Την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου ο ανεξάρτητος βουλευτής, Πέτρος Τατσόπουλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για τους 58, την Κεντροαριστερά, τη ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνέντευξη Π. Τατσόπουλου Μέρος 1ο
Για τους 58 και την Κεντροαριστερά
Συνέντευξη Π. Τατσόπουλου Μέρος 2ο
«Έχω να το λέω ότι από την πρώτη στιγμή ήμουν υπέρ και ήταν ένας από τους λόγους – όχι ο μοναδικός – που ήρθα σε ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά από εκεί και πέρα, τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Θα σας πω το εξής, κάτι που είπε και η Αντιγόνη Λυμπεράκη στο Προοδευτικό Φόρουμ και το επανέλαβα στην εκδήλωση στην Κηφισιά, εμπλουτισμένο και από τα βιώματά μου στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε με πολύ κόπο και μουρμούρες όλα τα μαγαζάκια της Αριστεράς που γκρίνιαζαν και εξαντλούνταν σε βυζαντινισμούς το ένα εναντίον του άλλου να τα μαζέψει και να φτιάξει μια δύναμη και να είναι σήμερα αξιωματική αντιπολίτευση. Τα βάζει από κάτω τώρα και τους λέει «παιδιά, βουλώστε το τώρα, πάμε ενωμένοι, παίρνουμε την εξουσία και τα βλέπουμε μετά αυτά». Αυτό, βέβαια, είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση, αλλά δεν είναι της στιγμής.
Μετά, δεν θα είναι ευχάριστα τα πράγματα.
Λέμε, λοιπόν, εγώ και η Αντιγόνη και οι 58: εμείς, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας ή αν δεν θες να την πεις έτσι και να την πεις δημοκρατικό σοσιαλισμό ή Κεντροαριστερά ή σχηματικά ο χώρος ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχουμε σε σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ μικρότερες διαφορές, ποιο είναι το εμπόδιο για να ενωθούμε; Τι μας εμποδίζει να το κάνουμε; Η μαρκίζα; Οι προσωπικές ατζέντες;
Και τώρα, τι λέμε; Ότι – όπως είπα και στην Κηφισιά – αν κολλήσουμε στα μαγαζάκια και η πρωτοβουλία πάψει να είναι πρωτοβουλία για να ενώσει την Κεντροαριστερά, θα γίνει ένα μικρό διασπαστικό του κεντρώου χώρου κόμμα, το οποίο θα προστεθεί δίπλα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ ή στο Λοβέρδο και δεν ξέρω ‘γω τι… στη Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Και αν κατέβει έτσι, η συντριβή είναι εξασφαλισμένη και καρατσεκαρισμένη.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη συντριβεί. Πρέπει να περάσουμε οπωσδήποτε από το επώδυνο μάθημα της συντριβής, προκειμένου να το ξανασκεφτούμε και να πούμε «παιδιά, τι κάναμε δύο μήνες ή τρεις μέχρι τις ευρωεκλογές;».
Διότι καλά να είναι μόνον ευρωεκλογές και μπορεί έτσι να πάρει μπροστά μετά από αυτές η Κεντροαριστερά. Εάν, όμως, γίνουν και εθνικές εκλογές, το χτύπημα θα είναι συντριπτικό. Και ειλικρινά, εγώ χέστηκα για την υπόθεση της Κεντροαριστεράς ως υπόθεση μόνο 100-200 ανθρώπων να διατηρήσουν τις θέσεις τους και την παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Αλλά ανάμεσα στο λαϊκισμό και τον αυταρχισμό που βλέπω από τα δύο μαμούθ, το βλέπω ως η μόνη φωνή κοινής λογικής και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αύριο-μεθαύριο έρθει στην εξουσία, θα χρειαστεί ανθρώπους της κοινής λογικής για να στηρίξουν το ρεαλιστικό, λογικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπαρκτό και είναι και βαλλόμενο αγρίως από τους λαϊκιστές.
Επειδή έχει δημιουργηθεί αυτή η στρεβλή εντύπωση ότι έχει δημιουργηθεί ένα καινούργιο κόμμα και μάλιστα ένα κόμμα-δορυφόρο του ΠΑΣΟΚ, αν δεν αλλάξει η στάση κυρίως της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ και του Φ. Κουβέλη…
Βγαίνει και λέει τώρα ο κ. Λυκούδης «καλή τύχη στο νέο κόμμα» και ο ίδιος ο Κουβέλης για τα στελέχη του, τον κ. Ψαριανό και τον κ. Παπαδόπουλο, ότι πρέπει να αποφασίσουν, γιατί δεν διαγράφουν.
Άμα έχεις μια τέτοια στάση, να αποφασίσεις εσύ ότι είναι ένα κόμμα και μάλιστα αντίπαλο κόμμα, με το οποίο έχεις να χωρίσεις την ίδια πίτα ψηφοφόρων λες «τι, ήρθε τώρα και ο άλλος να φάει;», ενώ έχεις εσύ ένα μικρό-μικρό κομμάτι…
Όχι, παιδιά. Εμείς το λέμε: αν πάρει αυτό το χαρακτήρα η πρωτοβουλία, τελείωσε! Δεν ξέρω ειλικρινά καθόλου τι θέλει ο κ. Κουβέλης, απλώς ελπίζω ότι δεν θα είναι τόσο στενά τα πολιτικά κριτήρια και το πολιτικό όφελος για να θελήσει να τορπιλίσει την ενότητα της Κεντροαριστεράς για κάποιο τέτοιο λόγο. Κι έχω ακούσει ότι μια τέτοια πρωτοβουλία ανοίγματος προς την Κεντροαριστερά ετοιμάζεται να κάνει και ο κ. Τσίπρας, γι’ αυτούς που είναι απ’ έξω. Δηλαδή, προς τον κ. Κουβέλη συγκεκριμένα…»
Για τον Ν. Νικολόπουλο
«Ο κ. Νικολόπουλος είναι συμπαθέστατος άνθρωπος. Είναι «ο» λαϊκιστής! Αν ο κ. Καμμένος είναι λαϊκιστής, αυτός… τι να πω; Ο κ. Καμμένος είναι τίποτα μπροστά στον κ. Νικολόπουλο! Να ξεκαθαρίσω κάτι: εγώ δεν πήγα σε κανένα κόμμα Νικολόπουλου. Καμία σχέση. Πώς λέμε καμία σχέση; Ε, καμία σχέση με τον κ. Νικολόπουλο. Απλώς, η πρωτοβουλία των ανεξάρτητων βουλευτών δεν είναι κόμμα, όπως η πρωτοβουλία των 58 δεν είναι κόμμα. Είναι κοινοβουλευτική ομάδα και γίνεται για πρακτικούς λόγους.»
Για τις δηλώσεις Κάρας για τον Αλ. Τσίπρα και τη συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με ανώτατους δικαστικούς
«Τα αγγλικά του δεν τον βοηθάνε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Είναι ότι δεν ήθελε να ανοίξει τα χαρτιά του. Γιατί να το κάνει; Ήθελε να τους ακούσει… Ρωτήστε κάποιον ΣΥΡΙΖΑίο για περισσότερα. Εγώ, γιατί να απολογούμαι για το τι κάνει ή κυρίως τι δεν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ, διότι δεν ξέρω τον ακριβή διάλογο. Διαρρέει από δύο μπάντες και δεν ξέρω τον οριστικό.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία, είτε μαζί με άλλους είτε στο σενάριο το λιγότερο πιθανό, μόνος του, θα βρεθεί μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα, την οποία μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο με τους ρεαλιστές που έχει στο κόμμα του. Διότι με τους άλλους είναι περιττοί έως εμπόδιο εκείνη τη στιγμή.
Δεν ζούμε σε εικονική πραγματικότητα. Εκεί είναι αυτοί. Θα βρεθεί, λοιπόν, μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα για μια ρήξη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ιστορία μάς διδάσκει ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν δεν μπορείς να δώσεις άρτον άμεσα, δίνεις θεάματα. Και τα θεάματα που περνάνε πολύ στην Ελλάδα, είναι τα δικαστικά. Εξεταστική για το μνημόνιο; Αλλά αυτό θα πάρει χρόνο.
Λέω για δίκες, πολλές δίκες. Δίκες σκανδάλων των πάντων, των έξι, των 12, των 38, των 57… Γνώμη μου είναι ότι αν θελήσει να διατηρήσει το κόμμα του υπό έλεγχο, θα το στρέψει προς τη θεαματική πλευρά. Και ο κ. Σαμαράς το έχει στρέψει.
Πιστεύω ότι είτε θα ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή είτε θα βρεθεί σε ρήξη με το ίδιο του το κόμμα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάσει και την εξουσία άμεσα. Έχει να λύσει έναν από τους σκληρότερους γόρδιους δεσμούς στη μεταπολεμική – όχι μεταπολιτευτική – Ελλάδα.»
Για το Μνημόνιο και την ανάγκη δικαστικής διερεύνησης
«Υλικό υπάρχει και δικαίως θα πρέπει αυτά τα πράγματα να βγουν στο φως. Από εκεί και πέρα, θέμα είναι αν αυτές θα είναι δίκες ουσίας ή δίκες θεάματος. Το μεγαλύτερο και σκληρότερο πείραμα υποτίμησης που έχει γίνει εν καιρώ ειρήνης. Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα πραγματισμού. Είναι αυτό που παρουσιάζεις ως το μόνο που μπορεί να γίνει. Με το πιστόλι στον κρόταφο, όμως, είναι μεγάλη συζήτηση…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου