"Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δεν σε δέρνει ο νους σου"*-Του Ηλία Χρονόπουλου

Αν μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε αρκετές και αρκετοί ότι έπρεπε να είχε ήδη αποπεμφθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα, πλέον επιβάλλεται να το φροντίσουμε να γίνει

"Όταν διψάσεις, είναι πολύ αργά για να σκάψεις ένα πηγάδι" 

Ιαπωνική παροιμία

Το κείμενο αυτό δεν φιλοδοξεί να εναρμονιστεί με την οργή κανενός. 

Επιδιώκει ένα δια τάυτα. 

Έχει γίνει ακατανόητο σε μένα και σε πολλές αριστερές και αριστερούς για ποιο λόγο να βρισκόμαστε με το ζόρι στον ίδιο χώρο με τον κ. Τατσόπουλο; 

Είναι σαφές ότι δε μας σέβεται, 

δεν δέχεται να είναι μέρος μιας συλλογικής πορείας, 

αλλά διεκδικεί (έχει και τη δύναμη να κάνει πραγματικότητα)

 μια προσωπική καριέρα πολιτικού-σχολιαστή.

 Θα ήθελα πολύ να σύχναζα στο ίδιο καφενείο με τον κ. Τατσόπουλο, να υποστηρίζουμε και οι δύο τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαφωνούμε για πολλά και να συμφωνούμε σε λίγα. 

Κατά αυτόν τον τρόπο συμπεριφέρεται ο κ. Τατσόπουλος δημόσια, 

και μάλιστα με την ιδιότητα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. 

Κι αυτό συνιστά πρόβλημα. 

 Χαίρομαι όταν αριστερές και αριστεροί έχουν αναγνωρισμένο κύρος και φήμη στο αντικείμενό τους, ιδίως όταν πρόκειται για τέχνη. Μάλιστα θεωρώ και πολύτιμο και στάση αξιοπρέπειας, όταν δεν διστάζουν να υποστηρίζουν δημόσια τις απόψεις τους, 

ακόμα και να μπαίνουν μπροστά σε πολιτικές μάχες. 

Η συντρόφισσα Μαρία Κανελλοπούλου είναι ένα τέτοιο εξαιρετικό παράδειγμα βουλευτή και μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς το πρόβλημα με τον κ. Τατσόπουλο δεν είναι απλώς ότι είναι «γνωστός». 

Είναι μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (του κόμματος έχει αρνηθεί να είναι) 

και δεν δείχνει να σέβεται τον ΣΥΡΙΖΑ καθόλου.

 Όσο δε για τα παιχνίδια περί «της έδρας που μου έδωσε ο λαός», είναι τουλάχιστον αστεία, γιατί ο «λαός» ψήφισε πρώτα το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, 

και μετά υποψήφιο. 

Πολλώ δε μάλλον όταν ο συγκεκριμένος βουλευτής κατ’ επανάληψη παρεκκλίνει από θεμελιώδεις αξίες και βασικές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Κοινώς με άλλο «πρόγραμμα» έχει εκλεγεί, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, 

και άλλο «πρόγραμμα» εκφωνεί εκ των υστέρων.

 Ο άκρατος σεξισμός του διαγκωνισμού των σεξουαλικών του επιδόσεων, 

το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με ΝΔ, 

η κυβέρνηση συνεργασίας με όλους πλην Χ.Α., 

τα κλεισίματα του ματιού στον Βενιζέλο και την «κεντροαριστερά», 

οι αήθεις επιθέσεις στην "Αυγή", 

είναι όλα φαινόμενα εκτός του αξιακού πλαισίου της αριστεράς και του πολιτικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ. 

 Δεν θα μπω στην συζήτηση αν είναι «βαλτός», «πράκτορας», «αλαζόνας» κλπ. 

Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι 

τα λεγόμενά του, 

οι πράξεις του

 και η στάση του συνολικά. 

Δεν νομίζω ότι έχει θέση στον ΣΥΡΙΖΑ και μας αναλογούν, ως κόμμα, πρωτοβουλίες για αυτό. 

Δεν ξέρω αν θα υπάρξει κάποιο «επικοινωνιακό πολιτικό κόστος», 

τόσο γιατί είναι βέβαιο το μεσομακροπρόθεσμο καλό, όσο και γιατί μόνο επικοινωνιακά δώρα στους αντιπάλους μας κάνει τόσο καιρό με την στάση του. 

Κάθε φορά που δημιουργεί πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ με την στάση του, τα κυρίαρχα ΜΜΕ του προσφέρουν απλόχερα μικρόφωνα για να το συνεχίσει, κι εκείνος τα δέχεται. 

 Το σήριαλ που ξεκίνησε με την ιστορία της 17Ν και έφτασε στην ανθρωποφαγία και στον χαφιεδισμό, στην καταγγελία πολύτιμων συντρόφων και συντροφισσών από τη "μεγαλειότητα" του κ. Τατσόπουλου, ξεπερνώντας κάθε όριο. 

Αν μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε αρκετές και αρκετοί ότι έπρεπε να είχε ήδη αποπεμφθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα, πλέον επιβάλεται να το φροντίσουμε να γίνει. 

 *Ελληνική παροιμία