύστημα. Και με αυτή την έννοια είναι αντικομουνιστής.
Οι κομμουνιστές πάντοτε αναγνώριζαν στους πολιτικούς τους αντιπάλους- πολύ περισσότερο σε κείνους που προέρχονται από τον χώρο των συστημικών αστικών κομμάτων- την συνισταμένη του αντικομουνισμού στην ιδεολογία και στην πολιτική πρακτική τους.
Και ποτέ δεν είχαν πρόβλημα να αντιπαρατεθούν μαζί τους σ’ αυτό το πλαίσιο.
Στον αντικομουνισμό όμως που εκεινείται από έναν ιδιόμορφο πολιτικό ρατσισμό- άλλοτε εμφανή κι άλλοτε συγκαλυμμένο- οι κομμουνιστές διέκριναν και κατάγγελλαν την ύπαρξη ενός σαφούς φασιστικού υποστρώματος που αργά ή γρήγορα θα βγει στην επιφάνεια.
Τι είπε ο κ. Μπαλτάκος;
Είπε ότι είναι αντικομμουνιστής γιατί «Έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θα πεθάνω».
Μια τέτοια τοποθέτηση που σαφώς υπονοεί γενετική προδιάθεση στις πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις είναι φασισμός. Είναι καραμπινάτος πολιτικός ρατσισμός.
Δεν προάγει την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, δεν ωθεί τον άνθρωπο στην αναζήτηση της αλήθειας αλλά αντίθετα καλλιεργεί την αντίθεση στην αλήθεια, στην βάση ιδιοτήτων που πρέπει να κληρονομούνται και να διαιωνίζονται από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.
Πρόκειται για σκοταδισμό στο τετράγωνο.
Ο κ. Μπαλτάκος είπε ακόμα ότι η Ελληνική Αριστερά από την δολοφονία του Ψαρρού και μετά- την οποία τοποθετεί χρονολογικά στο 1942!!!- «ταλαιπωρεί τη χώρα». Το γεγονός ότι «σκότωσε» τον Ψαρρό δύο χρόνια νωρίτερα μικρή σημασία έχει. Τόσα ξέρει- τόσα λέει.
Ο ίδιος άλλωστε δεν χρειάζεται να ξέρει για να είναι αντικομμουνιστής γιατί έτσι γεννήθηκε, έτσι μεγάλωσε, έτσι θα πεθάνει. Στο πρόσωπο του κ. Μπαλτάκου η πολιτική αμορφωσιά βρίσκει την καλύτερη έκφρασή της.
Μεγαλύτερη αξία όμως έχει η διαπίστωσή του ότι η Αριστερά μετά τον Ψαρρό ταλαιπωρεί τη χώρα. Ασφαλώς για τον κ. Μπαλτάκο η χώρα δεν υπέστη καμία ταλαιπωρία από την αγγλοκρατία και την αμερικανοκρατία,
από το μεταπολεμικό καθεστώς των διώξεων, των φυλακίσεων, των εξοριών,
των εκτελεστικών αποσπασμάτων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, για πολιτική και ιδεολογική αναμόρφωση, τύπου Μακρονήσου,
των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και τόσων άλλων δεινών.
Ή μήπως για όλα αυτά θεωρεί υπαίτιους τους κομμουνιστές και τους αριστερούς;
Επίσης δεν φαίνεται να θεωρεί ταλαιπωρία για την χώρα ούτε το μετεμφυλιακό αστυνομικό κράτος
ούτε την δικτατορία των συνταγματαρχών.
Πόσο μάλλον την σημερινή κατάσταση όπου η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, υπό τις διαταγές της τρόικας και του Βερολίνου ενώ ο λαός της ληστεύεται συνεχώς από τις προηγούμενες και την σημερινή κυβέρνηση για να σωθεί μια χούφτα κεφαλαιοκρατών.
Όχι.
Προς θεού!
Αυτά δεν είναι εγκλήματα κατά της χώρας ούτε- στην πιο ήπια εκδοχή- συνιστούν ταλαιπωρία της. Η Αριστερά ταλαιπωρεί τη χώρα!!!
Ο κ. Σαμαράς μπορεί να είναι ευτυχής που έχει τέτοιους συνεργάτες αλλά ο εργαζόμενος λαός δεν μπορεί να μην διακρίνει τον κίνδυνο που διαφαίνεται.
Όταν μια κυβέρνηση έχει στις τάξεις στελέχη σαν τον κ. Μπαλτάκο τα φαινόμενα τύπου Χρυσής Αυγής είναι απολύτως ερμηνεύσιμα.
Όταν η πολιτική και ιδεολογική αντίθεση στους κομμουνιστές επιστρατεύει τον πρωτογονισμό και τον πολιτικό ρατσισμό η συνέχεια δεν μπορεί παρά να είναι οδυνηρή για τις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Όταν σε συνθήκες κρίσης ως αντίθεση στους κομμουνιστές προβάλλεται ένας πολιτικός λόγος σαν αυτόν του Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης τότε τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Προετοιμάζονται.
Και κάποια στιγμή θα έρθουν, αν δεν υπάρξει η λαϊκή αντίσταση που θα τα σταματήσει.
Πηγή: Εργατικός Αγώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου