Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

58 περιαυτολογίες -Οι «58» δημιουργούν διαρκώς ζητήματα γύρω από την ύπαρξή τους, χωρίς να αναλογιστούν ποιος ακριβώς είναι ο λόγος ύπαρξής τους-Της Λώρης Κέζα







Βουλευτής του κάμπου λέει: «αυτοί είναι το ΠαΣοΚ Κολωνακίου». 
Βουλευτής της Α΄ Αθηνών λέει: «Είναι όλοι γκριζομάλληδες». 
Στέλεχος της παράταξης μαρτυράει: «Το ύστατο παιχνίδι πρώην πρωθυπουργού». Κακιούλες του πεζοδρομίου. 

Το πρόβλημα με τους «58» είναι άλλο. 
Περιαυτολογούν, 
επικρίνουν, 
αναλύουν
 και από προτάσεις χειροπιαστές, τίποτα.

Μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από ομιλία του Χρήστου Ροζάκη, όπου αντί για μικρόφωνο χρησιμοποιήθηκε μπλέντερ: 
«Μόνο και με το φιλελεύθερο κέντρο και με την Αριστερά μπορείς να συνθέσεις μια νέα κατάσταση. Οι πολιτικές ιδεολογίες δεν είναι πια μονόπλευρες ή αποκλειστικές». 
Το απόσταγμα: 
«Υπάρχει επιμειξία ιδεολογιών».

Η επιμειξία φυσικά και υπάρχει, στο κεφάλι του καθενός.
 Στις ιδεολογίες δεν υπάρχει επιμειξία ούτε καν όταν έρχεται η ώρα να διατυπωθούν διαχειριστικές λύσεις. Οπως και να το κάνουμε, υπάρχει μια απόσταση στην ιδέα που έχει για το κοινωνικό κράτος ένας φιλελεύθερος και ένας αριστερός.
Καθένας έχει τις Γραφές του.

Οι 58άρηδες plus επιδίδονται σε κριτική με ολίγον αυτομαστίγωμα. 
Να μην ξεχνιόμαστε.
 Είχαν τις ευκαιρίες τους: 
κάποιοι διοίκησαν,
 κάποιοι ανέλαβαν πόστα, 
κάποιοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, 
κάποιοι έκαναν πιρουέτες. 

Οταν μαζεύτηκαν, υποσχόμενοι να συμβάλουν στην ανάδειξη κάτι καινούργιου, οι εύπιστοι, καλή ώρα, χάρηκαν. Ζυμώσεις συν νέα πρόσωπα ίσον πρόοδος. 
Αντ' αυτού, μπλέντερ
Οι ίδιοι και οι ίδιοι,
τα ίδια και τα ίδια, με επίκεντρο την κριτική των πεπραγμένων του κύκλου τους.   
Στο διά ταύτα, ποιες λύσεις θα προκρίνουν οι «58»; Το λίγο απ' όλα είναι ανέφικτο. 
Οι γκριζομάλληδες συζητητές του Κολωνακίου δεν έχουν ιδρύσει κόμμα, το λένε και το ξαναλένε για να δικαιολογήσουν το λευκό χαρτί που διακινούν. Θέλουν να συμβάλουν στις ζυμώσεις, να φέρουν νέους ανθρώπους στο προσκήνιο. 

Ο μόνος νέος που διακρίνεται ανάμεσά τους, ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, έχει κυρτώσει λόγω μακροχρόνιου συγχρωτισμού με τον Φώτη Κουβέλη. Αλλους δεν είδαμε να πρωταγωνιστούν στις διεργασίες.

Η αντίφαση είναι ευδιάκριτη. Οι «58» δεν έχουν κόμμα, ούτε την πρόθεση να ιδρύσουν κόμμα, εν τούτοις προτίθενται να κατέλθουν στις εκλογές. Μπορεί κάποιος να καταλάβει για ποιον λόγο ένας πολιτικός σχηματισμός που είναι υποψήφιος δεν λέγεται «κόμμα» αλλά «ελιά» ή «τρελή ροδιά»;

 Μπορεί κάποιος να το καταλάβει, αρκεί να διαθέτει ευρύτητα πνεύματος που αναγνωρίζει τη συνύπαρξη φιλελευθερισμού και Aριστεράς. 
Αρκεί να έχει κατανοήσει τον Λωτρεαμόν, όταν αναφερόταν στην «αναπάντεχη συνάντηση μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας».  

Χωρίς καμία διάθεση γελοιοποίησης του εγχειρήματος, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα δεδομένα. 
Οι «58» αμπελοφιλοσοφούν, 
πάνε από αίθουσα σε αίθουσα και φωτογραφίζονται,

δημιουργούν την εντύπωση κινητικότητας,
  όμως δεν έχουν διείσδυση στην κοινωνία. 
Από μια φίλη να καλέσουν στις συναντήσεις τους, γεμίζουν σινεμά. 
Ούτε κομίζουν νέα πολιτική πρόταση. 
Ουσιαστικά παζαρεύουν τον εαυτό τους με όλη την ταπεινότητα που έχει αυτή η διαδικασία. Την αυτή αυταρέσκεια έχουν και οι δυνητικοί παρτενέρ, οι απέξω, από τα άλλα κόμματα. Συναθροίζονται τα «εγώ» και αυτό από μόνο του δεν μπορεί να οδηγήσει κάπου το «εμείς».

Είναι αξιοθαύμαστο, πάντως, το πώς οι «58» δημιουργούν διαρκώς ζητήματα γύρω από την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήθεν μεγάλη απήχηση της ομιλίας του Γιάννη Βούλγαρη. 

Την αναζήτησαν στο Διαδίκτυο 150.000 χρήστες. 
Ανταγωνίστηκε, δηλαδή, σε ιντερνετική δημοφιλία τον Χριστόδουλο Ξηρό και τον ιδιοκτήτη ταβέρνας στις Βρυσούλες Ξυλοκάστρου, ο οποίος έκανε πάταγο με αυτοσχέδια διαφήμιση στο ΥouΤube. Δεν θέλουμε να πληγώσουμε τα αισθήματα κανενός, όμως τα 150.000 χτυπήματα σε μια ιστοσελίδα δεν μετατρέπονται σε 150.000 ψηφοφόρους.  

Οι «58» έχουν πολιτική ωριμότητα ώστε να υποψιάζονται 
πως κάπου δεν βγαίνει η αριθμητική στην οποία έχουν επιδοθεί. 

Δεν βγαίνει αποτέλεσμα αν προσθέτουν ψηφοφόρους από εδώ κι από εκεί, αν υπολογίζουν πόσοι θα ακολουθήσουν τη γραμμή των επίσημων κομμάτων και πόσοι πιθανώς θα μετακινηθούν ιδεολογικά. 

Γνωρίζουν επίσης ότι στην αριθμητική προσθέτουμε ίδια πράγματα, άρα η προσθήκη φιλελεύθερων στην Κεντροαριστερά είναι σαν να μετράμε τα μήλα με τα πορτοκάλια. Δεν γίνονται αυτά - παρεκτός αν ο στόχος είναι χυμός ανάμεικτος. 


*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου