στην υγειά σου άρχοντα (παραληρηματικό ποστάκι χωρίς ειρμό, πρωτοτυπία κλπ κλπ)

http://tovytio.wordpress.com/2013/10/09/ferte_mia_koupa_me_aygi/

Η λέξη λοιπόν είναι απελπισία.
Αλλά αυτή είναι μια μονόχνοτη, υπεραπλουστευτική, εσωστρεφής οπτική του κόσμου.

(Εσωστρεφής: να μια λέξη που μας έμαθε η πασοκαρία, τα χρόνια εκεί γύρω στο 2000, που το πρόβλημα των κυβερνήσεων συνοψιζόταν στο ότι ήταν πολύ εσωστρεφείς).

Ας κοιτάξουμε λοιπόν για λίγο, όχι το δρόμο και τους διπλανούς μας, αλλά την περίφημη οθόνη που φωλιάζει στα σαλόνια όλης της χώρας.
Εκεί, η λέξη δεν είναι απελπισία.
Εκεί, η λέξη είναι ξεφτίλα.

Έχουμε κουραστεί να διαβάζουμε και να ακούμε ότι για τα όσα συμβαίνουν σήμερα (Τί συμβαίνει σήμερα: ΠΑΣΟΚΝΔ: έξαρση της βίας – έτσι γενικά και αόριστα), φταίει η πλατεία Συντάγματος, οι αγανακτισμένοι, η κουλτούρα της ανομίας (ότι δηλαδή οι άνθρωποι που δεν ξέρουν πως λέγεται ο Krugman, μελετούν Durkheim).

Έχουμε κουραστεί να ακούμε πως ανομία είναι το διπλοπαρκάρισμα,
 ότι δεν κόψαμε απόδειξη
 ή ότι μιλήσαμε στον ενικό στο όργανο.

Και όλα αυτά μάλιστα εμπίπτουν στην κουλτούρα της αριστεράς,
 της μεταπολίτευσης κλπ.

δύο ελληνικές σημαίες, μία προτομή, δύο κούπες με στάμπα φασιστικής οργάνωσης, ο τρυφερός δημοσιογράφος και ένας καλός κύριος από τη Γούβα

Αυτά όλα, λέει, εξέθρεψαν το τέρας.
Αυτά έφεραν τον φασισμό στον τόπο μας.
Οι μούντζες και τα γκράφιτι και η κλειστή Πανεπιστημίου από 20 άτομα.

Δεν έφεραν τον φασισμό οι δημοσιογράφοι που φώναζαν τη Σκορδέλη μέρα παρά μέρα να μιλήσει για το «μεταναστευτικό πρόβλημα» και την «ασφυξία» του κέντρου.

Δεν ήξεραν τι ήταν η Σκορδέλη, ήξεραν όμως ότι υπάρχει φοβερό μεταναστευτικό πρόβλημα και ότι οι κάτοικοι (οι ποιοί;) δεν αντέχουν άλλο.

Δεν ήξεραν ότι τα ΜΑΤ και τα αβγά συνεργάζονται, βασανίζουν ντόπιους και μετανάστες, επιτρέπουν μαχαιρώματα κλπ.

Ήξεραν όμως ότι οι κουκουλοφόροι καίνε τις περιουσίες του κοσμάκη.
Δεν ήξεραν ότι εφοπλιστές (όπως λένε τα ίδια τους τα τωρινά δημοσιεύματα) χρηματοδοτούν τα αβγά. Ήξεραν όμως να μας παρουσιάζουν τα γκομενικά του τάδε αβγού και ήξεραν να κάνουν πολιτισμένο διάλογο στα τηλεπαράθυρα.

Δεν ήξερε ο Ευαγγελάτος και ο Σρόιτερ ότι κλέβουν τους μετανάστες, ότι τους εκβιάζουν ή ότι είναι νταβατζήδες. Αλλά ήξεραν να κάνουν βόλτα με το Χρυσοχοΐδη και να λένε ότι τα παιδιά καθάρισαν την πλατεία. Δεν ήξεραν ότι έχουν όπλα.
Ήξεραν μόνο ότι σε αυτούς τα αβγά φέρονταν με το σεις και με το σας.
 Αυτό αρκούσε.

μετριοπάθεια, πολιτισμένος διάλογος, γιορτή της δημοκρατίας.

Σημασία έχει ότι το φασισμό τον έφεραν οι πλατείες το ‘11. Δεν τον έφερε ας πούμε η αντιμεταναστευτική λύσσα, πχ. εκείνου του φοβερού κυβερνητικού στελέχους που μετά από επίθεση αβγών σε ένα κουρείο στο Μενίδι αν δεν κάνω λάθος, έκανε ερώτηση στον Υπουργό για να μάθει αν είναι νόμιμος και έχει χαρτιά ο χτυπημένος κουρέας.

 Ο φασισμός είναι αποτέλεσμα των κραυγών κατά του μνημονίου.

Δεν τον έφερε ας πούμε η επιχειρηματική ευφυΐα της Μανωλάδας και αυτός που αλυσοδένει στη Σαλαμίνα. Τίποτα απ’ όλα αυτά.

Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος και οι διαδηλωτές φταίνε προσωπικά για το ότι τα αβγά είναι βουλευτές.

Τί κι αν στο Εφετείο πετούσαν πέτρες στους μετανάστες μαζί με τα ΜΑΤ; Τι κι αν στο Χυτήριο μας μιλούσαν για αλβανικές κωλοτρυπίδες; Τι κι αν έσπαγαν live πάγκους σε λαϊκές (με κίνητρα καθαρά εμπορικά, μην ξεχνιόμαστε);

Όλα αυτά τα έκαναν επειδή τους το επέτρεπαν οι αγανακτισμένοι κι όχι επειδή ακόμη και τότε οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για σοβαρή ΧΑ ή προσέφεραν συμβουλές ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να μην τους πιάνουν στο στόμα οι άλλοι.

Όλα αυτά τα έκαναν τα αβγά εξαιτίας των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και όχι επειδή οι βουλευτές κάθονταν και έκαναν κουβεντούλα στα πάνελ, χαϊδεύονταν με τους μπάτσους που λίγα λεπτά νωρίτερα τραμπούκιζαν παρέα με τα αβγά ή αποδέχονταν ότι μπορεί να πέσει καμιά σφαλιάρα, δεν έγινε και τίποτα, δεν χρειάζεται άρση ασυλίας.

Ξεφτίλα είναι η λέξη. Κι ακόμη κι αυτή, η ξεφτίλα, δεν μπορεί να περιγράψει τον δημοσιογράφο που έχει το θράσος να ξεστομίσει «άδικο» παίρνοντας συνέντευξη απ’ τους γονείς του μαχαιρωμένου Φύσσα.

ο θρίαμβος της κοινής λογικής, ο μίστερ πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ελπίδα της συντηρητικής παράταξης

Ο δημοσιογράφος που χαριεντίστηκε με τον Βορίδη, (ξέρετε αυτόν τον ακτιβιστή της δεξιάς), ο άνθρωπος που έκανε τη χαλαρή κουβεντούλα με τον αρχηγό των αβγών, ψελλίζει τώρα πως είναι «άδικο».

Μπορεί να ζοριζόμαστε, να μας βγαίνει η κάθε μέρα απ’ τη μύτη, αλλά δεν ζούμε σε κάποιο μακρινό πλανήτη που αντί για οξυγόνο κυκλοφορεί το αέριο της λήθης.

Τα θυμόμαστε όλα μια χαρά. Και ξέρουμε ότι ο φασισμός δεν είναι ένα άσχετο γεγονός, μια μόδα που ξεπήδησε απ’ το πουθενά, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, την οποία τροφοδότησε για διαφορετικούς πιθανώς λόγους, αλλά πάντως τροφοδότησε συστηματικά η πολιτική και μιντιακή ελίτ (ελίτ να την κάνουν ο θεός και ο αλλάχ δηλαδή).

Γι’ αυτό αφήστε κατά μέρος τις αναλύσεις περί κουλτούρας και ανομίας, και κοιτάξτε να σβήσετε – αν γίνεται, αν μπορείτε – ότι προλαβαίνετε απ’ τα αρχεία σας. Μπας και κάποτε καταφέρετε να σας ξεχάσει η ιστορία.