Έβρεξε να μας ξεπλύνει το βράδυ και να παρασύρει όλο το φοβικό μαύρο,
το παλαιικό, το σαν από άλλη εποχή,
από μια ανθρωπότητα που δεν μαθαίνει και δεν την νοιάζει να μάθει.
Γεμίσανε τα ρείθρα και ξεχείλισαν από κακία, μισαλλοδοξία, παραλογισμό, παλιανθρωπιά. Ξημέρωσε η μέρα, αν όχι πιο καθαρή, πιο ξεπλυμένη!
Και πριν τον ύπνο, πολιτικός λόγος και απρόβλεπτος –ανέλπιστα!- αντίλογος.
Ανατροπή, με απουσία από το MEGA της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
σε μια βεντέτα που έχει αιτία, αλλά που κοστίζει.
Τελικά, ένας νεολαίος από το ΠΑΣΟΚ, ονόματι Ανδρουλάκης, σα τον Μίμη, αλλά καμία σχέση στις κουβέντες, ο κ. Βορίδης από το κόμμα εξουσίας, ο κ. Ψαριανός από την αριστερά που συνεργάστηκε οικειοθελώς, ο δήμαρχος της Αθήνας κ. Καμίνης και ένας κανονικός επιστήμονας, κοινωνιολόγος που μια χαρά τα 'λεγε ο άνθρωπος,
συναντήθηκαν στο στούντιο για να συμφωνήσουν –πλην του επιστήμονα που ο άνθρωπος μιλούσε για πράγματα που ήξερε. Και που χάλασε η σούπα της συμφωνίας;
Στο στούντιο καθισμένος από τ' αριστερά του κ. Πρετεντέρη, ο Δημήτρης Πουλικάκος!
Με τα δακτυλίδια – νεκροκεφαλές, με τα τατουάζ του, την κόμικς μπλούζα, το αιώνιο μουστάκι και τις θανατηφόρες ατάκες. Απαντήσεις των άλλων;
Των πολιτικώς ορθών;
Των ομιλούντων με ασφάλεια και παπικό αλάθητο, για τις ζωές τις δικές μας; Τους σίγουρους για τις επιλογές τους;
Ξύλινες πάντα, ελαφρώς ειρωνικές, σε πλήρη συμφωνία μεταξύ των!
Τι άνοια και ένnοια είχε να συντεθούν τέσσερις σε ένα τραπέζι που είχαν την ιδία άποψη;
Γιατί δεν πήγαινε ένας να τα πει εν ονόματι όλων;
Προς τι ο συνωστισμός;
Μίλησε ένας μουσικός από την χιπ χοπ σκηνή της χώρας, που μια χαρά τα 'πε το παιδί.
Και είχαμε και από άλλο στούντιο την άποψη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που σπανίως την ακούμε.
Ο Πουλικάκος, όμως καταμεσής στο στούντιο, είπε μια ατάκα, είπε δεύτερη, είπε και τρίτη.
Τον σκέπαζαν από πάνω με τις εκπαιδευμένες τους φωνές.
Τον αντιμετώπιζαν και με μια συγκατάβαση.
Άντε τώρα να συνεννοηθούν τα Εξάρχεια με το Κεφαλάρι!
Σα να γονιμοποιείται ο τυρανόσαυρος ραξ με σκαντζόχοιρο
και σα να λέμε Άστον Βίλαν Κάτω Πατησίων!
Γίνεται;
Εμείς τώρα γουστάραμε για τις έκτακτες εμφανίσεις και ειδικά για τον θείο Νώντα.
Μετά όμως βαρέθηκε κι αυτός!
Ξάπλωνε προς το τραπέζι και έκανε «ψιλόβροχο» ειρωνικό στις κονσέρβα απαντήσεις των άλλων. Θα σκυλομετάνιωνε λέω, που ήταν εκεί και έχασε τη βολή του Δευτεριάτικα!
Μετά άρχισαν τα μεγάλα μπουμπουνητά και δεν άκουγα και καλά και από ότι συμπέραινα κατέληξαν όλοι –πλην Πουλικάκου και επιστήμονα- πως πρέπει να υμνούμε αυτή την περίοδο την εξουσία, χωρίς κιχ μπας και βελτιωθεί, γιατί έδρασε αποτελεσματικά στο θέμα του φασισμού στη χώρα και των νεοναζί που από το 1987 κάνουν σινιέ τις σβάστικες
και αν αυτοί έφτασαν στο 7% φταίει… δεν κατάλαβα ποιος!
Ο Σύριζα πιθανολογώ και ο λαός που δεν είναι καλός σαν τους ξένους λαούς που πεινάνε μεν, αλλά δεν ψηφίζουν «μορφώματα ναζιστικά».
Εδώ ο Πουλικάκος ψέλλισε βαριεστημένα πως και στην Αυστρία κάνα 20 τόσο της εκατό είχαν σκοράρει οι νεοναζί, άλλα τον αντιμετώπισαν συγκαταβατικά.
Ο κ. Ψαριανός πολύ αγαπημένος με τον κ. Βορίδη, συνέχιζαν να συμφωνούν
και με έπεισαν πως είναι τόσο ταιριαστοί και φίλοι που για έναν ύπνο χωρίζουν.
Εκεί ο κ. Ψαριανός είπε κιόλας να σημειώσουν ονόματα ποιοι βγαίνουν στα κανάλια και λένε πως είναι «οριακά νόμιμες» οι συλλήψεις
και να προσέξουν οι δικαστικοί, για να τους θυμούνται.
Αγριεύτηκα μιας και που 'ταν και για τον φασισμό το θέμα και που οι ιδέες και οι απόψεις δεν πρέπει διώκονται αλλά μόνο οι πράξεις, όπως λέγανε.
Γύρευε τι τεφτέρια κρατούνται αναλογίστηκα, η αθώα συντάκτρια του life style, που δεν τα καταλαβαίνω κιόλας αυτά τα καλλιεργημένα και είμαι πιο ρηχή, αλλά ονόματα ούτε στο απουσιολόγιο δε καταδεχόμουν να σημειωσω στις κοπάνες των συμμαθητών μου στο Λύκειο, με αποτέλεσμα όλο εγώ να μπαίνω τιμωρία και να την προτιμώ από το να είμαι καρφί των καθηγητών. Όμως ο κ. Ψαριανός δεν έχει αντίστοιχα, φαίνεται εφηβικά τραύματα.
Κατά τα αλλά ο κ. Καμίνης αισθάνθηκε δικαιωμένος γιατί του αναγνώρισαν πως είχε κηρύξει μόνος του πόλεμο κατά του «μορφώματος» που μέχρι προχθές λυμαίνονταν και φόβιζε και ξυλοφόρτωνε και εγκληματούσε στην πόλη του δικαιωμένου
και ο κ. Ανδρουλάκης τσαντίστηκε γιατί του 'πε ο Πουλικάκος πως θα 'χει μέλλον και καλά κάνουν και τον ντρεσάρουν οι συνάδελφοί του!
Όμως μπορεί να αδικώ την πληκτική ομήγυρη των κυρίων, που χορωδιακά ομονόησαν αν και σ' άλλα κόμματα, διότι είχα, ήδη, βαρεθεί. Είναι και αυτή η αντρίλα πάντα, των πάνελ του κ. Πρετεντέρη, που κάθονται κάτι μεσόκοποι γύρω γύρω, συνήθως με γραβάτες και κοστούμια σταυρωτά και λύνουν τα προβλήματά μας και ούτε μια γυναίκα ανάμεσα τους!
Πόσο δύσκολο δηλαδή είναι να βρεις μια βουλευτίνα με λόγο που να συμφωνεί με τους άνδρες συναδέλφους τους, ρε αδελφέ;
Δε μιλούσε και ο Πουλικάκος, βαρέθηκα και εγώ και γύρισα να δω το Supernatural στο Σταρ, όπου κάτι πολύ πολύ ωραίοι νεαροί άνδρες, κυνηγάνε συνέχεια στοιχειά, δαίμονες, φαντάσματα, βαμπίρ και επίσης αγριεύομαι αλλά λιγότερο από τον κ. Ψαριανό που θα κρατάει ονόματα από τους νομικούς, τους καθηγητές και τους ακαδημαϊκούς.
Τουλάχιστον εκεί -στο σίριαλ ντε!-οι κοινοί θνητοί κερδίζουν τα βαμπίρ…
(σ.σ: θείε Νώντα; Άσε! Άμα σου ξαναπούν να πας μ' αυτούς να συνομιλήσεις, ζήτα μεταφραστή γιατί δεν είναι καλοί στις ξένες γλώσσες!
Όσο για το αν βράχηκες στην επιστροφή στην Ομόνοια που μένεις, δε ρωτώ.
Εσύ τη βροχή, δεν τη φοβάσαι.
Αλοίμονο από εκείνους που χάλασαν τα κοστούμια!
Και δεν φόραγε και ο κ. Ψαριανός το γιλέκο το στρατιωτικό που όσο να 'ναι δε νοτίζει! –αυτά τα ενδυματολογικά για να μη ξεχνάμε και το ποταπό lifestyle, από το οποίο βγάζουμε το ψωμάκι μας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου