Ενα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στους δρόμους της Νοτίου Αφρικής
για να εκφράσει τον σεβασμό και την αγάπη του στον πρώτο μαύρο πρόεδρο της χώρας, τον «Μαντίμπα» που έσπασε το καθεστώς του απαρτχάιντ
και άλλαξε τον ρου της Ιστορίας για εκατομμύρια ανθρώπους.
Στις γειτονιές του Σοβέτο τραγουδούσαν κοντά στην παλιά του κατοικία κρατώντας τη σημαία της χώρας. Ο εμβληματικός αγώνας ανέδειξε τον Νέλσον Μαντέλα ως μια παγκόσμιας εμβέλειας φυσιογνωμία.
Κάπου ανάμεσα στο πλήθος βρισκόταν και ο συνοδοιπόρος του Μαντέλα από τα νεανικά χρόνια, ο κ. Γιώργος Μπίζος.
Πιστός φίλος και συνεργάτης. Είναι ο άνθρωπος που ξεκίνησαν μαζί τον νομικό αγώνα για τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο δικηγόρος ο οποίος τον υπερασπίστηκε αξιοποιώντας γνώση από τη δίκη του... Σωκράτη.
Ο θάνατος του Μαντέλα σε ηλίκια 95 ετών συγκέντρωσε τα βλέμματα όλου του κόσμου και προκάλεσε τη συγκίνηση σε κάθε άκρη του πλανήτη.
Ηταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις προσωπικοτήτων
που είχαν κερδίσει την παγκόσμια αποδοχή.
«Ηταν ο άνθρωπος που έφερε στο προσκήνιο τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ίδιος ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει την ελευθερία του, ακόμα και τη ζωή του, για να αποκτήσουν όλοι ανθρώπινα δικαιώματα», λέει ο κ. Γιώργος Μπίζος στο «Εθνος της Κυριακής» λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Νέλσον Μαντέλα.
Στον Παρθενώνα και το Σούνιο
Μαζί οι δύο φίλοι είχαν επισκεφθεί την Ελλάδα πριν από περίπου μία δεκαετία.
Το 2002 έμειναν για δύο εβδομάδες στη χώρα μας, επισκέφθηκαν διάφορες περιοχές,
ενώ ο Μαντέλα θαύμασε τον Παρθενώνα
και αγνάντευε το Αιγαίο από τον ναό του Σουνίου.
«Είχε μάθει για τον Ελληνισμό και έλεγε ότι η Ελλάδα είναι η μητέρα της Δημοκρατίας και ότι ευχόταν πως η Νότιος Αφρική να είναι μία από τις καλές θυγατέρες της»,
εξιστορεί ο κ. Μπίζος. Ο αγώνας του ήταν πολυποίκιλος και σε διάφορα μέτωπα, καθώς η μεταβατική περίοδος ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη, εκτιμά ο Ελληνας συνεργάτης του.
«Η προσφορά του ήταν ότι κατάφερε να αποσοβήσει έναν εμφύλιο πόλεμο στη Νότιο Αφρική. Ηταν μια ειρηνική απόφαση που έσωσε πολλές ψυχές.
Ισως δεν κατορθώσαμε να ζήσουμε όλοι, όπως πρέπει -διότι έχουμε φτώχεια και άλλα προβλήματα- αλλά το μεγάλο του έργο ήταν ότι απέτρεψε τη σφαγή ανθρώπων.
Εφερε στο προσκήνιο τα ανθρώπινα δικαιώματα, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε ένα πολύ καλό Σύνταγμα. Γενικώς, η Δημοκρατία μας προστατεύει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια προκειμένου να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα για όλους»,
επισημαίνει ο κ. Γ. Μπίζος.
Η φωνή του Ελληνα δικηγόρου από τη Νότιο Αφρική είναι γεμάτη συγκίνηση όταν μιλά για τον επί δεκαετίες επιστήθιο φίλο του με τον οποίο συνδέθηκαν μέσα από κοινούς αγώνες και στόχους.
Κοινός αγώνας
«Η γνωριμία μας έγινε το 1948 στο πανεπιστήμιο.
Εκείνος ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος από εμένα αλλά άρχισε αργά τη Νομική. Γνωριστήκαμε φοιτητές και έπειτα συνεργαστήκαμε ως δικηγόροι σε διάφορες υποθέσεις, αντιμετωπίζοντας τη νομοθεσία του απαρτχάιντ τότε.
Αθωώθηκαν πολλοί άνθρωποι χάρη σε αυτόν, αλλά ο ίδιος τελικώς το πληρωσε ακριβά με 27 χρόνια στη φυλακή. Από την εποχή που ήμασταν φοιτητές θυμάμαι ότι το όνειρό του ήταν η απελευθέρωση του καταπιεσμένου κόσμου στη Νότιο Αφρική.
Ηθελε την ψήφο, την ελευθερία, ήθελε να καταργηθούν οι νόμοι που έκαναν τους λευκούς αθώους και τους μαύρους καταδικασμένους», εξηγεί ο κ. Μπίζος για την περίοδο του απαρτχάιντ, όταν το χρώμα του δέρματος ήταν καθοριστικό για το τότε καθεστώς σχετικά με την αντιμετώπιση των ανθρώπων σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής.
«Ο Μαντέλα τα κατάφερε όλα αυτά. Ομως, είναι και κάτι άλλο σημαντικό.
Είναι ένα παράδειγμα που έδωσε:
ο επαναστάτης να μη θέλει να γίνει δικτάτορας ούτε εθνοσωτήρας.
Με αυτό το σκεπτικό κάθισε μόνο για μία θητεία ως πρόεδρος της χώρας,
αν και τον πίεζαν να συνεχίσει και για μία δεύτερη, όπως είχε το δικαίωμα.
Οχι, έλεγε, θέλω να δώσω το παράδειγμα, όχι μόνο στη Νότιο Αφρική, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, ότι η εξουσία δεν είναι η περιουσία ενός ανθρώπου», καταλήγει ο πιστός φίλος και συνεργάτης του «Μαντίμπα», Γ. Μπίζος.
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
Με έμπνευση από.... Σωκράτη έσωσε τον Νέλσον
Σήμερα, σε ηλικία 85 ετών, ο Γιώργος Μπίζος εξακολουθεί να αγωνίζεται για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Οπως έκανε πρόσφατα στη μεγάλη δίκη για τον θάνατο 34 απεργών στα ορυχεία από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Η «Οδύσσεια» του Γ. Μπίζου ξεκίνησε στο Βασιλίτσι της Μεσσηνίας το 1928. Τον Οκτώβριο του 1941, στην αρχή της Κατοχής, ο πατέρας του είχε προστατεύσει επτά Νεοζηλανδούς στρατιώτες από τους ναζί.
Με μια μικρή ψαρόβαρκα προσπάθησε να τους μεταφέρει στην Κρήτη και ύστερα από τρεις ημέρες, μέσα στα κύματα, ένα συμμαχικό πλοίο τούς μετέφερε στην Αλεξάνδρεια.
Ηταν μόλις 13 ετών όταν μαζί με τον πατέρα του αποβιβάστηκαν στο λιμάνι του Ντέρμπαν χωρίς να μιλούν αγγλικά και με ελάχιστα χρήματα. Ο νεαρός Τζορτζ ασφαλώς δεν φανταζόταν ότι το όνομά του θα είχε συνδεθεί με τον αγώνα για την ελευθερία και τον Νέλσον Μαντέλα.
Η υπόθεση που τον έκανε διάσημο
Η φήμη του εκτινάχθηκε όταν ανέλαβε την υπεράσπιση του Μαντέλα στην περίφημη δίκη της Ριβόνια το 1963. Ο ίδιος ο κ. Μπίζος έχει αφηγηθεί κατά καιρούς τη βασική ιδέα της υπερασπιστικής γραμμής χάρη στην οποία ο Μαντέλα γλίτωσε την καταδίκη σε θάνατο.
«Πρότεινα στον Νέλσον να πει ότι ήλπιζε να ζήσει και να υλοποιήσει τα ιδανικά του, αλλά αν χρειαζόταν ήταν έτοιμος να πεθάνει. Συμφωνήσαμε σε αυτό.
Αυτό που επηρέασε την πρότασή μου ήταν η ιδέα ότι ο Σωκράτης ίσως να είχε σωθεί αν δεν είχε προκαλέσει με τόσο αποφασιστικό τρόπο τους Αθηναίους ενόρκους.
Επεισα τον Μαντέλα να προσθέσει το -εάν είναι αναγκαίο- ώστε η δήλωσή του να μην εκληφθεί από το καθεστώς ως πρόθεση να γίνει μάρτυρας
και καταδικαστεί σε θάνατο αντί για φυλάκιση».
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου